Vertaling van "in-vitro tests hebben " (Nederlands → Frans) :

In-vitro vrijgave van bupropion met alcohol. In-vitro tests hebben aangetoond dat bupropion bij hoge alcoholconcentraties (tot 40%) sneller wordt vrijgezet uit de vorm met gereguleerde afgifte (tot 20% opgelost na 2uur) (zie rubriek 4.5).
Des tests in-vitro ont montré qu’à des concentrations alcooliques élevées (jusqu’à 40%), le bupropion est libéré plus rapidement de la forme à libération modifiée (jusqu’à 20% dissous après 2 heures) (voir rubrique 4.5).

In vitro tests hebben variaties van 30-70% voor de nominale dosis aangetoond, afhankelijk van de vernevelaar en de gebruikte compressor.
Des tests in vitro ont mis en évidence des variations de 30-70 % pour la dose nominale en fonction du nébuliseur et du compresseur utilisés.

Genotoxiciteit De gebruikelijke in vitro en in vivo tests hebben geen enkele genotoxiciteit aan het licht gebracht.
Génotoxicité Les tests habituels in vitro et in vivo n'ont mis en évidence aucune génotoxicité.

In vitro tests voor bloedplaatjesaggregatie hebben slechts een beperkte oriënterende waarde in geval van diagnose van door heparine veroorzaakte trombocytopenie.
Les tests d'agrégation plaquettaire in vitro n'ont qu'une valeur limitée d'orientation, en cas de diagnostic de thrombocytopénie induite par l’héparine.

De evaluatie van de veiligheid van de elastomere bestanddelen van het hormoonreservoir, van de polyethyleenbestanddelen van het product en van de combinatie van het elastomeer met levonorgestrel, zowel bij het onderzoek van de genetische toxiciteit in standaard in vitro en in vivo testsystemen als bij de biocompatibiliteitstesten bij muizen, cavia’s, konijnen en in vitro testsysteem, hebben geen bio-incompatibiliteit aan het licht gebracht.
Aucune bio-incompatibilité n’est apparue lors de l’évaluation de la sécurité des constituants élastomères du réservoir d’hormone, des constituants polyéthyléniques du produit et de l’association de l’élastomère avec le lévonorgestrel, aussi bien lors de l’examen de la toxicité génétique des systèmes de tests standards in vitro et in vivo, que lors des tests de biocompatibilité chez les souris, les cobayes et les lapins et les systèmes de tests in vitro.

In vitro studies hebben aangetoond dat clarithromycine en zijn metaboliet ten aanzien van Haemophilus influenzae, een additief of een synergetisch effect hebben; dit is afhankelijk van de betreffende stam.
De plus, des travaux réalisés in vitro ont démontré que vis-à-vis de l'Haemophilus influenzae, la clarithromycine et son métabolite, ont une activité additive ou synergique dépendant de la souche.

In vitro studies hebben aangetoond dat clarithromycine en zijn metaboliet ten aanzien van Haemophilus influenzae, een additief of een synergetisch effect hebben; dit is afhankelijk van de betreffende stam. Na eenmalige orale toediening van dosissen van 250 en 1.200 mg clarithromycine bedragen de plasmapieken van de metaboliet respectievelijk 0,5 en 1,2 mcg/ml.
A une concentration de 0,45 à 4,5 mcg/ml, en moyenne 70 % de la clarithromycine est liée aux protéines.

- Er bestaat niet noodzakelijk een verband tussen de ELISA of PCR resultaten en die van de klinische tests uitgevoerd bij de allergische patiënt: Prick tests, immunoblots of functionele in vitro tests uitgevoerd met bloedstalen van de patiënt.
- il n’y a pas nécessairement de relation entre les résultats ELISA ou PCR et ceux des tests cliniques pratiqués sur le patient allergique : Prick tests, immunoblots ou tests in vitro fonctionnels pratiqués sur des échantillons de sang du patient.

Deze indirecte tests hebben een hoge detectielimiet in de orde van 10 7 tot 10 8 CFU/mL (Montag, 2008) en ze kunnen dus niet worden aanbevolen (Védy et al., 2009).
Ces tests indirects ont montré une limite de détection élevée, de l’ordre de 10 7 à 10 8 CFU/mL (Montag, 2008), et ne peuvent donc être recommandés (Védy et al., 2009).

DNA- of RNA-tests hebben een gevoeligheid van 10 3 tot 10 5 CFU/mL, die kan afnemen tot 10 1 tot 10 2 CFU/mL bij gebruik van real time PCR (Montag, 2008; Müller et al., 2008; Rood et al., 2010).
Des tests visant l’ADN ou l’ARN ont été déployés avec une sensibilité de 10 3 à 10 5 CFU/mL mais celle-ci peut descendre jusque 10 1 à 10 2 CFU/mL en cas d’utilisation de PCR en temps réel (Montag, 2008; Müller et al., 2008; Rood et al., 2010).