Vertaling van "meeste patiënten met artritis " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In deze studie waren de meeste patiënten met artritis psoriatica die Enbrel kregen in staat om een effectieve B-celimmuunrespons tegen pneumokokken polysaccharidevaccin te verhogen, maar titers in aggregaat waren gematigd lager en enkele patiënten hadden een tweevoudige verhoging van titers in vergelijking met patiënten die geen Enbrel kregen.
Dans cette étude, la plupart des patients atteints de rhumatisme psoriasique traités par Enbrel étaient capables d’augmenter la réponse immunitaire des cellules B activées au vaccin pneumococcique polysaccharidique ; cependant les titres en agrégat étaient modérément bas et quelques patients avaient augmenté leur titre d’un facteur 2 par rapport aux patients qui n’étaient pas traités par Enbrel.

Volwassen patiënten met artritis psoriatica De werkzaamheid van Enbrel was vastgesteld in een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde studie bij 205 patiënten met artritis psoriatica. Patiënten hadden een leeftijd tussen 18 en 70 jaar en hadden actieve artritis psoriatica (≥ 3 gezwollen gewrichten en ≥ 3 gevoelige gewrichten) in ten minste één van de volgende vormen: (1) distale interphalangeale (DIP) betrokkenheid; (2) polyarticulaire artritis (afwezigheid van reumatoïde nodules en aanwezigheid van psoriasis); (3) artritis mutilans; (4) asymmetrische artritis psoriatica; of (5) spondylitisachtige ankylose.
(AID) ; (2) polyarthrite (absence de nodules rhumatoïdes et présence de psoriasis) ; (3) arthropathie destructrice ; (4) rhumatisme psoriasique asymétrique ; ou (5) ankylose vertébrale de type inflammatoire.

patiënten was minimaal 6 maanden voorafgaand aan het onderzoek PsA vastgesteld en was sprake van ten minste milde psoriasis. Aan het onderzoek namen patiënten met elk subtype van artritis psoriatica deel, inclusief polyarticulaire artritis zonder reumanoduli (43 %), asymmetrische perifere artritis (30 %), distale interfalangeale (DIP) gewrichtsartritis (15 %), spondylitis met perifere artritis (11 %) en artritis mutilans (1 %).
chacun des sous-types de rhumatisme psoriasique ont été inclus, y compris l’arthrite polyarticulaire sans nodule rhumatoïde (43 %), l’arthrite périphérique asymétrique (30 %), l’arthrite digitale interphalangienne distale - IPD (15 %), la spondylite avec arthrite périphérique (11 %) et l’arthrite mutilante (1 %).

De werkzaamheid van Enbrel was vastgesteld in een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde studie bij 205 patiënten met artritis psoriatica. Patiënten hadden een leeftijd tussen 18 en 70 jaar en hadden actieve artritis psoriatica (≥ 3 gezwollen gewrichten en ≥ 3 gevoelige gewrichten) in ten minste één van de volgende vormen: (1) distale interphalangeale (DIP) betrokkenheid; (2) polyarticulaire artritis (afwezigheid van reumatoïde nodules en aanwezigheid van psoriasis); (3) artritis mutilans; (4) asymmetrische artritis psoriatica; of (5) spondylitisachtige ankylose.
articulations douloureuses) dans au moins l’une de ces formes : (1) atteinte interphalangienne distale (AID) ; (2) polyarthrite (absence de nodules rhumatoïdes et présence de psoriasis) ; (3) arthropathie destructrice ; (4) rhumatisme psoriasique asymétrique ; ou (5) ankylose vertébrale de type inflammatoire.

Gezien er maar zeer weinig vergelijkende gegevens zijn met andere disease modifiers, en gezien de meeste studies met TNF-remmers uitgevoerd werden bij patiënten in een gevorderd stadium van de ziekte, moet hun gebruik in principe voorbehouden worden voor patiënten met reumatoïde artritis weerstandig aan andere disease modifiers.
Etant donné qu’on ne dispose que de très peu de données comparatives avec les autres inducteurs de rémission et que la plupart des études sur les inhibiteurs du TNF ont été réalisées chez des patients à un stade avancé de la maladie, leur utilisation est en principe à réserver dans le cas de polyarthrite rhumatoïde rebelle aux autres inducteurs de rémission.

