Traduction de «ml min mogen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Stoornissen van de persoonlijkheid en het gedrag op volwassen leeftijd die zich hebben ontwikkeld bij personen zonder eerdere persoonlijkheidsstoornis na ondervinding van catastrofale of buitengewoon-lang-aanhoudende stress of na een ernstige psychiatrische-ziekte. Deze diagnosen mogen alleen gesteld worden als er bewijs is van een uitgesproken en duurzame verandering van het patroon waarin iemand de omgeving en zichzelf waarneemt, daarmee in betrekking staat of daarover denkt. De persoonlijkheidsverandering dient aanmerkelijk te zijn en samen te gaan met star en onaangepast gedrag dat voor de pathogene ervaring niet aanwezig was. De verandering mag geen directe manifestatie te zijn van een andere psychische stoornis of een restverschijnsel van enige psychische stoornis, daaraan voorafgaand.
Définition: Cette catégorie concerne des anomalies de la personnalité et du comportement chez l'adulte, survenant en l'absence de troubles préalables de la personnalité et faisant suite à un facteur de stress, soit catastrophique, soit excessif et prolongé, ou à une maladie psychiatrique sévère. Ce diagnostic ne doit être porté que dans les cas où on a la preuve d'un changement manifeste et durable des modes de perception, de relation ou de pensée concernant l'environnement ou soi-même. La modification de la personnalité doit être significative et être associée à un comportement rigide et mal adapté, absent avant la survenue de l'événement pathogène. La modification ne doit pas être la manifestation directe d'un autre trouble mental ni un symptôme résiduel d'un trouble mental antérieur.

Omschrijving: Een stoornis, doorgaans voor het eerst aan het licht tredend tijdens de vroege kindertijd (en altijd ruim voor de puberteit), gekenmerkt door een niet voorbijgaand en intens onbehagen over de toegewezen sekse, samen met een wens te behoren tot (of vol te houden dat men behoort tot) de andere sekse. Er bestaat een voortdurende preoccupatie met de kleding en activiteiten van de andere sekse en verwerping van de eigen sekse. De diagnose vereist een ernstige verstoring van de normale genderidentiteit; louter jongensachtig gedrag bij meisjes of meisjesachtig gedrag bij jongens is niet genoeg. Genderidentiteitsstoornissen bij personen die de puberteit hebben bereikt of bereiken, mogen niet hier geklasseerd worden, maar onder F66.-.
Définition: Trouble se manifestant habituellement pour la première fois dans la première enfance (et toujours bien avant la puberté), caractérisé par une souffrance intense et persistante relative au sexe assigné, accompagné d'un désir d'appartenir à l'autre sexe (ou d'une affirmation d'en faire partie). Les vêtements et les activités propres au sexe opposé et un rejet de son propre sexe sont des préoccupations persistantes. Il faut qu'il existe une perturbation profonde de l'identité sexuelle normale pour porter ce diagnostic; il ne suffit pas qu'une fille soit simplement un garçon manqué ou qu'un garçon soit une fille manquée . Les troubles de l'identité sexuelle chez les individus pubères ou pré-pubères ne doivent pas être classés ici, mais en F66.-.

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Patiënten met een verminderde nierfunctie hebben lagere doseringen van Co-Ramipril Sandoz nodig. Patiënten met een creatinineklaring tussen 30 en 60 ml/min mogen alleen worden behandeld met de laagste vast gedoseerde combinatie van ramipril en hydrochloorthiazide na toediening van ramipril alleen.
Patients atteints d'insuffisance rénale Co-Ramipril Sandoz est contre-indiqué en cas d’insuffisance rénale sévère, en raison du composant hydrochlorothiazide (clairance de la créatinine < 30 ml/min) (voir rubrique 4.3).

Tabletten losartan/HCTZ mogen niet worden gebruikt bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (d.w.z. creatinineklaring < 30 ml/min) (zie rubriek 4.3).
Les comprimés de losartan/HCTZ ne doivent absolument pas être utilisés chez les patients atteints d'insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine < 30 ml/mn) (voir rubrique 4.4).

