Traduction de «ng ml ligt worden » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De meeste dwanghandelingen hebben betrekking op schoonmaken (vooral handen wassen), herhaald controleren of een mogelijk gevaarlijke situatie niet is ontstaan of ordelijkheid en netheid. Onder het waarneembare gedrag ligt angst, doorgaans voor gevaar hetzij voor, hetzij veroorzaakt door de betrokkene en het ritueel is een vruchteloze of symbolische poging dat gevaar af te wenden.
Définition: La plupart des comportements compulsifs concernent la propreté (en particulier le lavage des mains), des vérifications répétées pour éviter la survenue d'une situation qui pourrait devenir dangereuse, ou un souci excessif de l'ordre et du rangement. Le comportement du sujet est sous-tendu par une crainte consistant habituellement dans l'appréhension d'un danger, encouru ou provoqué par le sujet et l'activité rituelle constitue un moyen inefficace ou symbolique pour écarter ce danger.

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: Een specifieke ontwikkelingsstoornis waarin het taalbegrip van het kind beneden het bij zijn verstandelijke leeftijd behorende niveau ligt. In vrijwel alle gevallen zal ook het expressieve taalgebruik duidelijk gestoord zijn en afwijkingen bij het uitspreken van woorden komen veel voor. | Neventerm: | aangeboren stoornis van gehoorswaarneming | ontwikkelingsafasie van Wernicke | ontwikkelingsdysfasie of -afasie van het receptieve type | woorddoofheid
Définition: Trouble spécifique du développement dans lequel les capacités de l'enfant à comprendre le langage sont inférieures au niveau correspondant à son âge mental. En fait, dans la plupart des cas, le versant expressif est, lui aussi, nettement altéré et il existe habituellement des perturbations de l'articulation. | Aphasie de développement, de type Wernicke Dysphasie ou aphasie de développement, de type réceptif Surdité verbale Trouble réceptif auditif congénital

Omschrijving: Een specifieke ontwikkelingsstoornis waarin het vermogen van het kind om gesproken taal te gebruiken duidelijk beneden het bij zijn verstandelijke leeftijd behorende niveau ligt, maar waarin het taalbegrip zich binnen de normale variatiebreedte bevindt. Er kunnen al dan niet afwijkingen zijn in de articulatie. | Neventerm: | ontwikkelingsdysfasie of -afasie van het expressieve type
Définition: Trouble spécifique du développement dans lequel les capacités de l'enfant à utiliser le langage oral sont nettement inférieures au niveau correspondant à son âge mental, mais dans lequel la compréhension du langage se situe dans les limites de la normale. Le trouble peut s'accompagner ou non d'une perturbation de l'articulation. | Dysphasie ou aphasie de développement, de type expressif

Omschrijving: Er komen aanzienlijke culturele verschillen voor bij de presentatie van deze stoornis en er komen twee hoofdvormen voor, met aanzienlijke overlap. Bij de ene vorm is het belangrijkste kenmerk een klacht over toegenomen vermoeidheid na geestelijke inspanning, dikwijls samengaand met enige afname in het efficiënt verrichten van de dagelijkse beroepsarbeid. De geestelijke vermoeibaarheid wordt op typerende wijze beschreven als een zich op onaangename wijze opdringen van verwarrende associaties of herinneringen, moeite met concentreren en algemeen inefficiënt denken. Bij de andere vorm ligt de nadruk op gevoelens van lichamelijke of fysieke zwakte en uitputting na slechts minimale inspanning, samengaand met een gevoel van spierkrampen en pijnen en onvermogen om te ontspannen. Bij beide vormen is een scala van andere onaangename-gevoelens van lichamelijke aard gebruikelijk, zoals duizeligheid, spanningshoofdpijnen en gevoelens van algemene onzekerheid. Bezorgdheid over afnemende geestelijke- en lichamelijke gezondheid, prikkelbaarheid, anhedonie en in geringe mate wisselende-depressiviteit en -angst komen alle veel voor. De eerste en middelste fasen van de slaap zijn vaak gestoord, maar hypersomnie kan ook opvallend zijn. | Neventerm: | vermoeidheidssyndroom
Définition: Il existe des variations culturelles importantes dans les manifestations de ce trouble, qui comporte deux types essentiels, ayant de nombreux points communs. Dans le premier type, la caractéristique essentielle est une plainte concernant une fatigue accrue après des efforts mentaux, souvent associée à une certaine diminution des performances professionnelles et des capacités à faire face aux tâches quotidiennes. La fatigabilité mentale est décrite typiquement comme une distractibilité due à une intrusion désagréable d'associations et de souvenirs, une difficulté de concentration ou une pensée globalement inefficace. Dans le deuxième type, l'accent est mis sur des sensations de faiblesse corporelle ou physique et un sentiment d'épuisement après des efforts minimes, associés à des courbatures, des douleurs musculaires et une difficulté à se détendre. Les deux types comportent habituellement plusieurs autres sensations physiques désagréables, telles que des sensations vertigineuses, des céphalées de tension et une impression d'instabilité globale. Il existe par ailleurs souvent une inquiétude concernant une dégradation de la santé mentale et physique, une irritabilité, une anhédonie et des degrés variables de dépression et d'anxiété mineures. Il existe souvent une insomnie d'endormissement, une insomnie du milieu de la nuit ou une hypersomnie. | Syndrome asthénique

