Vertaling van "niet dus beide " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Willekeurige, herhaalde, stereotype, niet-functionele (en vaak ritmische) bewegingen die geen deel uitmaken van een als zodanig onderkende psychiatrische of neurologische toestand. Indien zulke bewegingen optreden als symptomen van een andere stoornis, dient slechts de omvattende stoornis geregistreerd te worden. Als niet zelfverwondende bewegingen komen voor: wiegen met het lichaam, hoofdschudden, haartrekken, haar in elkaar draaien, vingerschuddende maniërismen en handenflappen. Stereotyp wel zelfverwondend gedrag behelst herhaald hoofdbonzen, in het gezicht slaan, in de ogen prikken en bijten in de handen, op de lippen of in andere lichaamsdelen. Alle stereotype bewegingsstoornissen komen het meest frequent voor in combinatie met zwakzinnigheid (indien dit het geval is, dienen beide geregistreerd te worden). Indien in de ogen prikken voorkomt bij een kind met een visuele stoornis, dienen beide gecodeerd te worden: in de ogen prikken onder deze categorie en de visuele gesteldheid onder de code van de desbetreffende somatische stoornis. | Neventerm: | stoornis met stereotypieën/gewoontevorming
Définition: Trouble caractérisé par des mouvements intentionnels, répétitifs, stéréotypés, dépourvus de finalité (et souvent rythmés), non lié à un trouble psychiatrique ou neurologique identifié. Lorsque ces mouvements surviennent dans le cadre d'un autre trouble, seul ce dernier doit être noté. Ces mouvements peuvent ne pas avoir de composante automutilatrice; ils comprennent: un balancement du corps, un balancement de la tête, le fait de s'arracher les cheveux, de se tordre les cheveux, de claquer des doigts et de battre des mains. Les comportements stéréotypés auto-mutilateurs comprennent: le fait de se cogner la tête, de se gifler, de se mettre le doigt dans l'œil, de se mordre les mains, les lèvres ou d'autres parties du corps. L'ensemble de ces mouvements stéréotypés surviennent le plus souvent chez des enfants présentant un retard mental (dans ce cas, les deux diagnostics doivent être notés). Quand le fait de s'enfoncer le doigt dans l'œil survient chez un enfant présentant un déficit visuel, les deux diagnostics doivent être notés: le premier dans cette catégorie et le deuxième à l'aide du code somatique approprié. | Stéréotypies/comportements répétitifs

Omschrijving: Gedragsstoornissen worden gekenmerkt door een zich herhalend en aanhoudend patroon van dissociaal, agressief of uitdagend gedrag. Zulk gedrag dient wel een belangrijke schending te zijn van wat voor de leeftijd nog maatschappelijk toelaatbaar wordt geacht; het dient dus ernstiger te zijn dan gewoon kattenkwaad bij kinderen of opstandigheid bij jeugdigen en dient duurzaam te zijn (zes maanden of langer). Kenmerken van een gedragsstoornis kunnen ook symptomatisch zijn voor andere psychiatrische toestanden, in welke gevallen aan de onderliggende diagnose de voorkeur gegeven dient te worden. | Voorbeelden van gedrag waarop de diagnose is gebaseerd zijn een buitensporige mate van vechten en intimideren; wreedheid tegenover andere mensen of dieren; ernstige vernielzucht; brandstichting; stelen; veelvuldig liegen; spijbelen van school en weglopen van huis; ongewoon frequente en heftige woedeaanvallen en ongehoorzaamheid. Elk van deze gedragingen, indien in opvallende mate aanwezig, is voldoende voor de diagnose, maar geïsoleerde dissociale daden zijn dat niet.
Définition: Troubles caractérisés par un ensemble de conduites dyssociales, agressives ou provocatrices, répétitives et persistantes, dans lesquelles sont bafouées les règles sociales correspondant à l'âge de l'enfant. Ces troubles dépassent ainsi largement le cadre des mauvaises blagues ou mauvais tours des enfants et les attitudes habituelles de rébellion de l'adolescent. Ils impliquent, par ailleurs, la notion d'un mode de fonctionnement persistant (pendant au moins six mois). Les caractéristiques d'un trouble des conduites peuvent être symptomatiques d'une autre affection psychiatrique; dans cette éventualité, ce dernier diagnostic doit être codé. Le diagnostic repose sur la présence de conduites du type suivant: manifestations excessives de bagarres et de tyrannie, cruauté envers des personnes ou des animaux, destruction des biens d'autrui, conduites incendiaires, vols, mensonges répétés, école buissonnière et fugues, crises de colère et désobéissance anormalement fréquentes et graves. La présence de manifestations nettes de l'un des groupes de conduites précédents est suffisante pour le diagnostic, alors que la survenue d'actes dyssociaux isolés ne l'est pas.

Omschrijving: Voldoet aan de algemene criteria voor een ticstoornis, waarin motorische of vocale tics voorkomen (maar niet beide), die enkelvoudig of multipel kunnen zijn (meestal multipel) en die langer dan een jaar duren.
Définition: Trouble répondant aux critères d'un tic, caractérisé par la présence soit de tics moteurs soit de tics vocaux, mais pas des deux à la fois. Il peut s'agir d'un tic isolé ou, plus fréquemment, de tics multiples, persistant pendant plus d'un an.

