Traduction de «orale anticoagulantia andere » (Néerlandais → Français) :

Aggrastat wordt niet aanbevolen bij een thrombolytische behandeling, gelijktijdig of binnen de 48 uren voorafgaand aan de toediening van tirofiban hydrochloride of bij gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen die op aanzienlijke wijze het risico op bloedingen doen toenemen (bijvoorbeeld orale anticoagulantia, andere GP II/IIIa inhibitoren via parenterale weg, dextraan oplossingen).
AGGRASTAT n’est pas recommandé dans le traitement thrombolytique – concomitant ou dans les 48 heures précédant l’administration de chlorhydrate de tirofiban ou utilisation concomitante de médicaments majorant de façon substantielle le risque hémorragique (par exemple, anticoagulants oraux, autres inhibiteurs GP II/IIIa par voie parentérale, solutions de dextran).

4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Orale anticoagulantia Orale anticoagulantia en penicillineantibiotica werden in de praktijk veel gebruikt zonder rapporten van interactie.
4.5 Interactions avec d’autres médicaments et autres formes d’interactions Anticoagulants oraux Les anticoagulants oraux et les antibiotiques de la famille des pénicillines ont été largement utilisés en pratique sans que l'on ne signale d'interaction.

Orale anticoagulantia Bij gelijktijdige toediening van heparine, orale anticoagulantia en andere stoffen die het bloedstollingssysteem kunnen beïnvloeden, met inbegrip van de trombocytenfunctie, dienen gepaste stollingstests vaker te worden uitgevoerd en regelmatig te worden gemonitord.
Anticoagulants oraux Lors d’une administration simultanée d’héparine, les anticoagulants oraux et les autres substances qui peuvent modifier la coagulation sanguine, y compris la fonction plaquettaire, des tests de coagulation appropriés doivent être effectués plus fréquemment et surveillés régulièrement.

Orale contraceptiva kunnen het metabolisme van andere geneesmiddelen beïnvloeden door remming van de microsomale leverenzymen of door inductie van de leverbinding van de geneesmiddelen, in het bijzonder glucuronidatie of door andere mechanismen. De weefsel- en plasmaconcentraties van deze bestanddelen kunnen dalen (bijv. lamotrigine, levothyroxine, valproaat) of stijgen (bij theofylline, ciclosporine, corticosteroïden, orale anticoagulantia), maar het klinisch belang hiervan is niet altijd duidelijk.
Les contraceptifs oraux peuvent influencer le métabolisme d’autres médicaments par inhibition des enzymes microsomales hépatiques ou par induction de la conjugaison hépatique des médicaments, particulièrement glucuronidation ou par d’autres mécanismes.Les concentrations tissulaires ou plasmatiques de ces composants peuvent être diminuées (p. ex lamotrigine, lévothyroxine, valproate) ou augmentées (p.ex. la théophylline, la ciclosporine, les corticostéroïdes, les anticoagulants oraux), mais l’importance clinique n’est pas toujours claire.

Gelijktijdige behandeling met andere anticoagulantia zoals bv. ongefractioneerde heparine (UFH), laag moleculair gewicht heparines (enoxaparine, dalteparine enz.), heparinederivaten (fondaparinux enz.), orale anticoagulantia (warfarine, rivaroxaban, apixaban enz.), behalve tijdens de omzetting van de behandeling naar of van Pradaxa (zie rubriek 4.2) of wanneer UFH wordt gegeven in een dosis om een centraal veneuze of een arteriële katheter doorgankelijk te houden (zie rubriek 4.5)
Traitement concomitant avec tout autre anticoagulant, par exemple héparine non-fractionnée (HNF), héparines de bas poids moléculaire (énoxaparine, dalteparine, etc), dérivés de l’héparine (fondaparinux, etc), anticoagulants oraux (warfarine, rivaroxaban, apixaban, etc), sauf en cas de changement de traitement pour Pradaxa ou inversement (voir rubrique 4.2) ou en cas d’administration d’HNF aux doses nécessaires au maintien de la perméabilité d’un cathéter central veineux ou artériel (voir rubrique 4.5)

