Vertaling van "namen de halfwaardetijden toe tussen " (Nederlands → Frans) :

Leverfunctiestoornissen Na toediening van pantoprazol aan patiënten met leverfunctiestoornissen (Child-Pugh klassen A, B en C), namen de halfwaardetijden toe tussen 3 tot 7 uur en de AUC waarden stegen met een factor 3-6, terwijl de C max slechts lichtjes verhoogd was met een factor 1,3 ten opzichte van gezonde personen.
Insuffisance hépatique Après l’administration de pantoprazole à des patients atteints d’insuffisance hépatique (classes A, B et C de Child-Pugh), les valeurs de demi-vie augmentaient jusqu’entre 3 à 7 heures et les valeurs d’ASC étaient 3 à 6 fois plus élevées, alors que la C max n’était qu’1,3 fois plus élevée par rapport aux sujets sains.

Leverfunctiestoornis Na toediening van pantoprazol aan patiënten met leverfunctiestoornis (klasse A, B en C volgens Child-Pugh) namen de halfwaardetijden toe tot 3 en 7 uur en de AUC-waarden met een factor 3-6, terwijl de maximale serumconcentratie slechts licht verhoogd was met een factor 1,3 in vergelijking met gezonde personen.
Insuffisants hépatiques Après l’administration de pantoprazole à des patients insuffisants hépatiques (classes A, B et C de Child- Pugh), les valeurs de demi-vie ont augmenté entre 3 et7 heures et celles de l’ASC d’un facteur de 3 à 6, tandis que la concentration sérique maximale n’a que légèrement augmenté d’un facteur de 1,3 par rapport aux sujets sains.

Bij patiënten met terminale nieraandoening (End Stage Renal Disease, ESRD) (CrCl < 10 ml/min) die hemodialyse nodig hebben, namen gedurende 48 uur tussen de dialyses de concentraties tenofovir aanzienlijk toe en bereikten een gemiddelde C max van 1.032 ng/ml en een gemiddelde AUC 0-48h van 42.857 ng·h/ml.
Chez les patients au stade d’insuffisance rénale terminale (IRT) (ClCr < 10 ml/min) nécessitant une hémodialyse, les concentrations en ténofovir ont augmenté de façon substantielle entre les dialyses sur 48 heures, atteignant une C max moyenne de 1 032 ng/ml et une ASC 0-48h moyenne de 42 857 ng·h/ml.

De plasmaconcentraties van 2F-ara-A en de AUC namen lineair toe met de dosis, terwijl de halfwaardetijden, de plasmaklaring en de distributievolumes constant bleven, onafhankelijk van de dosis, wat een dosislineair gedrag aangeeft.
Les taux plasmatiques de 2F-ara-A et les aires sous la courbe augmentent de façon linéaire avec la dose alors que les demi-vies, la clairance plasmatique et les volumes de distribution sont indépendants de la dose, indiquant une pharmacocinétique dose-linéaire.

Klinische werkzaamheid en veiligheid In een fase I/II-onderzoek met 21 patiënten werd een relatie tussen dosis en werkzaamheid tussen de dosisniveaus en de mate en kwaliteit van de fluorescentie in de tumorkern ontdekt: door hogere doses 5-ALA namen zowel de kwaliteit als de mate van fluorescentie in het centrum van de tumor op monotone, niet-dalende wijze toe, vergeleken met de begrenzing van het centrum van de tumor bij standaard illuminatie met wit licht.
Efficacité et sécurité clinique Une étude de phase I/II portant sur 21 patients a permis la mise en évidence d’une relation dose-effet entre les doses administrées et l’intensité et la qualité de la fluorescence de la masse tumorale : plus les doses de 5-ALA étaient fortes, plus la qualité et l’intensité de la fluorescence dans la masse tumorale étaient élevées (comparé à la délimitation de la masse tumorale obtenue en lumière blanche, la relation étant monotone et non-décroissante.

Bij patiënten met terminale nieraandoening (End Stage Renal Disease, ESRD) die hemodialyse nodig hebben, namen tussen twee dialyses de concentraties bij emtricitabine gedurende 72 uur aanzienlijk toe tot 53 (19%) µgh/ml, en bij tenofovir gedurende 48 uur tot 42.857 (29%) ngh/ml.
Chez des patients à un stade d’insuffisance rénale terminale (IRT) nécessitant une hémodialyse, l’exposition moyenne à l’emtricitabine et au ténofovir a augmenté de façon substantielle entre les dialyses sur 72 heures atteignant 53 (19%) µgh/ml d’emtricitabine et sur 48 heures atteignant 42 857 (29%) ngh/ml de ténofovir.

Bij patiënten met een terminale nieraandoening (end-stage renal disease, ESRD) die hemodialyse nodig hebben, namen tussen twee dialyses de concentraties bij emtricitabine gedurende 72 uur aanzienlijk toe tot 53 µgh/ml (19%), en bij tenofovir gedurende 48 uur tot 42.857 ngh/ml (29%).
Chez des patients présentant une insuffisance rénale terminale nécessitant une hémodialyse, l’exposition moyenne à l’emtricitabine et au ténofovir a augmenté de façon substantielle entre les dialyses sur 72 heures atteignant 53 µgh/ml (19%) d’emtricitabine et sur 48 heures atteignant 42 857 ngh/ml (29%) de ténofovir.