Traduction de «meeste patiënten stelt het » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij de meeste patiënten stelt het centrum wel een verbetering vast. De meeste patiënten zeggen zich psychisch sterker te voelen, zich beter te voelen, beter in het leven te staan en fysiek meer aan te kunnen.
La plupart des patients disent resentir plus de force psychique, se sentir mieux, mieux se défendre dans la vie et se sentir plus aptes physiquement.

Bij de meeste patiënten stelt de aanwezigheid van hulpstoffen geen probleem, en is het niet nodig deze na te gaan bij voorschrijven of afleveren.
Chez la plupart des patients, la présence d’excipients ne pose pas de problèmes, et il n’est pas nécessaire de les vérifier au moment de la prescription et de la délivrance.

- Bij de meeste patiënten stelt de aanwezigheid van hulpstoffen geen probleem, en is het niet nodig deze na te gaan bij voorschrijven of afleveren.
- Chez la plupart des patients, la présence d’excipients ne pose pas de problèmes, et il n’est pas nécessaire de les vérifier au

De meeste patiënten bij wie een infectie van de lage luchtwegen gediagnosticeerd wordt, krijgen antibiotica, wat het probleem van overmatig voorschrijven stelt.
La plupart des patients chez qui une infection des voies respiratoires inférieures est diagnostiquée, reçoivent des antibiotiques, ce qui pose le problème de la surprescription.

Uiteindelijk stelt men vast dat twee jaar na de ingreep het aantal patiënten dat antihypertensiva en insuline gebruikt aanzienlijk daalt: twee op dertien patiënten stoppen met insuline en 154 op 632 patiënten stoppen met de behandeling tegen een verhoogde bloeddruk.
Au final, on constate que deux ans après l’intervention, le nombre de patients qui prennent encore des hypertenseurs ou de l’insuline diminue sensiblement : deux patients sur treize stoppent l’insuline et 154 patients sur 632 arrêtent le traitement contre l’hypertension artérielle.

De studie uitgevoerd door het KCE (2008) stelt vast dat wijkgezondheidscentra de meest kwetsbare groepen in de samenleving verzorgen.
L’étude réalisée par le KCE (2008) constate que les maisons médicales assurent les soins des groupes les plus vulnérables de la société.

Het feit dat het aantal patiënten uit deze regio’s dat in de centra behandeld is gering is, betekent (waarschijnlijk) niet dat de CVS-aandoening er minder voorkomt dan in andere regio’s van het land. Veel CVS-patiënten (die vaak ernstig fysiek geïnvalideerd zijn) zijn vermoedelijk echter niet in staat om een ambulante revalidatie te volgen in een (ver) afgelegen centrum, al blijkt uit tabel 15 (pagina 101) dat de meeste centra toch ook redelijk veel patiënten bereikt hebben uit andere regio’s dan waar de centra gevestigd zijn (wat er opnieuw lijkt op te wijzen dat de patiënten gemotiveerd zijn om de revalidatie te volgen).
De nombreux patients SFC (qui sont souvent gravement handicapés physiquement) ne sont cependant probablement pas en mesure de suivre une rééducation ambulatoire dans un centre qui est situé relativement loin de chez eux, bien que le tableau 15 (page 101) semble indiquer que la plupart des centres aient tout de même atteint également assez bien de patients d’autres régions que celles où les centres sont établis (ce qui semble à nouveau prouver que les patients sont motivés à suivre la rééducation).

Het gaat dan over het systematisch monitoren van patiënten in situaties waar de meeste ziekenhuizen dat niet doen, of over het systematisch verlengen van monitoring tot 2 dagen, daar waar de meeste ziekenhuizen zich beperken tot 1 dag.
Pour les interventions plus importantes, il s’agit surtout d’une utilisation déviante du monitoring invasif. Dans ces cas, il est question d’un monitoring systématique des patients dans des situations où la plupart des hôpitaux n’effectuent pas de monitoring, ou d’une prolongation systématique du monitoring à 2 jours alors que la plupart des hôpitaux se limitent à 1 jour.

Dit mobiel team stelt zijn kennis en expertise op vlak van palliatieve zorg ter beschikking van de afdelingen waar palliatieve patiënten verblijven en kan een belangrijke ondersteunende rol vervullen in de zorg voor palliatieve patiënten in het ziekenhuis.
Cette équipe mobile met ses connaissances et son expertise en la matière à la disposition des services où séjournent des patients palliatifs et peut remplir un important rôle d’appui dans le cadre des soins aux patients palliatifs en milieu hospitalier.

Op het vlak van kosteneffectiviteit stelt de studie van het KCE (2008) vast dat patiënten die verzorgd worden in het forfaitair stelsel, in vergelijking met patiënten die in de betaling per prestatie worden verzorgd, minder gebruik maken van specialistische zorg, en minder in het ziekenhuis worden opgenomen (behalve voor psychiatrische aandoeningen).
L’étude du KCE (2008) constate, en termes de rapport coûtefficacité, que les patients soignés dans le cadre du système forfaitaire utilisent moins les soins spécialisés que les patients soignés dans le cadre du paiement à l’acte, et qu’ils sont moins souvent hospitalisés (hormis pour des affections psychiatriques).