Vertaling van "jaar niet aanbevolen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een persoonlijkheidsverandering, ten minste twee jaar bestaand, die toegeschreven kan worden aan de traumatische ervaring van het lijden aan een ernstige psychiatrische-ziekte. De verandering kan niet verklaard worden door een voorafgaande persoonlijkheidsstoornis en dient gedifferentieerd te worden van een schizofrene resttoestand en andere toestanden van onvolledig herstel van een voorafgaande psychische stoornis. Deze stoornis wordt gekenmerkt door een overmatige afhankelijkheid van en een veeleisende houding tegenover anderen; door de overtuiging veranderd of gestigmatiseerd te zijn door de ziekte, leidend tot een onvermogen om nauwe en vertrouwelijke betrekkingen met anderen aan te gaan en te onderhouden en tot sociale isolatie; door passiviteit, verminderde interesses en afgenomen betrokkenheid bij voorheen-beoefende vrijetijdsbesteding; door aanhoudende klachten over ziek zijn die kunnen samengaan met hypochondrische beweringen en ziektegedrag; door dysfore of labiele stemming, niet ten gevolge van een actuele psychische stoornis of voorafgaande psychische stoornis met affectieve resttoestand; en door een beduidende stoornis in sociaal en beroepsgebonden functioneren.
Définition: Modification de la personnalité, persistant au moins deux ans, imputable à l'expérience traumatique d'une maladie psychiatrique sévère. Le changement ne peut pas s'expliquer par un trouble antérieur de la personnalité et doit être différencié d'une schizophrénie résiduelle et d'autres états morbides consécutifs à la guérison incomplète d'un trouble mental antérieur. Ce trouble se caractérise par une dépendance et une attitude de demande excessives vis-à-vis des autres, par la conviction d'avoir été transformé ou marqué par la maladie au point de ne pas parvenir à établir ou maintenir des relations interpersonnelles étroites et confiantes et de s'isoler socialement, par une passivité, une perte des intérêts et un engagement moindre dans les activités de loisir, par des plaintes persistantes de se sentir souffrant, parfois associées à des plaintes hypocondriaques et à un comportement de malade, par une humeur dysphorique ou labile non due à un trouble mental actuel ni aux symptômes affectifs résiduels d'un trouble mental antérieur et par des problèmes à long terme du fonctionnement social et professionnel.

Omschrijving: Voldoet aan de algemene criteria voor een ticstoornis, waarin motorische of vocale tics voorkomen (maar niet beide), die enkelvoudig of multipel kunnen zijn (meestal multipel) en die langer dan een jaar duren.
Définition: Trouble répondant aux critères d'un tic, caractérisé par la présence soit de tics moteurs soit de tics vocaux, mais pas des deux à la fois. Il peut s'agir d'un tic isolé ou, plus fréquemment, de tics multiples, persistant pendant plus d'un an.

Omschrijving: Een duurzame persoonlijkheidsverandering sinds ten minste twee jaar, volgend op blootstelling aan catastrofale stress. De stress moet zo uitzonderlijk zijn dat het niet nodig is persoonlijke gevoeligheid te verdisconteren ten einde zijn diepgaande effect op de persoonlijkheid te verklaren. De stoornis wordt gekenmerkt door een vijandige of wantrouwende houding tegenover de wereld, sociale teruggetrokkenheid, gevoelens van leegte of hopeloosheid, een chronisch gevoel van 'op scherp staan' als bij voortdurende dreiging en van vervreemding. Posttraumatische stressstoornis (F43.1) kan aan dit type persoonlijkheidsverandering voorafgaan. | Neventerm: | persoonlijkheidsverandering na | concentratiekampervaringen | persoonlijkheidsverandering na | langdurige blootstelling aan levensbedreigende situaties, bijvoorbeeld als slachtoffer van terrorisme | persoonlijkheidsverandering na | langdurige gevangenschap onder reële doodsdreiging | persoonlijkheidsverandering na | marteling | persoonlijkheidsverandering na | rampen
Définition: Modification durable de la personnalité, persistant au moins deux ans, à la suite de l'exposition à un facteur de stress catastrophique. Le facteur de stress doit être d'une intensité telle qu'il n'est pas nécessaire de se référer à une vulnérabilité personnelle pour expliquer son effet profond sur la personnalité. Le trouble se caractérise par une attitude hostile ou méfiante envers le monde, un retrait social, des sentiments de vide ou de désespoir, par l'impression permanente d'être sous tension comme si on était constamment menacé et par un détachement. Un état de stress post-traumatique (F43.1) peut précéder ce type de modification de la personnalité. | Modification de la personnalité après:captivité prolongée avec risque d'être tué à tout moment | désastres | expériences de camp de concentration | exposition prolongée à des situations représentant un danger vital, comme le fait d'être victime du terrorisme | torture

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Kinderen met hypertensie van 6 tot 17 jaar. De aanbevolen antihypertensieve orale dosis bij pediatrische patiënten van 6 - 17 jaar is 2,5 mg eenmaal daags als startdosis, opgetitreerd tot 5 mg eenmaal daags als de beoogde bloeddruk na 4 weken niet is bereikt.
Enfants hypertendus âgés de 6 à 17 ans La dose orale recommandée d’antihypertenseur chez les patients pédiatriques âgés de 6 à 17 ans est de 2,5 mg une fois par jour pour commencer, avec un titrage possible à 5 mg par jour si la tension artérielle cible n’est pas atteinte après 4 semaines.

