Vertaling van "oudere patiënten creatinineklaring " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.
Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Volwassenen (inclusief oudere patiënten): Creatinineklaring ml/min Dosis Interval tussen toedieningen > 30 Geen aanpassing noodzakelijk. 10 – 30 500 mg 12 h < 10 500 mg 24 h In geval van hemodialyse: 500 mg dient te worden toegediend aan het eind van de behandeling.
Chez les patients présentant une clairance rénale de moins de 30 ml/min, il est recommandé d'augmenter l'intervalle entre les prises et de réduire la dose journalière totale (voir rubriques 4.4 et 5.3). Adultes (patients âgés inclus): Clairance de la créatinine ml/min Dose Intervalle entre prises

Oudere patiënten Bij oudere patiënten met een gestoorde nierfunctie dient de dosis met de grootste voorzichtigheid te worden bepaald omdat de klaring van aciclovir samen met de creatinineklaring daalt.
Patients âgés Chez les patients âgés atteints d’insuffisance rénale, la prudence extrême est de mise lors de la détermination de la dose, car la clairance de l’aciclovir diminue parallèlement à la clairance de la créatinine.

Ouderen Aangezien er maar beperkte gegevens zijn over het gebruik van fludarabinefosfaat bij oudere mensen (> 75 jaar), is voorzichtigheid geboden bij de toediening van fludarabinefosfaat bij die patiënten.Bij patiënten van 65 jaar of ouder moet de creatinineklaring worden gemeten voor de start van de behandeling, zie nierinsufficiëntie en rubriek 4.2 Kinderen en adolescenten Er zijn geen gegevens beschikbaar betreffende het gebruik van Fludarabinefosfaat bij kinderen en adolescenten.
Sujets âgés Les données concernant l'utilisation de phosphate de fludarabine chez les patients âgés (> 75 ans) étant limitées, la prudence est de rigueur lorsqu'on administre du phosphate de fludarabine chez ces patients.

Samenvatting van de Kenmerken van het Product Dosisaanpassing Gebruik van lagere doseringen is over het algemeen nodig bij patiënten die gelijktijdig met andere myelotoxische farmaca worden behandeld, patiënten met onvoldoende beenmergreserves, patiënten met verminderde nierfunctie (creatinineklaring < 60 ml/min), patiënten in een slechte algemene conditie en oudere patiënten.
Adaptation de la dose Chez les patients traités simultanément par d’autres médicaments myélotoxiques ainsi que chez les patients ayant des réserves médullaires insuffisantes ou une diminution de la fonction rénale (clairance de la créatinine < 60 ml/min), chez les patients âgés ou en mauvais état général, il est généralement nécessaire d’utiliser des posologies plus faibles.

Omdat nierinsufficiëntie vaak kan voorkomen bij oudere patiënten (> 75 jaar) dient voor de start van de behandeling met Pradaxa de nierfunctie bepaald te worden door berekening van de creatinineklaring, om patiënten met een ernstige nierinsufficiëntie (CrCl < 30 ml/min) uit te kunnen sluiten voor behandeling. Tijdens de behandeling met Pradaxa dient de nierfunctie tenminste één maal per jaar te worden bepaald, of vaker indien nodig in klinische situaties waarbij verwacht wordt dat de nierfunctie zal afnemen of verslechteren (bv hypovolemie, dehydratie of bij het gebruik van bepaalde comedicatie, enz.) (zie rubrieken 4.3, 4.4 en 5.2).
rénale doit également être évaluée au minimum une fois par an chez les patients traités par Pradaxa et, si nécessaire, plus fréquemment dans les situations cliniques pour lesquelles la fonction rénale pourrait être altérée (en cas d’hypovolémie, de deshydratation ou d’association avec certains médicaments par exemple) (voir rubriques 4.3, 4.4 et 5.2).

De belangrijkste kinetische parameters (AUC, C max , terminale plasmahalfwaardetijd) van brivudine, bij oudere mensen en bij patiënten met matige tot ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring respectievelijk van 26 tot 50 ml/min/1,73 m 2 lichaamsoppervlak en < 25 ml/min/1,73 m 2 lichaamsoppervlak), en bij patiënten met matige tot ernstige leverinsufficiëntie (Child-Pugh klasse A-B), zijn vergelijkbaar met die van controles. In deze situaties is dus geen dosisaanpassing nodig.
Les principaux paramètres cinétiques (AUC, C max et demi-vie plasmatique terminale) de la brivudine mesurés chez les sujets âgés ainsi que chez les patients atteints d’insuffisance rénale modérée à sévère (clairance de la créatinine respectivement de 26 à 50 ml/min/1,73 m 2 de surface corporelle et < 25 ml/min/1,73 m 2 de surface corporelle), et chez les patients atteints d’insuffisance hépatique modérée à sévère (classes Child-Pugh A-B) sont comparables à ceux retrouvés chez les sujets témoins et, dès lors, il n’est pas nécessaire dans ces cas d’adapter la dose.

Het farmacokinetisch profiel van lamivudine bij oudere patiënten suggereert dat normale veroudering met de daarmee gepaard gaande achteruitgang van de nier geen klinisch significant effect heeft op de blootstelling aan lamivudine, behalve bij patiënten met een creatinineklaring < 50 ml/min (zie rubriek 4.2).
Chez les patients âgés, le profil pharmacocinétique de la lamivudine suggère que la diminution de la fonction rénale associée à l’âge n’a pas d’influence cliniquement significative sur l’exposition à la lamivudine, sauf si la clairance de la créatinine est inférieure à 50 ml/min (voir rubrique 4.2).

Bij oudere patiënten met een creatinineklaring van ≤ 50 ml/min wordt een dosisaanpassing wel aanbevolen (zie Nierinsufficiëntie hierboven).
Il est néanmoins recommandé d’ajuster la dose administrée aux patients âgés ayant une clairance de la créatinine ≤ 50 ml/min (voir Insuffisance rénale ci-dessus).