Vertaling van "immers dat de gerechtigde die arbeid heeft verricht " (Nederlands → Frans) :

Artikel 101 bepaalt immers dat “de gerechtigde die arbeid heeft verricht zonder de toelating van de adviserend geneesheer of zonder de toelatingsvoorwaarden te hebben nageleefd, onderworpen wordt aan een geneeskundig onderzoek om na te gaan of de erkenningsvoorwaarden voor de ongeschiktheid vervuld zijn op de datum van het onderzoek”.
Le nouvel article 101 prévoit, en effet, que “le titulaire qui a effectué un travail sans l’autorisation du médecin-conseil ou sans respecter les conditions de l’autorisation, est soumis à un examen médical en vue de vérifier si les conditions de reconnaissance de l’incapacité sont réunies à la date de l’examen”.

Artikel 23ter, § 1, 1ste lid bepaalt immers dat “de arbeidsongeschikt erkende gerechtigde die arbeid heeft verricht zonder de in artikel 20bis, 23 en 23bis bedoelde voorafgaande toelating, of zonder de voorwaarden van de toelating te respecteren, onderworpen wordt aan een geneeskundig onderzoek om na te gaan of de erkenningsvoorwaarden voor de ongeschiktheid zijn vervuld op de datum van het onderzoek”.
L’article 23ter, § 1 er , alinéa premier, stipule en effet que “le titulaire reconnu en incapacité de travail qui a exercé une activité sans l’autorisation préalable prévue aux articles 20bis, 23 et 23bis ou sans avoir respecté les conditions de l’autorisation, doit subir un examen médical afin de vérifier si les conditions de reconnaissance de l’incapacité sont remplies à la date de l’examen”.

Dit kan worden afgeleid uit de wettelijke bepaling zelf die verwijst naar “de arbeidsongeschikt erkende gerechtigde die arbeid heeft verricht zonder de in artikel 100, § 2, bedoelde voorafgaandelijke toelating”.
C’est ce que laisse entendre la disposition légale même qui fait allusion au “titulaire en incapacité de travail qui a effectué une activité sans l’autorisation préalable visée à l’article 100, § 2”.

De arbeidsongeschikt erkende gerechtigde die een niet toegelaten arbeid heeft verricht, dient wel nog te worden onderworpen aan een geneeskundig onderzoek, maar dit heeft uitsluitend betrekking op de evaluatie van de ongeschiktheid op het ogenblik van het onderzoek en later.
Le titulaire reconnu incapable de travailler qui a exercé un travail non autorisé, doit bien être soumis à un examen médical mais celui-ci doit exclusivement porter sur l’évaluation de l’incapacité au moment de l’examen et ultérieurement.

“De als arbeidsongeschikt erkende werknemer die arbeid heeft verricht zonder de in artikel 100, § 2, bedoelde voorafgaande toelating, maar die, van een geneeskundig oogpunt uit, een vermindering van zijn vermogen van ten minste 50 % behouden heeft, moet de uitkeringen die hij ontving voor de dagen of de periode tijdens welke hij die niet toegelaten arbeid heeft verricht, terugbetalen”.
" De als arbeidsongeschikt erkende werknemer die arbeid heeft verricht zonder de in artikel 100, § 2, bedoelde voorafgaande toelating, maar die, van een geneeskundig oogpunt uit, een vermindering van zijn vermogen van ten minste 50 % behouden heeft, moet de uitkeringen die hij ontving voor de dagen of de periode tijdens welke hij die niet toegelaten arbeid heeft verricht, terugbetalen" .

7) dubbels van de kennisgevingen van de beslissingen betreffende de arbeidsongeschikt erkende werknemer die zonder voorafgaande toelating arbeid heeft verricht maar, vanuit een geneeskundig oogpunt uit, een vermindering van ten minste 50 % behouden heeft
7) doubles de notification de décisions relatives au travailleur reconnu incapable de travailler qui a effectué un travail sans l’autorisation préalable, mais dont la capacité de travail est restée réduite d’au moins 50 % du point vue médical

“De als arbeidsongeschikt erkende werknemer, die vóór de inwerkingtreding van artikel 101 arbeid heeft verricht zonder de in artikel 100, § 2, bedoelde voorafgaande toelatingen ten gevolge hiervan op het ogenblik van de inwerkingtreding van artikel 101 niet meer voldoet aan de voorwaarden om de prestaties bedoeld in titel IV te ontvangen, wordt vermoed arbeidsongeschikt te zijn gebleven tot de inwerkingtreding van artikel 101 op voorwaarde dat hij, van een geneeskundig oogpunt uit, een vermindering van zijn vermogen van ten minste 50 pct. behouden heeft.
" De als arbeidsongeschikt erkende werknemer, die vóór de inwerkingtreding van artikel 101 arbeid heeft verricht zonder de in artikel 100, § 2, bedoelde voorafgaande toelatingen ten gevolge hiervan op het ogenblik van de inwerkingtreding van artikel 101 niet meer voldoet aan de voorwaarden om de prestaties bedoeld in titel IV te ontvangen, wordt vermoed arbeidsongeschikt te zijn gebleven tot de inwerkingtreding van artikel 101 op voorwaarde dat hij, van een geneeskundig oogpunt uit, een vermindering van zijn vermogen van ten minste 50 pct. behouden heeft. [.]

