Vertaling van "lijkt het waarschijnlijker " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Doorgaans zijn ten minste twee of drie van de eerder genoemde symptomen aanwezig. De betrokkene lijdt hier doorgaans onder, maar zal waarschijnlijk in staat zijn de meeste van zijn bezigheden voort te zetten.
Définition: Au moins deux ou trois des symptômes cités plus haut sont habituellement présents. Ces symptômes s'accompagnent généralement d'un sentiment de détresse, mais le sujet reste, le plus souvent, capable de poursuivre la plupart de ses activités.

Omschrijving: IQ bij benadering tussen 20 en 34 (bij volwassenen, verstandelijke leeftijd tussen 3 en 6 jaar). Waarschijnlijk leidend tot voortdurende noodzaak tot ondersteuning.
Définition: Q.I. de 20 à 34 (chez les adultes, âge mental de 3 à moins de 6 ans). Aboutira vraisemblablement à un besoin prolongé de soutien. | arriération mentale grave

Omschrijving: Een wat heterogene groep stoornissen die afwijkingen in het sociaal functioneren gemeen hebben en die beginnen in de ontwikkelingsperiode, maar die (anders dan de pervasieve ontwikkelingsstoornissen) niet in de eerste plaats gekenmerkt worden door een kennelijk-aangeboren sociaal-onvermogen of defect dat alle aspecten van het functioneren beïnvloedt. In veel gevallen spelen ernstig-verstoorde omstandigheden of ellende en gebrek waarschijnlijk een cruciale rol in de etiologie.
Définition: Groupe relativement hétérogène de troubles caractérisés par la présence d'une perturbation du fonctionnement social, survenant durant l'enfance, mais qui ne présentent pas les caractéristiques d'une difficulté ou d'une altération sociale, apparemment constitutionnelle, envahissant tous les domaines du fonctionnement (à l'encontre de troubles envahissants du développement). Dans de nombreux cas, des perturbations ou des carences de l'environnement jouent probablement un rôle étiologique primordial.

Omschrijving: Deze begint in de eerste vijf levensjaren en wordt gekenmerkt door blijvende afwijkingen in het patroon van sociale betrekkingen van het kind die samengaan met emotionele stoornissen en die ontstaan als reactie op veranderingen in zijn omstandigheden (b.v. angst en overmatige waakzaamheid; gebrekkige sociale relaties met leeftijdgenoten; agressie jegens zichzelf en anderen; gevoel van ellende; en in sommige gevallen groeiachterstand). Het syndroom ontstaat waarschijnlijk als een direct gevolg van ernstige ouderlijke verwaarlozing of mishandeling.
Définition: Trouble apparaissant au cours des cinq premières années de la vie, caractérisé par la présence d'anomalies persistantes du mode de relations sociales de l'enfant, associées à des perturbations émotionnelles, et se manifestant à l'occasion de changements dans l'environnement (par exemple par une inquiétude et une hypervigilance, une réduction des interactions sociales avec les autres enfants, une auto- ou une hétéro-agressivité, une tristesse, et, dans certains cas, un retard de croissance). La survenue du syndrome est probablement liée directement à une carence évidente, à des abus ou à des mauvais traitements de la part des parents.

Omschrijving: IQ bij benadering tussen 35 en 49 (bij volwassenen, verstandelijke leeftijd tussen 6 en 9 jaar). Waarschijnlijk leidend tot duidelijke vertraging in de ontwikkeling op kinderleeftijd, maar de meesten kunnen leren een zekere mate van onafhankelijkheid in de eigen verzorging te bereiken en zich adequate communicatie en simpele vaardigheden eigen te maken.
Définition: Q.I. de 35 à 49 (chez les adultes, âge mental de 6 à moins de 9 ans). Aboutira vraisemblablement à d'importants retards de développement dans l'enfance mais beaucoup peuvent acquérir des aptitudes scolaires et un certain degré d'indépendance et les capacités suffisantes pour communiquer. Les adultes auront besoin d'un soutien, de niveaux variés, pour travailler et vivre dans la communauté. | arriération mentale moyenne