Pediatrische patiënten Kinderen en adolescenten met hypertensie in de leeftijdsgroep van 6 tot en met 17 jaar. De aanbevolen antihypertensieve orale dosering bij pediatrische patiënten van 6-17 jaar is 2,5 mg eenmaal per dag als startdosis; deze dosering wordt verhoogd tot 5 mg eenmaal per dag als de streefbloeddruk na 4 weken niet wordt bereikt.
Population pédiatrique Enfants et adolescents de 6 à 17 ans atteints d’hypertension La dose antihypertensive orale recommandée chez les patients pédiatriques de 6 à 17 ans est une dose initiale de 2,5 mg une fois par jour, augmentée à 5 mg une fois par jour si la tension artérielle cible n’est pas atteinte au bout de 4 semaines.

Pediatrische patiënten Kinderen en adolescenten met hypertensie van 6 tot 17 jaar De aanbevolen antihypertensieve orale dosis bij pediatrische patiënten van 6 tot 17 jaar is 2,5 mg eenmaal per dag als aanvangsdosis; deze kan verhoogd worden tot 5 mg eenmaal per dag als de gewenste bloeddruk niet is bereikt na 4 weken.
Population pédiatrique Enfants et adolescents de 6 à 17 ans ayant une hypertension Dans le traitement de l’hypertension chez les patients pédiatriques âgés de 6 à 17 ans, la dose orale recommandée est de 2,5 mg une fois par jour en dose initiale.

Daarom wordt het gebruik van Sumatriptan tabletten bij kinderen in de leeftijd van 10 tot 17 jaar niet aanbevolen (zie rubriek 5.1).
Dès lors, l'utilisation de comprimés de sumatriptan n'est pas recommandée chez les enfants âgés de 10 à 17 ans (voir rubrique 5.1).

Het product mag niet worden ingenomen in geval van lever- of nierziekten, zwangerschap en door kinderen onder de 12 jaar, tenzij aanbevolen door de professionele zorgverlener.
Le produit ne doit pas être pris en cas de maladie des reins ou du foie, de grossesse, et par les enfants de moins de 12 ans, sauf avis contraire d'un professionnel de santé.

Kinderen (< 12 jaar) Niet aanbevolen (zie rubriek 4.3).
Enfants (< 12 ans) Non recommandé (voir rubrique 4.3).

Bijgevolg wordt het gebruik van sumatriptan filmomhulde tabletten bij kinderen van 10 tot 17 jaar niet aanbevolen (zie rubriek 5.1).
L’utilisation de Sumatriptan Teva comprimés pelliculés est donc déconseillée chez les enfants âgés de 10 à 17 ans (voir rubrique 5.1).

Gelijktijdige toediening van Remifentanil Sandoz en een intraveneus anestheticum voor inductie van anesthesie werd niet in detail onderzocht en wordt dan ook niet aanbevolen. Het gebruik van Remifentanil Sandoz voor inductie van anesthesie bij TCI bij patiënten van 1 tot 12 jaar wordt niet aanbevolen aangezien er geen gegevens zijn in die patiëntenpopulatie.
La co-administration de Remifentanil Sandoz et d’un agent anesthésique intraveineux pour l’induction de l’anesthésie n’a pas été étudiée en détail et n’est dès lors pas recommandée.

Kinderen en jongeren tot 18 jaar Dit geneesmiddel wordt niet aanbevolen voor kinderen of jongeren onder de 18 jaar omdat het niet waarschijnlijk is dat het veilig is.
Enfants et adolescents Ce médicament ne doit pas être donné à un enfant ou un adolescent de moins de 18 ans, car il est peu probable que cela soit sans risque.

Patiënten met SEGA geassocieerd met TSC: Patiënten ≥18 jaar: Lichte leverfunctiestoornis (Child-Pugh A): 75% van de aanbevolen startdosis berekend op basis van BSA (afgerond tot de dichtstbijzijnde sterkte) Matige leverfunctiestoornis (Child-Pugh B): 25% van de aanbevolen startdosis berekend op basis van BSA (afgerond tot de dichtstbijzijnde sterkte) Ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh C): niet aanbevolen Volbloed-dalconcentraties van everolimus dienen te worden beoordeeld ongeveer twee weken na de start van de behandeling of na elke verandering in de leverstatus (Child-Pugh).
Patients présentant un SEGA associé à une STB : Patients ≥ 18 ans : Insuffisance hépatique légère (classe A de Child-Pugh) : 75 % de la dose initiale recommandée calculée d’après la surface corporelle (SC) (arrondie au dosage le plus proche) Insuffisance hépatique modérée (classe B de Child-Pugh) : 25 % de la dose initiale recommandée calculée d’après la SC (arrondie au dosage le plus proche) Insuffisance hépatique sévère (classe C de Child-Pugh) : non recommandé Les concentrations résiduelles d’évérolimus dans le sang total doivent être évaluées environ 2 semaines après l’instauration du traitement ou après tout changement de la fonction hépatique (Child-Pugh).