Omschrijving: Een specifieke ontwikkelingsstoornis waarin het gebruik dat het kind van spraakgeluiden maakt beneden het niveau van zijn verstandelijke leeftijd ligt, maar waarin er een normaal niveau voor taalvaardigheid bestaat. | Neventerm: | brabbelen | dyslalie | functionele articulatiestoornis | ontwikkelingsstoornis van | articulatie | ontwikkelingsstoornis van | klankvorming
Définition: Trouble spécifique du développement dans lequel l'utilisation par l'enfant des phonèmes est inférieure au niveau correspondant à son âge mental, mais avec un niveau linguistique normal. | Dyslalie Lallation Trouble:du développement (de):l'articulation | phonologique | fonctionnel de l'articulation

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Over het algemeen zal een PSA-waarde > 10 ng/ml (Hybritech) aanzetten tot andere onderzoeken en tot het overwegen van een biopsie; wanneer de PSA-waarde tussen 4 en 10 ng/ml ligt, worden bijkomende onderzoeken aanbevolen.
Généralement, une valeur de base pour le PSA > 10 ng/ml (Hybritech) incite à d'autres examens et à considérer une biopsie ; lorsque le taux de PSA est compris entre 4 et 10 ng/ml, d'autres examens sont à conseiller.

Verschillende « post-hoc » analyses bij patiënten met hartinsufficiëntie, en die een normaal sinusaal ritme hebben, die deelnamen aan de studie « Digitalis Investigation Group » geven aan dat de optimale basisserumspiegel voor digoxine tussen 0,5 ng/ml (0,64 nanomol/l) en 1,0 ng/ml (1,28 nanomol/l) ligt.
Plusieurs analyses « post-hoc » effectuées sur des patients atteints d’insuffisance cardiaque, ayant un rythme sinusal normal, inclus dans l’étude « Digitalis Investigation Group » suggèrent que le taux optimal de base de digoxine sérique se situe entre 0,5 ng/mL (0 ,64 nanomol/L) et 1,0 ng/mL (1,28 nanomol/L).

De waarden van de actieve metaboliet, demethyl-azelastine, ligt aan of onder de detectielimiet (0,12 ng/ml).
Les taux du métabolite actif, la desméthylazélastine, sont situés à la limite ou en-dessous de la limite de détection (0,12 ng/ml).

In farmacokinetisch onderzoek met patiënten met in situ blaascarcinoom ligt de plasmaconcentratie van epirubicine na intravesicale instillatie normaal laag (< 10 ng/ml).
Dans les études pharmacocinétiques effectuées sur des patients présentant un carcinome in situ de la vessie, les taux plasmatiques d’épirubicine atteints après une instillation intravésicale sont classiquement faibles (< 10 ng/ml).

