Traduction de «meeste groepen patiënten waargenomen » (Néerlandais → Français) :

Een reductie van het risico op objectieve progressie van de ziekte werd bij de meeste groepen patiënten waargenomen, maar deze was het meest duidelijk voor patiënten met het hoogste risico op progressie van de ziekte.
Une réduction du risque de progression de la maladie objective a été observée dans la plupart des groupes de patients mais elle était plus prononcée chez les patients à haut risque de progression de la maladie.

De meest voorkomende bijwerkingen (waargenomen bij meer dan 1 op de 10 patiënten) zijn neutropenie (lage concentratie neutrofielen, een type witte bloedcel), leukopenie (lage concentratie witte bloedcellen), anemie (lage concentratie rode bloedcellen), lymfopenie (verminderd aantal lymfocyten, een ander type witte bloedcel, in het bloed), trombocytopenie (verlaagd aantal bloedplaatjes in het bloed), perifere neuropathie (zenuwbeschadiging die tintelingen, pijn en gevoelloosheid in de handen en voeten veroorzaakt), tremor (trillen), duizeligheid, paresthesie (stoornis van de gevoelswaarneming waarbij prikkelingen en tintelingen worden waargenomen), dysesthesie (verminderde of verhoogde gevoeligheid van de huid), slaperigheid, constipatie en perifeer oedeem (zwellingen, gewoonlijk in de benen).
Les effets indésirables les plus couramment observés sous Thalidomide Celgene (chez plus d’un patient sur 10) sont les suivants: neutropénie (faibles numérations de neutrophiles, un type de globules blancs), leucopénie (faibles numérations de globules blancs), anémie (faibles numérations de globules rouges), lymphopénie (faibles numérations de lymphocytes, un autre type de globules blancs), thrombocytopénie (faibles numérations de plaquettes dans le sang), neuropathie périphérique (lésions des nerfs entraînant des picotements, des douleurs et des engourdissements dans les mains et les pieds), tremblements, vertiges, paresthésie (sensation anormale de fourmillements et de picotements), dysesthésie (sens du toucher atténué), somnolence, constipation et oedèmes périphériques (gonflements, en général des jambes).

Bij patiënten met digitale ulcera zijn de meest voorkomende bijwerkingen (waargenomen bij meer dan 1 op de 10 patiënten) abnormale leverfunctietests, oedeem (zwelling) en vochtretentie (vasthouden van vocht).
Chez les patients présentant des ulcères digitaux, les effets indésirables les plus communs (observés chez plus d’un patient sur dix) sont des tests du foie anormaux, des œdèmes (gonflements) et de la rétention de liquide.

Bij alle klinische onderzoeken werden reacties op de injectieplaats als meest frequente bijwerking waargenomen en deze werden door een meerderheid van de patiënten, die Copaxone kregen toegediend, gemeld.
Dans toutes les études cliniques, les réactions au site d’injection ont été les effets indésirables les plus fréquemment observés et ont été rapportées par la majorité des patients traités par Copaxone.

De meest voorkomende bijwerkingen (waargenomen bij meer dan 1 op 10 patiënten) zijn anemie (laag gehalte aan rode bloedcellen), trombocytopenie (verlaagd aantal bloedplaatjes), leukocytose (hoog gehalte aan leukocyten, een type witte bloedcellen) en verhoogde concentraties leverenzymen in het bloed (bilirubine, alanineaminotransferase, aspartaataminotransferase, gammaglutamyltransferase en amylase).
Les effets indésirables les plus courants (observés chez plus d’un patient sur 10) sont l’anémie (diminution du nombre de globules rouges), la thrombocytopénie (diminution du nombre de plaquettes sanguines), la leucocytose (augmentation du nombre de leucocytes, un type de globule blanc) et une augmentation des taux d’enzymes du foie dans le sang (bilirubine, alanine aminotransférase, aspartate aminotransférase, gamma glutamyltransférase et amylase).

De onderstaande frequenties zijn gebaseerd op ruwe incidentiecijfers van bijwerkingen waargenomen in de groepen van de klinische studie 1100.1486, waarbij 1.068 patiënten blootgesteld werden aan Viramune met een achtergrond van tenfovir/emtricitabine; het betreft de groepen van Viramune met directe afgifte (gewenningsfase, tabel 1) en van Viramune met verlengde afgifte (randomisatiefase/onderhoudsfase, tabel 2).
Les fréquences indiquées ci-dessous sont basées sur les taux d’incidence bruts des effets indésirables observés dans les groupes traités par Viramune à libération immédiate (période d’initiation, tableau 1) et Viramune à libération prolongée (phase randomisée/période d’entretien, tableau 2) de l’étude clinique 1100.1486 menée chez 1 068 patients exposés à Viramune avec ténofovir/emtricitabine en traitement associé.

Tijdens een 1 jaar durende, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde, parallelle groepen studie naar de groei van prepubertaire kinderen van 3 tot 9 jaar oud (56 patiënten die nasale fluticasonpropionaat kregen en 52 patiënten die placebo kregen) werden geen statistisch significante verschillen waargenomen van de groeisnelheid bij de patiënten die nasale fluticasonpropionaat kregen (200 microgram per dag via nasale verstuiving) ten opzichte van placebo.
constatée chez les patients recevant du propionate de fluticasone nasal (200 microgrammes par jour en nébulisation nasale) par rapport au placebo.

De frequentie van de volgende bijwerkingen gemeld tijdens klinische studies en/of sinds de lancering, werd geklasseerd naar de evaluatie van de waargenomen incidentie in langdurige placebogecontroleerde klinische proeven bij grote groepen, waaronder de HPS- (20536 patiënten) en de 4S-studie (4444 patiënten) (zie rubriek 5.1).
La fréquence des effets indésirables suivants, rapportés au cours des études cliniques et/ou depuis la mise sur le marché, a été classée sur la base d'une évaluation des incidences observées dans les essais cliniques portant sur de grands effectifs, menés à long terme et contrôlés versus placebo, y compris les études HPS (20536 patients) et 4S (4444 patients) (voir rubrique 5.1).

In vijf studies met parallelle groepen met een duur van acht weken tot acht maanden werden bijwerkingen door bloedingen, vooral in de huid en de slijmvliezen, waargenomen bij 1,74% van de patiënten in de paroxetinegroep en 0,74% van de patiënten in de placebogroep.
Dans cinq études à groupes parallèles d'une durée allant de huit semaines à huit mois de traitement, des effets indésirables associés à une hémorragie, surtout de la peau et des muqueuses, ont été observés chez les patients traités par paroxétine à une fréquence de 1,74% contre 0,74% chez les patients traités par placebo.

In vijf studies met parallelle groepen van acht weken tot acht maanden behandeling werden aan bloeding gerelateerde bijwerkingen, overwegend op de huid en de slijmvliezen, waargenomen bij 1,74% van de patiënten die met paroxetine werden behandeld, en bij 0,74% van de patiënten die met de placebo werden behandeld.
Dans le cadre de cinq études en parallèle portant sur une durée de huit semaines à huit mois de traitement, les évènements indésirables de type saignements, principalement de la peau et des muqueuses, ont été observés dans le groupe paroxétine à une fréquence de 1,74 %, contre 0,74 % dans le groupe placebo.