Omschrijving: IQ bij benadering tussen 50 en 69 (bij volwassenen, verstandelijke leeftijd tussen 9 en 12 jaar). Waarschijnlijk in enige mate leidend tot leermoeilijkheden op school. Vele volwassenen zullen in staat zijn te werken, goede sociale-relaties te onderhouden en een bijdrage te leveren aan de maatschappij.
Définition: Q.I. de 50 à 69 (chez les adultes, âge mental de 9 à moins de 12 ans). Aboutira vraisemblablement à des difficultés scolaires. Beaucoup d'adultes seront capables de travailler et de maintenir de bonnes relations sociales, et de s'intégrer à la société. | arriération mentale légère

Omschrijving: Doorgaans zijn vier of meer van de eerder genoemde symptomen aanwezig en de betrokkene heeft waarschijnlijk grote moeite met het volhouden van gewone bezigheden.
Définition: Au moins quatre des symptômes cités plus haut sont habituellement présents et le sujet éprouve des difficultés considérables à poursuivre ses activités usuelles.

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

Omschrijving: De betrokkene wendt bij herhaling symptomen voor zonder duidelijke reden en kan zelfs zichzelf letsel toebrengen teneinde symptomen te veroorzaken. De drijfveren zijn duister en waarschijnlijk verbonden met het oogmerk de rol van zieke aan te nemen. De stoornis gaat dikwijls samen met opvallende stoornissen van de persoonlijkheid en in relaties. | Neventerm: | Münchhausen-syndroom | medical shopping
Définition: Simulation répétée de symptômes, sans objectifs évidents, avec parfois auto-mutilation dans le but de provoquer des signes ou des symptômes. Les motifs ne sont pas clairs, et probablement internes, visant à obtenir un rôle de malade et s'accompagnent souvent d'une perturbation nette de la personnalité et des relations. | Hospitalisme Patient itinérant Syndrome de Münchhausen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Antwoord (dhr. S. Vanackere - FAGG): het kan dat er niet gerapporteerd wordt, maar dit lijkt weinig waarschijnlijk.
Réponse (M. S. Vanackere - AFMPS) : il se peut qu'il n'y ait pas de rapport, mais cela paraît peu probable.

Bij hypertensieve patiënten die enalapril gebruiken, lijkt het waarschijnlijker dat er symptomatische hypotensie optreedt, wanneer er bij de patiënt volume depletie is opgetreden, bijvoorbeeld door diuretica gebruik, een zout beperkt dieet, dialyse, diarree of braken (zie rubriek 4.5).
Une hypotension symptomatique est plus susceptible de survenir chez les patients hypertendus traités par énalapril en cas de déplétion hydrique préalable (traitement par diurétique, régime hyposodé, de dialyse, de diarrhées ou de vomissements) (voir rubrique 4.5).

Acute overdosering lijkt weinig waarschijnlijk.
Un surdosage aigu semble peu probable.

Het lijkt weinig waarschijnlijk dat behandeling met behulp van een crème of zalf die fluticasonpropionaat bevat, zal zorgen voor een onderdrukking van de hypothalamushypofyse-bijnieras (ochtendlijke plasmaconcentratie < 5 mcg / 100 ml), tenzij deze preparaten gebruikt worden op meer dan 50% van de lichaamsoppervlakte van een volwassene en in hoeveelheden van meer dan 20 g / dag.
Il semble peu probable qu'un traitement à l'aide d'une crème ou d'un pommade renfermant du propionate de fluticasone provoque une suppression de l'axe hypothalamo-hypophyso-surrénalien (conc. plasmatique matinale < 5mcg/100 ml), à moins d'utiliser ces préparations sur plus de 50 % de la surface corporelle d'un adulte et à des quantités dépassant 20g par jour.