Zwangerschap en borstvoeding; Nierinsufficiëntie; Overgevoeligheid voor methotrexaat of voor één van de hulpstoffen; Alcoholisme, leverziekten als gevolg van alcoholmisbruik of andere chronische leveraandoeningen bij psoriasispatiënten of patiënten met reumatoïde artritis; Al bestaande bloeddyscrasieën zoals beenmerghypoplasie, leukopenie, trombocytopenie, ernstige anemie bij psoriasispatiënten of patiënten met reumatoïde artritis; Psoriasispatiënten of patiënten met reumatoïde artritis met tekens van immunodeficiëntie.
Grossesse et allaitement ; Insuffisance rénale ; Hypersensibilité au méthotrexate ou l'un des excipients ; Alcoolisme, maladies hépatiques consécutives à l'abus d'alcool ou autres affections hépatiques chroniques chez les patients psoriasiques ou atteints de polyarthrite rhumatoïde ; Dyscrasies sanguines préexistantes, telles que hypoplasie médullaire, leucopénie, thrombocytopénie, anémie grave chez les patients psoriasiques ou atteints de polyarthrite rhumatoïde ; Les patients psoriasiques ou atteints de polyarthrite rhumatoïde présentant des signes de déficience immunitaire.

Wat de behandeling van reumatoïde artritis in het beginstadium betreft, toont een recente studie [Ann Intern Med 2007; 146:406-15, met editoriaal 146:459-60] dat vroegtijdig starten van een basisbehandeling toelaat de ziekte onder controle te houden bij de meeste patiënten, wat ook de initiële behandeling is (monotherapie of associatie), en voor zover de behandeling individueel wordt aangepast.
En ce qui concerne le traitement de la polyarthrite rhumatoïde débutante, une étude récente [Ann Intern Med 2007; 146:406-15 avec un éditorial 146:459-60] a montré qu’un traitement de fond instauré précocement permet d’obtenir le contrôle de la maladie chez la plupart des patients, quel que soit le traitement initial (monothérapie ou association), pour autant qu’il soit adapté individuellement.

De meest voorkomende bijwerkingen gemeld bij patiënten behandeld met Emthexate voor reumatoïde artritis zijn maagdarmklachten zoals misselijkheid, stomatitis, diarree, braken en anorexie.
Les effets indésirables les plus fréquemment mentionnés par les patients traités par Emthexate pour une polyarthrite rhumatoïde, sont des problèmes gastro-intestinaux tels que nausées, stomatite, diarrhée, vomissements et anorexie.

De meest voorkomende bijwerkingen gemeld bij patiënten behandeld met LEDERTREXATE voor reumatoïde artritis zijn maagdarmklachten zoals misselijkheid, stomatitis, diarree, braken en anorexie.
Les effets indésirables les plus fréquemment mentionnés par les patients traités par LEDERTREXATE pour une polyarthrite rhumatoïde, sont des problèmes gastro-intestinaux tels que nausées, stomatite, diarrhée, vomissements et anorexie.

De auteurs besluiten dat het beter is, en niet gevaarlijker, recent ontstane reumatoïde artritis te behandelen met een combinatie van langzaamwerkende antireumatica dan met één enkel langzaamwerkend antireumaticum, en ze raden combinatiebehandeling aan als initiële behandeling van patiënten met actieve reumatoïde artritis.
Les auteurs concluent qu' il est préférable, et pas plus dangereux, de traiter une arthrite rhumatoïde d' apparition récente par une association d' antirhumatismaux à action lente que par un seul antirhumatismal à action lente; ils recommandent le traitement combiné comme traitement initial chez les patients atteints d' arthrite rhumatoïde active.