Vertaling van "pas een ssri hadden " (Nederlands → Frans) :

Er zijn ernstige en soms fatale reacties gerapporteerd bij patiënten die een SSRI kregen in combinatie met een monoamino-oxidaseremmer (MAO-remmer) met inbegrip van de selectieve MAO-remmer selegiline en de reversibele MAO-remmer (RIMA) moclobemide, en bij patiënten die pas een SSRI hadden stopgezet en waren gestart met een MAO-remmer.
Des cas de réactions sévères et parfois fatales ont été signalés chez des patients prenant un ISRS en association avec un inhibiteur de la monoamine oxydase (IMAO), y compris l’IMAO sélectif, sélégiline, et l’IMAO réversible (IRMA), moclobémide, ainsi que chez des patients qui avaient arrêté un traitement par ISRS peu de temps avant l’instauration d’un traitement par IMAO.

Monoamino-oxidaseremmers: gevallen van ernstige en soms fatale reacties werden gerapporteerd bij patiënten die een SSRI kregen in combinatie met een monoamino-oxidaseremmer (MAO-remmer), en bij patiënten die pas een SSRI hadden stopgezet en een MAO-remmer waren gestart.
Inhibiteurs de la monoamine-oxydase : des cas de réactions sévères et parfois fatales ont été rapportés chez des patients recevant un SSRI combiné à un inhibiteur de la monoamineoxydase (IMAO) et chez des patients qui avaient récemment arrêté un SSRI et commencé à prendre un IMAO.

Selegiline (een MAO-B inhibitor) en fluoxetine (een selectieve serotonine-heropnameremmer, SSRI) hadden geen farmacokinetische interactie met zolmitriptan tot gevolg.
La sélégiline (un inhibiteur de la MAO-B) et la fluoxétine (un inhibiteur sélectif de la recapture de la sérotonine, ISRS) n'ont pas entraîné d'interaction pharmacocinétique avec le zolmitriptan.

De meeste patiënten die een serotoninesyndroom doormaakten, hadden hetzij een antidepressivum van de groep van de MAO-inhibitoren, hetzij een antidepressivum van de groep van de SSRI’s genomen, en dit samen met nog minstens één ander serotonerg geneesmiddel.
Le syndrome sérotoninergique n' apparaît généralement que lorsque plusieurs médicaments sérotoninergiques sont utilisés concomitamment; il est rare qu' un seul médicament provoque un syndrome sérotoninergique, et celui-ci résulte alors généralement d' un surdosage.

Van de patiënten die aan dit onderzoek deelnamen, hadden 389 patiënten (53,8%) eerder één therapie op basis van sunitinib gekregen, 251 patiënten (34,7%) hadden eerder één therapie op basis van een cytokine gekregen (interleukine-2 of interferon-alfa), 59 patiënten (8,2%) hadden eerder één therapie op basis van bevacizumab gekregen en 24 patiënten (3,3%) hadden eerder één therapie op basis van temsirolimus gekregen.
Parmi les patients inclus dans cette étude, 389 (53,8%) avaient reçu antérieurement un traitement à base de sunitinib, 251 (34,7%) à base de cytokine (interleukine-2 ou interféron-alpha), 59 (8,2%) à base de bévacizumab et 24 (3,3%) à base de temsirolimus.

Van deze patiënten hadden er 3 een Partiële Respons, 3 hadden Stabiele Ziekte, 2 hadden Progressieve Ziekte en één patiënt was niet evalueerbaar.
Parmi ces patients, 3 ont eu une réponse partielle, 3 ont eu une maladie stable, 2 ont progressé et 1 n’était pas évaluable.

In een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie, de Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial Lipid Lowering Arm (ASCOT-LLA) werd het effect bepaald van atorvastatine op fatale en niet-fatale coronaire hartziekte. De patiënten hadden hypertensie, waren 40-79 jaar oud, hadden niet eerder een myocardinfarct gehad, waren niet eerder voor angina behandeld en hadden een totale cholesterol-spiegel ≤6,5 mmol/l (251 mg/dl).
L'effet de l'atorvastatine sur les événements coronaires mortels et non mortels a été évalué dans une étude randomisée, en double aveugle contrôlée versus placebo, « The Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial Lipid Lowering Arm » (ASCOT-LLA), chez des patients hypertendus âgés de 40 à 79 ans, sans antécédent d'infarctus du myocarde ni d'angor traité, et présentaient des taux de CT ≤ 6,5 mmol/l (251 mg/dl).

Preventie van hart- en vaataandoeningen In een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie, de Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial Lipid Lowering Arm (ASCOT-LLA) werd het effect bepaald van atorvastatine op fatale en niet-fatale coronaire hartziekte. De patiënten hadden hypertensie, waren 40-79 jaar oud, hadden niet eerder een myocardinfarct gehad, waren niet eerder voor angina behandeld en hadden een totale cholesterol-spiegel ≤6,5 mmol/l (251 mg/dl).
Prévention de maladies cardiovasculaires L'effet de l'atorvastatine sur les événements coronaires mortels et non mortels a été évalué dans une étude randomisée, en double aveugle contrôlée versus placebo, « The Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial Lipid Lowering Arm » (ASCOT-LLA), chez des patients hypertendus âgés de 40 à 79 ans, sans antécédent d'infarctus du myocarde ni d'angor traité, et présentaient des taux de CT ≤ 6,5 mmol/l (251 mg/dl).

Het aantal maligne aandoeningen gediagnosticeerd tijdens de studieperiode, bedroeg 29 op 3.493 patiënten die minstens één dosis van de TNF-remmer hadden gekregen, ten opzichte van 3 op 1.512 patiënten die placebo hadden gekregen; dit komt overeen met een odds-verhouding van 3,3 [95%-betrouwbaarheidsinterval van 1,2 tot 9,1] (de odds-verhouding is een schatting van het relatieve risico); het risico was afhankelijk van de dosis.
Le nombre d’affections malignes diagnostiquées pendant la période de l’étude s’élevait à 29 sur un total de 3.493 patients qui avaient reçu au moins une dose de l’inhibiteur du TNF, par rapport à 3 cas sur les 1.512 patients qui avaient reçu un placebo, ce qui correspond à un odds-ratio de 3,3 [intervalle de confiance à 95%:1,2- 9,1] (l’odds-ratio est une estimation du risque relatif); le risque était dépendant de la dose.

Bij tussentijdse analyse (na gemiddeld 2,4 jaar behandeling) werd een hogere incidentie van cerebrovasculaire accidenten gevonden bij de vrouwen die tibolon hadden gekregen (n= 2.267; 1,25 mg p.d) dan bij de vrouwen die placebo hadden gekregen: 4,11 gevallen per 1.000 vrouwen per jaar versus 1,78 gevallen per 1.000 vrouwen per jaar.
L’analyse intermédiaire des résultats (après un traitement de 2,4 ans en moyenne) a montré une incidence accrue d’accidents vasculaires cérébraux chez les femmes qui avaient pris de la tibolone (n= 2.267; 1,25 mg p.j) par rapport aux femmes qui avaient reçu un placebo: 4,11 cas pour 1.000 femmes par an versus 1,78 cas pour 1.000 femmes par an.