Er is geen of weinig ervaring met de volgende behandelingen, die de kans op bloedingen, in combinatie met het gebruik van Pradaxa, kunnen verhogen: anticoagulantia zoals ongefractioneerde heparines (UFH), heparines met een laag moleculair gewicht (LMWH) en heparinederivaten (fondaparinux, desuridine), trombolytische geneesmiddelen, vitamine K-antagonisten, rivaroxaban of andere orale anticoagulantia (zie rubriek 4.3) en plaatjesaggregratieremmende geneesmiddelen zoals GPIIb/IIIa-receptorantagonisten, ticlopidine, prasugrel, ticagrelor, dextran en sulfinpyrazon (zie rubriek 4.4).
Il n'existe aucune expérience ou seulement une expérience limitée avec les traitements suivants, susceptibles d’augmenter le risque hémorragique lorsqu’ils sont administrés de façon concomitante avec Pradaxa : anticoagulants tels qu’héparines non fractionnées (HNF), héparines de bas poids moléculaire (HBPM) et dérivés de l’héparine (fondaparinux, désirudine), thrombolytiques, anti vitamines K, rivaroxaban ou autres anticoagulants oraux (voir rubrique 4.3) et antiagrégants plaquettaires tels que les antagonistes des récepteurs GPIIb/IIIa, la ticlopidine, le prasugrel, le ticagrelor, le dextran et la sulfinpyrazone (voir rubrique 4.4).

Orale anticoagulantia In twee klinische studies, één bij gezonde vrijwilligers en de andere bij hypercholesterolemiepatiënten, gaf simvastatine 20-40 mg/dag een matige versterking van het effect van coumarine-anticoagulantia: de protrombinetijd, gemeld als International Normalised Ratio (INR), nam vanaf een baseline van 1,7 toe naar 1,8 en van 2,6 naar 3,4 in de studies met respectievelijk vrijwilligers en patiënten.
Anticoagulants oraux: dans deux études cliniques, l’une chez des volontaires sains et l’autre chez des patients hypercholestérolémiques, la simvastatine 20-40 mg/jour a potentialisé modérément l’effet des AVK : le temps de prothrombine, exprimé en INR, a augmenté d’une valeur de base de 1,7 à 1,8 chez le volontaire sain et de 2,6 à 3,4 chez le patient hypercholestérolémique.

De orale anticoagulantia (met INR tussen 2,0 en 3,0) zijn enkel aangewezen bij bestaan van voorkamerfibrillatie of een andere emboligene cardiopathie.
Les anticoagulants oraux (avec un INR entre 2,0 et 3,0) ne sont indiqués qu’en présence d’une fibrillation auriculaire ou d’une autre cardiopathie emboligène.

We herinneren er aan dat het gebruik van orale anticoagulantia (streefwaarde voor INR tussen 2,0 en 3,0; tussen 3,0 en 4,0 voor patiënten met een hartklepprothese) aanbevolen is bij bestaan van voorkamerfibrillatie of een andere emboligene cardiopathie, voor zover er geen contra-indicaties bestaan.
Rappelons que l’utilisation d’anticoagulants oraux (INR recherché entre 2,0 et 3,0; entre 3,0 et 4,0 chez les patients porteurs d’une prothèse valvulaire) est recommandée en présence d’une fibrillation auriculaire ou d’une autre cardiopathie emboligène, pour autant qu’il n’y ait pas de contre-indication.

[N.v.d.r.: het risico van hypoglykemie is ook verhoogd bij gelijktijdige inname van acetylsalicylzuur, nietsteroïdale anti-inflammatoire middelen, ACE-inhibitoren, orale anticoagulantia, trimethoprim, cimetidine, clofibraat en alcohol.] De hypoglykemiërende sulfamiden kunnen gebruikt worden in monotherapie, of in associatie met een ander oraal hypoglykemiërend middel (met uitzondering van de gliniden die hetzelfde werkingsmechanisme hebben), of met insuline.
[N.d.l.r.: le risque d’hypoglycémie est également accru par la prise concomitante d’acide acétylsalicylique, d’antiinflammatoires non stéroïdiens, d’inhibiteurs de l’enzyme de conversion de l’angiotensine, d’anticoagulants oraux, de triméthoprime, de cimétidine, de clofibrate et d’alcool.] Les sulfamidés hypoglycémiants peuvent être utilisés en monothérapie, ou en association à un autre antidiabétique oral (à l’exception des glinides qui ont le même mécanisme d’action), ou à l’insuline.