De tabletten van Losartan/Hydrochloorthiazide mogen niet worden gebruikt bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (d.w.z. creatinineklaring < 30 ml/min) (zie rubriek 4.3).
Les comprimés de Losartan/Hydrochlorothiazide ne doivent absolument pas être utilisés chez les patients atteints d'insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine < 30 ml/mn) (voir rubrique 4.3).

Patiënten met een creatinineklaring van meer dan 50 ml/min/1,73 m² mogen behandeld worden alsof ze een normale nierfunctie hebben.
Les patients présentant un taux de clairance de la créatinine supérieur à 50 mL/min/1,73m² peuvent être traités comme s’ils avaient une fonction rénale normale.

Kinderen van 9 jaar (min. 35 kg lichaamsgewicht) of ouder en adolescenten mogen maximum 2 mg/kg lichaamsgewicht per dag toegediend krijgen, verdeeld over 3 innames, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Les enfants de 9 ans (min. 35 kg de poids corporel) ou plus âgés et les adolescents doivent prendre une dose jusqu’à 2 mg/kg de poids corporel par jour, répartis en 3 prises, en fonction de la sévérité de l’affection.

Patiënten met ernstige nierfunctiestoornis (CrCl < 30 ml/min) of terminale nierziekte die dialyse noodzakelijk maakt, mogen niet met Esbriet worden behandeld (zie rubriek 4.3 en 5.2).
Le traitement par Esbriet ne doit pas être utilisé chez les patients présentant une insuffisance rénale sévère (ClCr < 30 ml/mn) ou une maladie rénale en phase terminale nécessitant une dialyse (voir rubriques 4.3 et 5.2).

Gevorderde leeftijd , matige chronische nierinsufficiëntie (creatinineklaring > 40 à 60 ml/min), niet-alcoholische leversteatose , en stabiel hartfalen (NYHA I en II) zouden dan ook niet meer mogen beschouwd worden als absolute contra- indicaties.
Ainsi, un âge avancé , l’ insuffisance rénale chronique modérée (clairance de la créatinine > 40 à 60 ml/min), la stéatose hépatique non alcoolique et l’ insuffisance cardiaque stable (NYHA I et II) ne devraient plus être considérés comme des contre-indications absolues.

Gevorderde leeftijd, matige chronische nierinsufficiëntie (creatinineklaring > 60 ml/min), niet-alcoholische leversteatose, en stabiel hartfalen (NYHA I en II) zouden dan ook niet meer mogen beschouwd worden als absolute contra-indicaties.
Ainsi, un âge avancé, l’insuffisance rénale chronique modérée (clairance de la créatinine > 60 ml/min), la stéatose hépatique non alcoolique et l’insuffisance cardiaque stable (NYHA I et II) ne devraient plus être considérés comme des contre-indications absolues.

Kinderen van 9 jaar (min. 35 kg lichaamsgewicht) of ouder en adolescenten mogen maximum 2 mg/kg lichaamsgewicht per dag toegediend krijgen, verdeeld over 3 innamen, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Les enfants de 9 ans (min. 35 kg de poids corporel) ou plus âgés et les adolescents doivent prendre une dose jusqu’à 2 mg/kg de poids corporel par jour, répartis en 3 prises, en fonction de la sévérité de l’affection.

De gemiddelde ogenschijnlijke totale lichaamsklaring van levofloxacine na één enkele dosis van 500 mg was 175 ± 29,2 ml/min. Er zijn geen grote verschillen in de farmacokinetiek van levofloxacine na intraveneuze en orale toediening, wat erop wijst dat de orale en de intraveneuze route door elkaar mogen worden gebruikt.
La clairance apparente moyenne pour le corps total après une dose unique de 500 mg de lévofloxacine était de 175 ± 29,2 ml/min.