Traduction de «klinische praktijk waarbij » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door een belangrijke verandering van het gebruikelijke premorbide-gedrag van de betrokkene, waarbij de uiting van emoties, behoeften en impulsen is betrokken. Stoornis van cognitieve functies en denkfuncties en veranderde seksualiteit kunnen eveneens deel uitmaken van het klinische beeld. | Neventerm: | frontalekwabsyndroom | limbisch-epileptische persoonlijkheidssyndroom | lobotomiesyndroom | organisch-pseudogeretardeerde persoonlijkheid | organisch-pseudopsychopathische persoonlijkheid | postleukotomiesyndroom
Définition: Trouble caractérisé par une altération significative des modes de comportement qui étaient habituels au sujet avant la survenue de la maladie; les perturbations concernent, en particulier, l'expression des émotions, des besoins et des pulsions. Le tableau clinique peut, par ailleurs, comporter une altération des fonctions cognitives, de la pensée, et de la sexualité. | Personnalité pseudopsychopathique organique Pseudodébilité organique Psychosyndrome de l'épilepsie du système limbique Syndrome (des):frontal | lobotomisés | post-leucotomie

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Er is in de medische literatuur een toenemende aandacht voor het belang en het nut van placebo effecten in de klinische praktijk, waarbij het vooral in pijnstilling een cruciale rol speelt.
La littérature médicale s’intéresse de plus en plus à l’importance et à l’utilité de l'effet placebo dans la pratique clinique, en particulier dans l’apaisement de la douleur.

Er is in de medische literatuur een toenemende aandacht voor het belang en het nut van placebo effecten in de klinische praktijk, waarbij het vooral in pijnstilling een cruciale rol speelt, ook ter versterking van pijnstillende middelen waarvan een effect aangetoond werd onafhankelijk van het placebo effect.
On trouve dans la littérature médicale un intérêt croissant pour l’importance et l’utilité des effets placebo dans la pratique clinique, ces effets jouant surtout un rôle crucial en antalgie, notamment en renforcement des médicaments antalgiques dont une action a été prouvée indépendamment de l’effet placébo.

Opioïdrotatie Opioïdrotatie of switching is de term voor de klinische praktijk waarbij een sterk werkend opioïd door een ander opioïd wordt vervangen in een poging om een beter evenwicht te bereiken tussen pijnverlichting en bijwerkingen.
Rotation des opioïdes Par rotation des opioïdes ou passage à un autre opioïde, on entend la pratique clinique relative de la substitution d’un opioïde fort à un autre, dans le but d’atteindre un meilleur équilibre entre le soulagement de la douleur et les effets secondaires.

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt verstaan onder : klinische audit : een stelselmatige analyse of het stelselmatig doorlopen van medisch-radiologische procedures ter verbetering van de kwaliteit en de resultaten van de patiëntenzorg via een gestructureerde doorlichting waarbij radiologische handelingen, procedures en resultaten worden getoetst aan de overeengekomen normen voor goede radiologische praktijk, waarna de handelingen, waar zulks wenselijk is, worden gewijzigd en waarna zo nodig nieuwe normen worden toegepast; medische verantwoordelijkheid : de verantwoordelijkheid toegewezen aan een practicus betreffende individuele medische blootstellingen, meer bepaald : de rechtvaardiging; de optimalisering; de klinische evaluatie van het resultaat; de samenwerking ten aanzien van de praktische aspecten, waar nodig, met andere specialisten en het personeel; waar noodzakelijk het inwinnen van gegevens over eerdere onderzoeken; het onmiddellijk verstrekken van bestaande radiologische gegevens en/of dossiers aan andere practici en/of voorschrijvende artsen, naargelang het geval; in voorkomend geval het verstrekken van informatie aan patiënten en andere betrokken personen over het risico van ioniserende stralingen; diagnostische referentieniveaus : de dosisniveaus in de medische radiodiagnostiek en, in het geval van radiofarmaca, de hoeveelheden die voor karakteristieke onderzoeken worden toegediend, voor groepen patiënten van standaardafmetingen of standaardfantomen voor breed gedefinieerde soorten apparatuur.
Pour l’application du présent chapitre, on entend par : audit clinique : un examen ou un passage en revue systématique des procédures radiologiques médicales, qui vise à améliorer la qualité et le résultat des soins administrés au patient grâce à un examen structuré dans le cadre duquel les pratiques, les procédures et les résultats radiologiques sont comparés à des référentiels convenus de bonnes procédures radiologiques médicales et qui donne lieu à la modification des pratiques, si cela s’impose, et à l’application de nouveaux référentiels en cas de nécessité; responsabilité médicale : la responsabilité attribuée à un praticien en matière d’expositions médicales individuelles, notamment : la justification; l’optimisation; l’évaluation clinique du résultat; la collaboration avec d’autres spécialistes et le personnel, le cas échéant, sur le plan des aspects pratiques; la collecte d’informations, si cela est nécessaire, sur des examens antérieurs; la fourniture, à d’autres praticiens et/ou médecins prescripteurs, d’informations et/ou de dossiers radiologiques, selon les cas; la fourniture éventuelle d’informations aux patients et autres personnes concernées sur les risques des rayonnements ionisants; niveaux de référence diagnostiques : des niveaux de dose dans les pratiques radiodiagnostiques ou, dans le cas de produits radiopharmaceutiques, des niveaux d’activité, pour des examens types sur des groupes de patients types ou sur des « fantômes » types, pour des catégories larges de types d’installations.

Uit de analyses blijkt alleszins dat zogenaamde sequentiële of switch therapie, waarbij gestart wordt met een parenteraal antibioticum en zo snel als klinisch mogelijk wordt overgeschakeld naar een oraal produkt nog niet in alle ziekenhuizen een courante praktijk is.
Uit de literatuur blijkt dat orale therapie een veilige en adequate keuze is, zeker bij de lichte tot matige vormen van ongecompliceerde pyelonefritis. Een mogelijke gedeeltelijke verklaring is het feit dat overigens gezonde, jongere patiënten ambulant worden behandeld en niet worden opgenomen.