Vertaling van "onderzoek type onderzoek gemiddelde " (Nederlands → Frans) :

Tabel 2 - Specialismen die verantwoordelijk zijn voor de blootstelling aan ioniserende straling in 2008, volgens de voornaamste types van onderzoek Type onderzoek Gemiddelde dosis / Gemiddelde dosis / Aantal Aantal % ambulant Huisarts inwoner onderzoek onderzoeken onderzoeken/ 1.000 inw.
Tableau 2 - Examens à l’origine de l’exposition aux rayons ionisants Type d'examens Dose Dose Nombre Nombre % ambulatoire Généraliste moyenne / habitant moyenne / examen d'examens d'examens / 1.000 habitants

Tabel 2 - Specialismen die verantwoordelijk zijn voor de blootstelling aan ioniserende straling in 2008, volgens de voornaamste types van onderzoek (vervolg) Type onderzoek Gemiddelde dosis / Gemiddelde dosis / Aantal Aantal % ambulant Huisarts inwoner onderzoek onderzoeken onderzoeken/ 1.000 inw.
Tableau 2 - Examens à l’origine de l’exposition aux rayons ionisants (suite) Type d'examens Dose Dose Nombre Nombre % ambulatoire Généraliste moyenne / habitant moyenne / examen d'examens d'examens / 1.000 habitants

In het DROP-onderzoek (Diovan Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan verder onderzocht voor wat betreft het reduceren van de UAE bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met type 2-diabetes, albuminurie (gemiddeld = 102 μg/min; 20-700 μg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde serumcreatinine = 80 μmol/l).
L’étude DROP (Diovan Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l’efficacité du valsartan sur la réduction de l’EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne = 102 μg/min; 20-700 μg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne = 80 μmol/l).

In het DROP-onderzoek (Diovane Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan verder onderzocht voor wat betreft het reduceren van de UAE bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met type 2 diabetes, albuminurie (gemiddeld = 102 µg/min; 20-700 µg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde serumcreatinine = 80 µmol/l).
L’étude DROP (Diovane Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l’efficacité du valsartan sur la réduction de l’EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne = 102 µg/min; 20-700 µg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne = 80 µmol/l).

In het DROP-onderzoek (Diovan Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan verder onderzocht voor wat betreft het reduceren van de UAE bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met type 2 diabetes, albuminurie (gemiddeld = 102 µg/min; 20-700 µg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde creatininewaarde in serum = 80 µmol/l).
L’étude DROP (Diovan Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l’efficacité du valsartan sur la réduction de l’EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne =102 µg/min ; 20– 700 µg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne =80 µmol/l).

In het DROP-onderzoek (Valsartan/Hydrochloorthiazide Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan wat betreft het reduceren van de UAE verder onderzocht bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met diabetes type 2, albuminurie (gemiddeld = 102 μg/min; 20-700 μg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde serumcreatininewaarde = 80 μmol/l).
L'étude DROP (Diovan Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l'efficacité du valsartan sur la réduction de l'EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne = 102 µg/min; 20-700 µg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne = 80 µmol/l).

Na 24 weken was de UAE bij behandeling met valsartan met 42% (–24,2 μg/min; 95% BI: –40,4 tot –19,1) gereduceerd (p< 0,001) en bij behandeling met amlodipine met ongeveer 3% (–1,7 μg/min; 95% BI: –5,6 tot 14,9) ondanks vergelijkbare percentages daling van de bloeddruk in beide groepen. In het DROP-onderzoek (Diovan Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan verder onderzocht voor wat betreft het reduceren van de UAE bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met type 2 diabetes, albuminurie (gemiddeld = 102 μg/min; 20-700 μg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde creatininewaarde in serum = 80 μmol/l).
L'étude DROP (Diovan Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l'efficacité du valsartan sur la réduction de l'EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne = 102 µg/min; 20-700 µg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne = 80 µmol/l).

Oudere patiënten (≥ 65 jaar) Bij oudere patiënten met type-2-diabetes (19 patiënten van 65-83 jaar, gemiddelde leeftijd: 70 jaar) werd een gerandomiseerd, dubbelblind, cross-over FK/FD-onderzoek verricht waarin insuline aspart werd vergeleken met oplosbare humane insuline.
Sujets âgés (≥ 65 ans) Une étude PK/PD randomisée, en double aveugle, en cross-over, comparant l’insuline asparte à l’insuline humaine soluble a été réalisée chez des patients âgés diabétiques de type 2 (19 patients âgés de 65 à 83 ans, âge moyen : 70 ans).

In het DROP-onderzoek (Valsartan Sandoz Reduction of Proteinuria) werd de werkzaamheid van valsartan verder onderzocht voor wat betreft het reduceren van de UAE bij 391 hypertensieve patiënten (BD=150/88 mmHg) met type 2 diabetes, albuminurie (gemiddeld = 102 µg/min; 20-700 µg/min) en bij wie de nierfunctie is behouden (gemiddelde serumcreatinine = 80 µmol/l).
L’étude DROP (Valsartan Sandoz Reduction of Proteinuria) a examiné plus en détail l’efficacité du valsartan sur la réduction de l’EUA chez 391 patients hypertendus (PA = 150/88 mmHg) diabétiques de type 2, albuminuriques (moyenne = 102 µg/min; 20-700 µg/min) et dont la fonction rénale était préservée (créatininémie moyenne = 80 µmol/l).

Onderzoek 24 bij, volgens de huidige normen, slecht geregelde type-2 diabetici (Hb A1c > 7,5%) bracht aan het licht dat een intensieve glykemieregeling (gestreefd werd naar een daling van HbA1c met 1,5%) over gemiddeld 5,6 jaar geen significant gunstiger effect had op cardiovasculaire eindpunten, sterfte of microvasculaire verwikkelingen dan een standaardtherapie.
Une étude 24 chez des diabétiques de type 2 mal équilibrés (selon les normes actuelles, HbA1c > 7,5%) a révélé qu’un contrôle glycémique intensif (visant une baisse de l’HbA1c de 1,5%) sur une durée moyenne de 5,6 ans n’était pas significativement plus efficace qu’un traitement standard en termes de critères d’évaluation cardiovasculaire, de mortalité ou de complications microvasculaires.