Traduction de «meest courante chronische » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De meest courante chronische aandoeningen zijn: de cardiovasculaire aandoeningen van het type hypertensie en hartziekte (na een eerste bewezen incident), depressies (en andere stemmingsstoornissen), diabetes zonder insuline, COPD en astma.
Les affections cardiovasculaires de type hypertension et maladie cardiaque (après un premier incident avéré), la dépression (et autres troubles de l’humeur), le diabète sans insuline, la BPCO et l’asthme sont les pathologies chroniques les plus courantes.

Personen die lijden aan een van de meest courante chronische aandoeningen zijn tegelijk ook de personen die het meest kosten aan de ZIV. Op het niveau van de totale bevolking bedraagt het percentage van de uitgaven door patiënten die aan deze aandoening lijden 43,5% wat hypertensie betreft, 17,7% voor de depressie, 10,8% voor de cardiovasculaire aandoeningen, 6,6% voor diabetes zonder insuline, 8% voor CPOD en 2,6% voor astma.
Au niveau de la population totale, le pourcentage de dépenses générées par les patients atteints de ces pathologies est de 43,5 % pour l’hypertension, de 17,7% pour la dépression, de 10,8% pour les maladies cardiaques, de 6,6% pour le diabète sans insuline, de 8% pour la BPCO et de 2,6% pour l’asthme.

De personen die lijden aan een van de meest courante chronische aandoeningen, zijn tegelijk ook de personen die het meest kosten aan de ZIV. Op het niveau van de totale bevolking, bedraagt het percentage van de uitgaven waartoe deze aandoeningen aanleiding geven: 43,5% wat cardiovasculaire aandoeningen van het type hypertensie betreft, 17,7% voor de depressie, 6,6% voor diabetes zonder insuline, 10,8% voor de cardiovasculaire aandoeningen van het type hartziekte, 8% voor CPOD en 2,6% voor astma.
Les personnes souffrant d’une des pathologies chroniques les plus courantes sont également celles qui engendrent les dépenses les plus importantes pour l’AMI. Au niveau de la population totale, le pourcentage de dépenses qu’entraînent ces pathologies est de 43,5% pour les affections cardiovasculaires de type hypertension, de 17,7% pour la dépression, de 6,6% pour le diabète sans insuline, de 10,8% pour les affections cardiovasculaires de type maladie cardiaque, de 8% pour la BPCO et de 2,6% pour l’asthme.

Er werden aanbevelingen opgesteld voor de belangrijkste longaandoeningen zoals astma en COPD, evenals voor de meest courante klachten zoals chronische hoest en kortademigheid.
Des recommandations ont été établies pour les principales affections pulmonaires comme l’asthme et la BPCO, mais aussi pour les plaintes les plus fréquentes comme la toux chronique et la dyspnée (« court d’haleine »).