Traduction de «normale vrijwilligers ongeveer » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

ongeval veroorzaakt door normale koolbrand in private woning
accident causé par un incendie de charbon normal dans une habitation privée

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De resultaten tonen aan dat bij toepassing gedurende acht uur, zonder occlusie, op de intacte huid van normale vrijwilligers, ongeveer 0,7% van de dosis in de vorm van zalf en 0,4% van de dosis in de vorm van lipofiele crème, systemisch worden geresorbeerd.
Les résultats montrent qu'appliquée durant 8 heures, sans occlusion, sur la peau intacte de volontaires normaux, environ 0,7% de la dose appliquée sous forme de pommade et 0,4% de celle appliquée sous forme de crème lipophile sont résorbés de façon systémique.

Effect van leverfunctiestoornis In een onderzoek met een enkele dosis was de orale klaring (CL/f) in vergelijking met die met een normale leverfunctie ongeveer 50% verlaagd bij vrijwilligers met matige leverfunctiestoornis.
Effet sur l’insuffisance hépatique Dans une étude à dose unique, la clairance orale (CL/F) était diminuée d’environ 50 % chez les volontaires ayant une insuffisance hépatique modérée par rapport à ceux présentant une fonction hépatique normale.

Effect van leverfunctiestoornis In een onderzoek met een enkele dosis, was de orale klaring (CL/F) in vergelijking met die met een normale leverfunctie ongeveer 50% verlaagd bij vrijwilligers met matige leverfunctiestoornis.
Dans une étude à dose unique, la clairance orale (Cl/F) était diminuée d’environ 50 % chez les volontaires ayant une insuffisance hépatique modérée par rapport à ceux présentant une fonction hépatique normale.

Onderzoek bij normale vrijwilligers die een week lang overdag eenmaal per uur bilateraal een dosis kregen toegediend, heeft maximale serumconcentraties aangetoond van minder dan 80 pg/ml tot ongeveer 460 pg/ml.
Les études ont mis en évidence des concentrations sériques maximales comprises entre moins de 80 pg/ml et environ 460 pg/ml chez des volontaires sains auxquels, pendant une semaine, une dose fut administrée bilatéralement toutes les heures pendant la période d’éveil.

In vrijwilligers met matige leverinsufficiëntie was de gemiddelde halfwaardetijd ongeveer 1,8 keer groter en werd een afname van ongeveer 50% in orale klaringssnelheid (CL/f) gezien vergeleken met die in vrouwen met normale leverfunctie.
La demi vie moyenne d'élimination était environ 1,8 fois plus élevée. Une diminution d'environ 50% de la clairance apparente (CL/f) a été observée chez les volontaires atteints d'insuffisance hépatique modérée, comparés aux sujets sains.

Na toediening van een dosis van 0,24 mg/kg bij gezonde vrijwilligers met een normale nierfunctie werd ongeveer 70% van de dosis in de eerste 24 uur na toediening onveranderd met de urine uitgescheiden.
Après l’administration d’une dose de 0,24 mg/kg chez des volontaires sains avec fonction rénale normale, environ 70 % de la dose a été excrétée inchangée dans les urines au cours des premières 24 heures suivant l’administration.

De plasmaconcentraties van de metabolieten van bosentan verdubbelden ongeveer bij deze patiënten vergeleken met vrijwilligers met een normale nierfunctie.
Les concentrations plasmatiques des métabolites du bosentan augmentent d’environ deux fois chez ces patients, comparées aux sujets présentant une fonction rénale normale.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en bij postmenopauzale vrouwen veroorzaakte intraveneus ranitidine een verhoging in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20% (wat de normale variatie van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur is) waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagactiviteit.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, la ranitidine administrée par voie intraveineuse a augmenté la biodisponibilité de l’acide ibandronique d’environ 20 % (ce qui est dans les limites de variabilité normale de la biodisponibilité de l’acide ibandronique), probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en bij postmenopauzale vrouwen veroorzaakte intraveneus ranitidine een verhoging in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20 % (wat de normale variatie van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur is) waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagactiviteit.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, la ranitidine administrée par voie intraveineuse a augmenté la biodisponibilité de l’acide ibandronique d’environ 20 % (ce qui est dans les limites de variabilité normale de la biodisponibilité de l’acide ibandronique),probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.