Gezien het zeer frequente gebruik lijkt het waarschijnlijk dat het middel vaak ten onrechte wordt voorgeschreven.
Vu son utilisation fréquente, il semble probable qu’il soit souvent prescrit à tort.

Het molybdeen uit de voeding lijkt gemakkelijk te worden opgenomen, waarschijnlijk door een mechanisme van passieve diffusie.
Le molybdène alimentaire semble être aisement absorbé, vraisemblablement par un mécanisme de diffusion passive.

In de huidige economische context van besparingen lijkt dit echter weinig waarschijnlijk op korte termijn.
Dans le contexte actuel d’économies budgétaires, il ne semble toutefois pas falloir y compter à court terme.

Het is inderdaad zo, dat ofschoon een nauwere samenwerking met de neurowetenschappen wenselijk en waarschijnlijk zelfs noodzakelijk is voor de ontwikkeling van deze twee aanpakken (evenals het debat met de sociologie, de antropologie, de linguïstiek, de filosofie en algemener met alle wetenschappen die steeds trachten vanuit een specifieke gezichtshoek de verschillende aspecten van de menselijke realiteit te benaderen), het aannemen van een onderzoekskader van het experimentele type volgens het model van de biologie en van de medische wetenschappen, daarentegen volledig tegenstrijdig met de psychoanalytische aanpak zelf lijkt.
En effet, si un dialogue plus étroit avec les neurosciences est souhaitable et certainement même nécessaire pour le développement de ces deux approches (comme l’est tout autant le débat avec la sociologie, l’anthropologie, la linguistique, la philosophie et plus généralement l’ensemble des disciplines qui tentent d’approcher sous un angle à chaque fois spécifique les différentes facettes de la réalité humaine), l’adoption d’un cadre de recherche de type expérimental sur le modèle de la biologie et des sciences médicales, apparaît par contre tout à fait antinomique avec l’approche psychanalytique elle-même.

Indien, men stelt dat voorschrijvers gelokaliseerd in bepaalde gemeenten een gelijkaardig voorschrijfgedrag vertonen ( bijvoorbeeld 3 artsen met elk een aanzienlijk cliënteel in een gemeente, hebben een equivalent voorschrijf niveau, dat verschilt van het regionaal gemiddelde), lijkt het weinig waarschijnlijk dat patiënten met dezelfde dosissen zich per toeval in dezelfde gemeente bevinden.
Or, si il est, à la limite, concevable que des prescripteurs localisés dans certaines communes aient un mode de prescription semblable (p.ex. trois praticiens avec chacun une importante clientèle dans une commune ont un niveau de prescription équivalent mais différent de la moyenne régionale), il ne paraît guère envisageable que des patients à dosages équivalents se retrouvent par hasard dans une même commune.

Het feit dat het aantal patiënten uit deze regio’s dat in de centra behandeld is gering is, betekent (waarschijnlijk) niet dat de CVS-aandoening er minder voorkomt dan in andere regio’s van het land. Veel CVS-patiënten (die vaak ernstig fysiek geïnvalideerd zijn) zijn vermoedelijk echter niet in staat om een ambulante revalidatie te volgen in een (ver) afgelegen centrum, al blijkt uit tabel 15 (pagina 101) dat de meeste centra toch ook redelijk veel patiënten bereikt hebben uit andere regio’s dan waar de centra gevestigd zijn (wat er opnieuw lijkt op te wijzen dat de patiënten gemotiveerd zijn om de revalidatie te volgen).
De nombreux patients SFC (qui sont souvent gravement handicapés physiquement) ne sont cependant probablement pas en mesure de suivre une rééducation ambulatoire dans un centre qui est situé relativement loin de chez eux, bien que le tableau 15 (page 101) semble indiquer que la plupart des centres aient tout de même atteint également assez bien de patients d’autres régions que celles où les centres sont établis (ce qui semble à nouveau prouver que les patients sont motivés à suivre la rééducation).