Traduction de «jaar die paroxetine » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

overdosis paroxetine
surdose de paroxétine

paroxetine
paroxétine

product dat paroxetine in orale vorm bevat
produit contenant de la paroxétine sous forme orale

intoxicatie door paroxetine
intoxication par la paroxétine

product dat paroxetine bevat
produit contenant de la paroxétine

allergie voor paroxetine
allergie à la paroxétine

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

U moet uw arts inlichten als een van de bovenvermelde symptomen optreedt of verergert bij patiënten jonger dan 18 jaar die Paroxetine Mylan innemen.
Veuillez informer votre médecin si l’un symptômes mentionnés ci-dessus se développe ou s’aggrave chez un patient de moins de 18 ans qui prend Paroxetine Mylan.

Gebruik bij kinderen en jongeren onder de 18 jaar Paroxetine dient niet te worden gebruikt bij de behandeling van kinderen en jongeren onder de 18 jaar (zie rubriek 2, Wanneer moet u extra voorzichtig zijn met Paroxetine EG?).
Utilisation chez les enfants et adolescents de moins de 18 ans La paroxétine ne doit pas être utilisée dans le traitement des enfants et adolescents de moins de 18 ans (voir rubrique 2, Faites attention avec Paroxetine EG).

Gebruik bij kinderen en jongeren tot 18 jaar Kinderen en adolescenten jonger dan 18 jaar mogen gewoonlijk geen Paroxetine Mylan innemen, tenzij uw arts heeft beslist dat de inname van dit geneesmiddel in hun belang is (zie ook rubriek 2 van deze bijsluiter “Kinderen en jongeren tot 18 jaar”).
Utilisation chez les enfants et les adolescents Les enfants et adolescents de moins de 18 ans ne doivent habituellement pas prendre Paroxetine Mylan, à moins que leur médecin ait décidé la prise de ce médicament dans leur intérêt bien compris (voir également rubrique 2 de cette notice " Enfants et adolescents de moins de 18 ans" ).

Volwassen analyse van suicidaliteit Een paroxetine-specifieke analyse van placebo-gecontroleerde onderzoeken bij volwassenen met psychiatrische stoornissen toonde een hogere frequentie van suïcidaal gedrag aan bij jong-volwassenen (in de leeftijd van 18-24 jaar), behandeld met paroxetine, vergeleken met placebo (2,19% versus 0,92%), In de oudere leeftijdsgroepen werd een dergelijke toename niet waargenomen.
Analyse du suicide chez l'adulte Une analyse spécifique à la paroxétine d’essais contrôlés contre placebo menés chez des adultes présentant des troubles psychiatriques a montré une fréquence plus élevée de comportements suicidaires chez les jeunes adultes (de 18 à 24 ans) traités par la paroxétine que chez ceux recevant un placebo (2,19 % contre 0,92 %).

Kinderen en adolescenten (7-17 jaar) Paroxetine dient niet gebruikt te worden voor de behandeling van kinderen en adolescenten, omdat bij klinisch onderzoek is vastgesteld dat paroxetine geassocieerd wordt met een toename van het risico op suïcidaal gedrag en vijandigheid.
Enfants et adolescents (7 à 17 ans) La paroxétine ne doit pas être utilisée pour traiter les enfants et les adolescents, car des études cliniques ont révélé que la paroxétine est associée à un risque accru de comportement suicidaire et d’hostilité.

In punt 2 “Wat u moet weten voordat u Paroxetine Apotex 20 mg filmomhulde tabletten inneemt” staat informatie over het gebruik van Paroxetine Apotex bij kinderen en adolescenten jonger dan 18 jaar.
Pour plus d’informations sur l’utilisation de Paroxetine Apotex chez les enfants et les adolescents de moins de 18 ans, veuillez vous reporter à la Rubrique 2 « Quelles sont les informations à connaître avant de prendre Paroxetine Apotex 20 mg comprimés pelliculés ? ».

Kinderen en adolescenten (7-17 jaar): Paroxetine dient niet gebruikt te worden bij de behandeling van kinderen en adolescenten, omdat bij klinisch onderzoek is vastgesteld dat paroxetine geassocieerd wordt met een toename van het risico op suïcidaal gedrag en vijandigheid.
Enfants et adolescents (7-17 ans) : La paroxétine ne doit pas être utilisée chez l’enfant et l’adolescent, parce que des études cliniques ont montré que la paroxétine était associée à un risque accru de comportement suicidaire et d'hostilité.

In een onafhankelijke studie werd het effect op levenskwaliteit van enerzijds psychotherapie en anderzijds van een behandeling met een SSRI (paroxetine) geëvalueerd bij ouderen (gemiddeld 77 jaar) met een majeure depressie, waarvan eerder was aangetoond dat ze positief hadden gereageerd op een 16 weken durende combinatiebehandeling van beide therapieën.
Une étude indépendante a comparé les efficacités (en termes de qualité de vie) d’une psychothérapie et d’un traitement par ISRS (paroxétine) chez des personnes âgées (moyenne d’âge de 77 ans) atteintes d’une dépression majeure et, chez qui, il avait été démontré qu’elles avaient répondu favorablement à un traitement (de 16 semaines) combinant les deux traitements précités.

De hierboven vermelde gezondheidsinstanties hebben daarom beslist om het gebruik van paroxetine en venlafaxine af te raden onder de leeftijd van 18 jaar.
Les instances de la santé mentionnées ci-dessus ont dès lors décidé de déconseiller l’usage de paroxétine et de venlafaxine en dessous de l’âge de 18 ans.