Vertaling van "nierfunctiestoornis in vergelijking " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

onderzoek voor vergelijking en controle in klinisch onderzoeksprogramma
Examen de comparaison et de contrôle dans le cadre d'un programme de recherche clinique

acute nierfunctiestoornis
déficience rénale aiguë

verminderde nierfunctiestoornis
trouble de la fonction rénale

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Er wordt vermoed, dat de dosisaanbevelingen bij patiënten met nierfunctiestoornis, met verhoogd doseringsinterval, resulteren in hogere plasma-piekconcentraties en lagere C min -spiegels bij patiënten met nierfunctiestoornis in vergelijking met patiënten met normale nierfunctie.
Les recommandations posologiques pour les patients insuffisants rénaux, avec l’augmentation de l’intervalle d’administration, peuvent entraîner des pics de concentration plasmatique plus élevés et des niveaux de C min plus bas que chez les patients présentant une fonction rénale normale.

Nierfunctiestoornis Er is een open-labelonderzoek met eenmalige doses verricht om de farmacokinetiek van een verminderde dosis sitagliptine (50 mg) te beoordelen bij patiënten met wisselende mate van chronische nierfunctiestoornis in vergelijking met normale gezonde proefpersonen.
Insuffisance rénale Une étude en ouvert à dose unique a été effectuée afin d'évaluer la pharmacocinétique d’une dose réduite de sitagliptine (50 mg) chez des patients avec divers degrés d'insuffisance rénale chronique comparativement à des sujets témoins sains normaux.

Nierfunctiestoornis Er is een open-labelonderzoek met eenmalige doses verricht om de farmacokinetiek van een verminderde dosis sitagliptine (50 mg) te beoordelen bij patiënten met wisselende maten van chronische nierfunctiestoornis in vergelijking met normale gezonde controlepersonen.
Insuffisance rénale Une étude en ouvert à dose unique a été effectuée afin d'évaluer la pharmacocinétique d’une dose réduite de sitagliptine (50 mg) chez des patients avec divers degrés d'insuffisance rénale chronique comparativement à des sujets témoins sains normaux.

De renale klaring van zolmitriptan en al zijn metabolieten is verminderd (7-8 maal) bij patiënten met matige tot ernstige nierfunctiestoornis in vergelijking met gezonde personen, hoewel de AUC van de moederstof en de actieve metaboliet slechts licht verhoogd waren (16 en 35% respectievelijk) met een verlenging van het halfleven met 1 uur naar 3 tot 3.5 uur.
La clairance rénale du zolmitriptan et de tous ses métabolites est réduite (de 7 à 8 fois) chez les patients présentant une insuffisance rénale modérée à sévère comparativement à des sujets sains, même si l'ASC de la molécule mère et du métabolite actif est légèrement plus élevée (respectivement de 16 et 35 %) avec une augmentation d’une heure de la demi-vie, passant de 3 à 3,5 heures.

De AUC van vildagliptine nam gemiddeld toe met een factor 1,4, 1,7 en 2 bij patiënten met respectievelijk een milde, matige en ernstige nierfunctiestoornis, in vergelijking met normale gezonde controlepersonen.
L’ASC de la vildagliptine a été augmentée d’environ 1,4, 1,7 et 2 fois chez les patients présentant respectivement une insuffisance rénale légère, modérée et sévère par rapport aux sujets sains.

De resultaten duiden erop dat wanneer de nierfunctie afneemt (< 50 ml/min), de totale geneesmiddelklaring evenredig afneemt, waardoor de AUC stijgt. De AUC werd ongeveer 2,5-, 4- en 5-voudig verhoogd bij proefpersonen met respectievelijk matige nierfunctiestoornis, ernstige nierfunctiestoornis en terminale nierinsufficiëntie in vergelijking met de groep waarin proefpersonen met normale nierfunctie en proefpersonen met milde nierfunctiestoornis werden gecombineerd.
Les résultats indiquent que la clairance totale du médicament décroît proportionnellement quand la fonction rénale s'affaiblit (< 50 ml/min), ce qui entraîne une augmentation de l’ASC. Par rapport au groupe combinant les sujets ayant une fonction rénale normale et une insuffisance rénale légère, l’ASC a été multipliée par environ 2,5, 4 et 5 chez les sujets présentant une insuffisance rénale modérée, une insuffisance rénale sévère et une insuffisance rénale terminale, respectivement.

Nierfunctiestoornis In een onderzoek met een enkelvoudige dosis resulteerde blootstelling aan (ongebonden) silodosine bij patiënten met een lichte (n=8) of matig-ernstige nierfunctiestoornis (n=8) gemiddeld in een stijging van de C max (met een factor 1,6) en de AUC (met een factor 1,7) in vergelijking met patiënten met een normale nierfunctie (n=8). Bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (n=5) steeg de
Insuffisance rénale Lors d’une étude en administration unique, l’exposition à la silodosine (non liée) chez des patients atteints d’insuffisance rénale légère (n = 8) et modérée (n = 8) a entraîné, en moyenne, une augmentation de la C max (d’un facteur 1,6) et de l’ASC (d’un facteur 1,7) comparé aux patients dont la

In vergelijking met proefpersonen met een normale nierwerking, lagen de gemiddelde AUC- en C max -waarden ongeveer 30% hoger bij patiënten met een matige nierfunctiestoornis (creatinineklaring 30-59 ml/min), ongeveer 50% hoger bij een klein aantal patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring 5-29 ml/min) en ongeveer 60% hoger bij dialysepatiënten.
Par rapport aux sujets ayant une fonction rénale normale, les valeurs moyennes de l’ASC et de la C max étaient environ 30% plus élevées chez les patients atteints d’une insuffisance rénale modérée (clairance de créatinine 30-59 ml/min.), environ 50% plus élevées chez un petit nombre de patients atteints d’une insuffisance rénale sévère (clairance de créatinine 5-29 ml/min.), et environ 60% chez les patients sous dialyse.

Een klinisch-farmacologisch onderzoek naar fluticasonfuroaat/vilanterol toonde aan dat een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring < 30 ml/min) niet leidde tot een significant hogere blootstelling aan fluticasonfuroaat of vilanterol of tot duidelijker systemische effecten van corticosteroïden of bèta 2 -agonisten in vergelijking met gezonde proefpersonen.
Une étude de pharmacologie clinique avec le furoate de fluticasone/vilanterol a montré qu’une insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine < 30ml/min) n’entraînait pas d’exposition significativement plus importante au furoate de fluticasone ou au vilanterol ou d’effets systémiques plus marqués des corticoïdes ou des agonistes bêta 2 -adrénergiques comparativement aux sujets sains.

Nierfunctiestoornis De farmacokinetiek van een enkele dosis rufinamide van 400 mg veranderde niet bij patiënten met chronische en ernstig nierfalen in vergelijking met gezonde vrijwilligers.
Insuffisance rénale Après administration d’une dose unique de 400 mg, la pharmacocinétique du rufinamide n'a pas été modifiée chez les sujets présentant une insuffisance rénale chronique et sévère par rapport aux volontaires sains.