Vertaling van "meeste patiënten krijgen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De meeste patiënten krijgen geen bijwerkingen door inname van Pravastatine Sandoz, maar sommige patiënten kunnen wel last krijgen van bijwerkingen.
La majorité des patients qui prennent Pravastatine Sandoz ne développent pas d’effets indésirables, mais il reste possible que certains en présentent quelques-uns.

De meeste patiënten krijgen een of meer van deze bijwerkingen, meestal in het begin van de behandeling of zo nu en dan tijdens de behandeling.
La plupart des patients présentent un ou plusieurs de ces effets secondaires, généralement au commencement du traitement ou par intermittence pendant le traitement.

De meeste patiënten krijgen echter geen enkele van die bijwerkingen.
La plupart des patients n’éprouvent cependant aucun de ces désagréments.

De aantasting van de achtste hersenzenuw en de nefrotoxiciteit zijn het meest te vrezen bij patiënten met nierinsufficiëntie of bij patiënten met een normale nierfunctie, die een langdurige behandeling krijgen of die hogere doses krijgen dan de aanbevolen dosering.
Cette atteinte de la huitième paire crânienne et la néphrotoxicité sont le plus à craindre chez les insuffisants rénaux ou chez les patients à fonction rénale normale qui reçoivent un traitement prolongé ou des doses supérieures à la posologie recommandée.

- De auteur van een editoriaal in de British Medical Journal [320, 1219-1220 (2000)] vestigt er de aandacht op dat ondanks de bewijzen van doeltreffendheid van anticoagulantia in de secundaire preventie en in de primaire preventie bij patiënten met risicofactoren, de meeste patiënten met voorkamerfibrillatie deze behandeling niet krijgen.
- L’auteur d’un éditorial publié dans le British Medical Journal [320, 1219- 1220 (2000)] attire l’attention sur le fait que, malgré l’existence de preuves quant à l’efficacité des anticoagulants en prévention secondaire, et en prévention primaire chez les patients à risque, la plupart des patients atteints de fibrillation auriculaire n’en reçoivent pas.

Voorzichtigheid is geboden bij patiënten die SSRI’s krijgen vooral in combinatie met het gebruik van medicatie die de bloedplaatjesfunctie aantast (bijv. atypische anti-psychotica en fenothiazines, de meeste TCA’s, aspirine, NSAID’s) alsook bij patiënten met een voorgeschiedenis van bloedingen of stollingsstoornissen.
La prudence s'impose chez les patients qui prennent des ISRS surtout en association avec des médicaments qui attaquent la fonction des plaquettes (par ex. les antipsychotiques atypiques et les phénothiazines, la plupart des antidépresseurs tricycliques, de l'aspirine, des AINS) ainsi que chez les patients dont l'anamnèse fait état de saignements ou de troubles de coagulation.

De incidentie en ernst van lipoatrofie is cumulatief in de tijd; de meeste patiënten kunnen na verloop van tijd met lipoatrofie te maken krijgen en het is vaak niet omkeerbaar wanneer behandeling met stavudine wordt stopgezet (zie rubriek 4.4).
L'incidence et la sévérité de lipoatrophie sont cumulatives dans le temps ; la lipoatrophie peut affecter la plupart des patients avec le temps et est souvent non réversible lorsque le traitement par stavudine est arrêté (voir rubrique 4.4).

De meest ernstige bijwerkingen bij patiënten die lormetazepam krijgen, zijn angio-oedeem, zelfmoord of zelfmoordpoging in combinatie met een ontmaskering van een vooraf bestaande depressie.
Les effets indésirables les plus graves observés chez les patients sous lormétazépam sont l'angioœdème, le suicide ou la tentative de suicide associée à la manifestation d'une dépression sousjacente.

De meeste patiënten die eltrombopag in combinatie met behandeling met peginterferon/ribavirine ontvangen, zullen last krijgen van indirecte hyperbilirubinemie.
La plupart des patients recevant eltrombopag en association avec peginterféron/ribavirine présenteront une hyperbilirubinémie indirecte.

De meest frequente bijwerkingen bij patiënten die lormetazepam krijgen, zijn hoofdpijn, sedatie en angst.
Les effets indésirables les plus fréquemment observés chez les patients sous lormétazépam sont les maux de tête, la sédation et l'anxiété.