Omschrijving: Dit is een stoornis waarin het voornaamste kenmerk wordt gevormd door een specifieke en belangrijke stoornis van de ontwikkeling van spellingsvaardigheden in afwezigheid van een voorgeschiedenis met een specifieke leesstoornis en die niet alleen kan worden verklaard door een lage verstandelijke-leeftijd, visusproblemen of inadequaat onderwijs. Het vermogen om hardop te spellen en de woorden juist te schrijven zijn beide aangetast. | Neventerm: | specifieke spellingsachterstand (zonder leesstoornis)
Définition: La caractéristique essentielle est une altération spécifique et significative du développement des performances en orthographe, en l'absence d'antécédents d'un trouble spécifique de la lecture et non imputable à un âge mental bas, à des troubles de l'acuité visuelle, ou à une scolarisation inadéquate. Les capacités à épeler oralement et à écrire correctement les mots sont toutes deux affectées. | Retard spécifique de l'orthographe (sans trouble de la lecture)

Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa
Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Gelijktijdige toediening van ketoconazol, een bekende sterke remmer van CYP3A4, remt de eliminatie van paclitaxel bij patiënten niet; dus beide geneesmiddelen mogen samen worden toegediend zonder dosisaanpassing.
L'administration simultanée de kétoconazole, un inhibiteur puissant du CYP3A4, n'inhibe pas l'élimination du paclitaxel chez les patients ; ainsi, les deux produits peuvent être administrés ensemble sans ajustement posologique.

De gelijktijdige toediening van ketoconazole (een gekende krachtige inhibitor van CYP3A4) inhibeert de eliminatie van paclitaxel bij patiënten niet; beide geneesmiddelen mogen dus samen worden toegediend zonder dosisaanpassing.
L’administration concomitante de kétoconazole (un puissant inhibiteur du CYP3A4) n’inhibe pas l’élimination du paclitaxel ; ces deux médicaments peuvent donc être administrés de manière concomitante sans nécessiter d’adaptation de dose.

Gelijktijdige toediening van ketoconazol, een bekende krachtige remmer van CYP3A4, remt de eliminatie van paclitaxel bij patiënten niet; beide geneesmiddelen mogen dus tegelijk worden toegediend zonder aanpassing van de dosering.
L'administration concomitante de kétoconazole, un inhibiteur puissant avéré du CYP3A4, n’empêche pas l'élimination du paclitaxel chez les patients; ainsi, les deux produits peuvent être administrés en concomitance sans ajustement posologique.

De over het platform uitgewisselde persoonsgegevens worden vercijferd tussen de verzender en de bestemmeling zodat niemand anders dan deze beide instanties ze kan lezen, en ze dus ook niet kunnen gebruikt worden voor controledoeleinden.
En plus, les données à caractère personnel échangées via la plate-forme eHealth sont codées entre l'expéditeur et le destinataire, de sorte que personne d'autre hormis ces deux instances puisse les lire.

Beide klassen worden hiervoor dus niet aanbevolen.
Ces deux classes de médicaments ne sont donc pas recommandées dans cette indication.

De gegevens uit beide studies stellen dus de doorgaans geadviseerde HbA 1c -waarde van 7% niet in vraag, althans voor type 2-diabetici met een hoog cardiovasculair risicoprofiel.
Les données de ces essais ne mettent donc pas en doute l’intérêt d’atteindre le taux d’HbA 1c recommandé de 7%, du moins chez les diabétiques de type 2 à haut risques cardiovasculaires.

De term LUTS verwijst naar een reeks klachten, terwijl de term BPH naar een aandoening met wisselende symptomatologie verwijst (gaande van geen tot ernstige symptomen, ook voor wat betreft het verlopp in de tijd); beide termen zijn dus niet onderling inwisselbaar 25 .
Le terme TUBA fait référence à une série de plaintes, tandis que le terme HBP se réfère à une pathologie de symptomatologie variable (de nulle à sévère, y compris dans le temps), les 2 termes ne sont donc pas interchangeables 25 .

Beide deelproducten zullen dus een verschillend notificatienummer hebben (wat vroeger niet het geval was).
Les deux produits auront alors un numéro de notification différent (ce qui n’était pas le cas avant).

Dit leidt tot onzekerheid betreffende de juistheid van de analyseresultaten, en dit in beide richtingen, zowel voor concentraties die als “te hoog” als voor deze die als “niet te hoog” worden opgegeven en tot onzekerheid in de interpretatie van de bevindingen met betrekking tot de reële transfer (dus risico) bij het dragen van de pyjama.
Ceci est source d’incertitude quant à l’exactitude des résultats d’analyse et ce dans les deux sens, tant pour les concentrations considérées comme " trop élevées" que celles signalées comme " pas trop élevées" et aussi une source d’incertitude quant à l’interprétation des résultats en ce qui concerne le transfert réel (et donc le risque) lors du port du pyjama.

Er kan dus geen duidelijk onderscheid gemaakt worden tussen semipermanente en permanente maquillage op basis van het al dan niet doorbreken van de dermo-epidermale barrière (in beide gevallen is er kleurstof tot in de dermis), van de diepte van het ingebrachte materiaal (er zijn enkel vage, relatieve omschrijvingen) of van de duurzaamheid van de make-up (er lijkt een continuüm te zijn, zonder duidelijke cut-off vanaf wanneer men de term “permanent” kan hanteren).
A l’heure actuelle, il n’est donc pas possible d’établir une distinction claire entre maquillage semipermanent et permanent sur base du franchissement ou non de la barrière dermo-épidermique (dans les deux cas le colorant pénètre jusqu’au niveau du derme), de la profondeur du matériel introduit (on ne trouve que des descriptions vagues et relatives) ou de la permanence du maquillage (il semble exister une certaine continuité, sans coupure nette permettant de déterminer le moment où le terme « permanent » peut être utilisé).