Traduction de «men geen braken » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het gemeenschappelijk thema van dissociatieve stoornissen of conversiestoornissen bestaat uit een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke zintuiglijke gewaarwordingen en controle over de motoriek. Alle vormen van dissociatieve stoornissen vertonen de tendens minder te worden na enige weken of maanden, vooral als hun begin samenviel met een traumatische levensgebeurtenis. Meer chronische stoornissen, vooral verlammingen en anesthesieën, kunnen ontstaan indien het begin samenvalt met onoplosbare problemen of persoonlijke conflicten. Deze stoornissen zijn voorheen geclassificeerd als verschillende vormen 'conversiehysterie'. Men neemt aan dat ze psychogeen van oorsprong zijn, nauw verbonden in de tijd als ze zijn met traumatische gebeurtenissen, onoplosbare en onverdraaglijke problemen of verstoorde betrekkingen. De symptomen vertegenwoordigen dikwijls de voorstelling van de patiënt over hoe een lichamelijke ziekte er uit ziet. Lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen enkele bekende lichamelijke of neurologische stoornis aan het licht. Daarenboven zijn er aanwijzingen dat het functieverlies een uitdrukking is van emotionele conflicten of noden. De symptomen kunnen zich ontwikkelen in nauwe relatie met psychische stress en verschijnen vaak plotseling. Alleen stoornissen van lichamelijke functies die gewoonlijk onder willekeurige controle staan en verlies van zintuiglijke gewaarwordingen vallen hieronder. Stoornissen met betrekking tot pijn en andere complexe lichamelijke sensaties die verlopen via het autonome zenuwstelsel zijn geclassificeerd onder somatisatiestoornissen (F45.0). De mogelijkheid van het naderhand optreden van ernstige lichamelijke of psychiatrische stoornissen dient altijd in gedachten te worden gehouden. | conversiehysterie | conversiereactie | hysterie | hysterische psychose
Définition: Les divers troubles dissociatifs (ou de conversion) ont en commun une perte partielle ou complète des fonctions normales d'intégration des souvenirs, de la conscience de l'identité ou des sensations immédiates et du contrôle des mouvements corporels. Toutes les variétés de troubles dissociatifs ont tendance à disparaître après quelques semaines ou mois, en particulier quand leur survenue est associée à un événement traumatique. L'évolution peut également se faire vers des troubles plus chroniques, en particulier des paralysies et des anesthésies, quand la survenue du trouble est liée à des problèmes ou des difficultés interpersonnelles insolubles. Dans le passé, ces troubles ont été classés comme divers types d'hystérie de conversion . On admet qu'ils sont psychogènes, dans la mesure où ils surviennent en relation temporelle étroite avec des événements traumatiques, des problèmes insolubles et insupportables, ou des relations interpersonnelles difficiles. Les symptômes traduisent souvent l'idée que se fait le sujet du tableau clinique d'une maladie physique. L'examen médical et les examens complémentaires ne permettent pas de mettre en évidence un trouble physique (en particulier neurologique) connu. Par ailleurs, on dispose d'arguments pour penser que la perte d'une fonction est, dans ce trouble, l'expression d'un conflit ou d'un besoin psychique. Les symptômes peuvent se développer en relation étroite avec un facteur de stress psychologique et ils surviennent souvent brusquement. Seuls les troubles impliquant soit une perturbation des fonctions physiques normalement sous le contrôle de la volonté, soit une perte des sensations sont inclus ici. Les troubles impliquant des manifestations douloureuses ou d'autres sensations physiques complexes faisant intervenir le système nerveux autonome, sont classés parmi les troubles somatoformes (F45.0). La possibilité de survenue, à une date ultérieure, d'un trouble physique ou psychiatrique grave, doit toujours êt ...

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Gezien het risico van slokdarmirritatie mag men geen braken opwekken en moet de patiënt overeind blijven.
Pour éviter le risque d’irritation œsophagienne, il faut éviter d’induire des vomissements et le patient doit rester en position verticale.

Gezien het risico op slokdarmirritatie mag men geen braken opwekken en moet de patiënt overeind blijven.
Pour éviter le risque d’irritation œsophagienne, il faut éviter d’induire des vomissements et la patiente doit rester en position verticale.

Een INR-waarde hoger dan 3,0 vereist een verlaging van de dosis, het weglaten van één tot meerdere doses anticoagulantia of de toediening van vitamine K. Laboratoriumtests wijzen op een zeer lage Quick-tijd-waarde (of hoge INR-waarde), een uitgesproken verlenging van de recalcificatietijd of de tromboplastinetijd, en een gestoorde gamma-carboxylering der factoren II, VII, IX en X. Behandeling Indien de patiënt vooraf geen anticoagulantia genomen heeft, indien hij behandeld wordt binnen het uur na de inname, indien hij niet verward is, in coma ligt of stuiptrekkingen heeft, en indien er geen enkele vorm van bloedingen ontdekt wordt, moet men de patiënt doen braken door toediening van ipecacuanhastroop, of moet men een maagspoeling doen met behulp van een grote maagsonde.
Une valeur d’INR supérieure à 3,0 nécessite une diminution du dosage, l’omission d’une à plusieurs doses d’anticoagulants ou l’administration de vitamine K. Les tests biologiques révèlent une valeur du temps de Quick très faible (ou une valeur INR élevée), un allongement important du temps de recalcification ou du temps de thromboplastine et une perturbation de la gamma-carboxylation des facteurs II, VII, IX et X. Traitement Si le patient n'a pas pris d'anticoagulants auparavant, s'il est traité dans l'heure suivant l'ingestion, s’il n’y a ni confusion mentale, ni coma, ni convulsions et si aucun signe d'hémorragie de n’importe quelle origine n'est décelé, on provoquera des vomissements en administrant du sirop d'ipéca ou on fera un lavage d'estomac au moyen d'une sonde oro-gastrique de gros calibre.

Om aspiratie te vermijden mag men echter geen maagspoeling uitvoeren en mag men de patiënt niet laten braken.
Pour éviter une aspiration, on ne peut cependant pas effectuer de lavage gastrique ni faire vomir le patient.

Als de patiënt bewust is en geen convulsies vertoont zal men de patiënt laten braken.
Si le patient est conscient et ne présente pas de convulsions, on le fera vomir.

Als de patiënt bij bewustzijn is en ingeval van recente inname (1 uur) is het gebruikelijk de patiënt te laten braken. Als er geen enkel voordeel is om de maag te ledigen, kan men actieve koolstof toedienen om de absorptie te reduceren.
Si le patient est conscient et en cas de prise récente (1 heure), il est d'usage de

Mocht Furacine per os zijn ingenomen en deze hoeveelheid overdadig worden geacht, dan dient men de patiënt te doen braken, behalve wanneer deze convulsies vertoont, comateus is of geen wurgreflex meer heeft.
Au cas où la Furacine serait ingérée per os en quantité jugée excessive, il faut faire vomir le patient sauf s’il présente des convulsions, s’il est dans un état comateux ou s’il n’a plus de réflexe pharyngé.