De klaring bedraagt ± 0,8 l/min. en de therapeutische bloedspiegelwaarde ligt tussen 50 en 150 ng/ml (190 à 570 nmol/l).
La clearance est d’environ 0,8 l/min. et la concentration plasmatique thérapeutique est de 50 à 150 ng/ml (190 à 570 nmol/l).

Het gemiddelde distributievolume in evenwichtstoestand, met uitsluiting van bot, is bij de mens minstens 28 liter. De plasmaconcentratie van het geneesmiddel na orale toediening van een therapeutische dosis ligt beneden de opsporingsgrens (< 5 ng/ml).
Après administration orale d’une dose thérapeutique, les concentrations plasmatiques du médicament sont inférieures au seuil de détection (< 5 ng/ml).

Na herhaaldelijke instillatie in het oog van een dagelijkse dosis van 0,06 mg tot 0,12 mg azelastine hydrochloride (1 druppel in elk oog 2 tot 4 maal per dag), ligt de gemeten C max of steady state plasmawaarde aan of onder de detectiegrens (0,25 ng/ml).
Après instillation oculaire répétée d’une dose journalière comprise entre 0,06 mg et 0,12 mg de chlorhydrate d’azélastine (1 goutte dans chaque œil 2 ou 4 fois par jour), la C max mesurée ou steady state au niveau plasmatique est située à la limite ou en-dessous de la limite de détection (0,25 ng/ml).

Bij patiënten met ernstige leverinsufficiëntie wordt een verlaging van de temsirolimus-dosis tot 10 mg aangeraden om blootstelling van temsirolimus plus sirolimus in het bloed te krijgen (gemiddelde AUC sum ongeveer 6510 ng·h/ml; n=7) die de niveaus benadert van patiënten met een normale leverfunctie na een 25 mg dosis (gemiddelde AUC sum ongeveer 6580 ng·h/ml; n=6) (zie rubrieken 4.2 en 4.4). De AUC sum van temsirolimus en sirolimus op dag 8 bij patiënten met milde en matige leverinsufficiëntie die 25 mg temsirolimus kregen was vergelijkbaar met de AUC sum waargenomen bij patiënten zonder leverinsufficiëntie die 75 mg kregen (gemiddelde AUC sum mild: ongeveer 9770 ng·h/ml, n=13; matig: ongeveer 12380 ng·h/ml, n=6; normaal: ongeveer 10580 ng·h/ml, n=4).
Pour les patients ayant une insuffisance hépatique sévère, une réduction de la dose de temsirolimus à 10 mg est recommandée afin d'obtenir des concentrations plasmatiques de temsirolimus et sirolimus (ASC som moyenne d’environ 6510 ng·h/ml ; n=7) se rapprochant de celles obtenues après une dose de 25 mg (ASC som moyenne d’environ 6580 ng·h/ml ; n=6) chez les patients ayant une fonction hépatique normale (voir rubriques 4.2 et 4.4).

Na een dosering van 2 mg/kg werd een T max van 1 u (katten en honden), een C max van 1,464 ng/ml (katten) en 615 ng/ml (honden), en een AUC van 3,128 ng.h/ml (katten) en 2,180 ng.h/ml (honden) behaald.
Après une dose de 2 mg/kg, on observe un T max d'1 h (chiens et chats), une C max de 1464 ng/ml (chats) et de 615 ng/ml (chiens), et une ASC de 3128 ng.h/ml (chats) et de 2180 ng.h/ml (chiens).

De plasmaconcentraties vielen onder 1 ng/ml (kwantificeringslimiet) ongeveer 33 dagen na topicale toediening (S)-Methopreen en Amitraz: Absorptie door de huid is erg laag en alle plasmaconcentraties waren onder de kwantificeringslimiet (10 ng/ml) voor (S)-methopreen en niet traceerbaar voor amitraz (< 0,75 ng/ml) in de meeste monsters.
Les concentrations plasmatiques étaient inférieures à 1 ng/ml (limite de quantification) environ 33 jours après administration topique (S)-Methoprene et Amitraz : L’absorption dermique est très faible et toutes les concentrations plasmatiques étaient inférieures à la limite de quantification (10 ng/ml) pour le (S)-methoprene et indétectables pour l’amitraz (< 0,75 ng/ml) dans la plupart des échantillons.