In verband hiermee kan nog opgemerkt worden dat het bedrag dat door de patiënt zou betaald worden bij niet-nakoming van een afspraak een schadevergoeding is en geen honorarium. De arts heeft immers voor die patiënt geen medische prestatie verricht en het is alleen voor geleverde prestaties dat een arts recht heeft op honoraria (art. 15 al. 1 K.B. nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de geneeskunst, de verpleegkunde, de paramedische beroepen en de geneeskundige commissies).
En effet, le médecin n'a pas effectué de prestation médicale pour ce patient, et un médecin n'a droit à des honoraires que pour les prestations médicales qu'il a fournies (art. 15, 1er alinéa, de l'arrêté royal n° 78 du 10 novembre 1967 relatif à l'exercice de l'art de guérir, de l'art infirmier, des professions paramédicales et aux Commissions médicales).

De arts heeft immers voor die patiënt geen medische prestatie verricht en het is alleen voor geleverde prestaties dat een arts recht heeft op honoraria (art. 15 al. 1 K.B. nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de geneeskunst, de verpleegkunde, de paramedische beroepen en de geneeskundige commissies).
En effet, le médecin n'a pas effectué de prestation médicale pour ce patient, et un médecin n'a droit à des honoraires que pour les prestations médicales qu'il a fournies (art. 15, 1er alinéa, de l'arrêté royal n° 78 du 10 novembre 1967 relatif à l'exercice de l'art de guérir, de l'art infirmier, des professions paramédicales et aux Commis-sions médicales).

Het arrest van het Hof van Cassatie van 2 mei 2002 bepaalt dat ”Geneesheren, ook al zijn zij geen kooplieden in de zin van artikel 1 van het Wetboek van Koophandel en al hebben zij een maatschappelijke functie, een activiteit uitoefenen die gericht is op een uitwisseling van diensten; dat zij op duurzame wijze een economisch doel nastreven en derhalve in de regel ondernemingen zijn in de zin van artikel 1 van de mededingingswet van 5 augustus 1991; dat geneesheren immers in hun hoedanigheid van zelfstandige deelnemers aan het economisch verkeer, diensten verrichten op een markt, die van de gespecialiseerde medische diensten; dat zij voor de ten behoeve van hun patiënten verrichte diensten van hen een beloning ontvangen en dat zij de aan hun beroepsuitoefening verbonden financiële risico’s dragen; dat, hoewel de Orde der Geneesheren een beroepsvereniging is waarbij alle beroepsbeoefenaars wettelijk moeten aansluiten, en zij een regulerende bevoegdheid heeft gekregen van de overheid, dit niet belet dat zij een ondernemingsvereniging is in de zin van artikel 2, §1 van de Mededingingswet wanneer zij beslissingen neemt die tot strekking hebben het marktgedrag van de artsen te beoordelen of te reguleren en haar besluiten, in zoverre zij ertoe strekken of ten gevolge hebben dat de mededinging wordt aangetast, door de tuchtorganen van de Orde aan de eisen van de Mededingingswet moeten getoetst worden”. Tot hier toe kunnen we zeker besluiten : dat de mededingingsregels toepasbaar zijn op de beoefenaars van vrije beroepen; dat de beroepsorganisaties en onder meer de Orde der Geneesheren als ondernemersverenigingen dienen te worden beschouwd.
L'arrêt de la Cour de cassation du 2 mai 2002 dispose que: " les médecins, même s'ils ne sont pas des commerçants au sens de l'article 1er du Code de commerce et même s'ils ont une fonction sociale, exercent une activité axée sur l'échange de services; qu'ils poursuivent de manière durable un but économique et sont par conséquent en général des entreprises au sens de l'article 1er de la loi sur la concurrence; " que les médecins, en qualité d'indépendants acteurs du trafic économique, prestent des services sur un marché, celui des services médicaux spécialisés; qu'ils reçoivent récompense par leur patients des services prestés pour eux et supportent les risques financiers liés à l'exercice de leur profession; " attendu que l'Ordre des médecins est une association professionnelle à laquelle tous les praticiens de la profession sont légalement tenus de s'affilier; .que l'Ordre . remplit une mission légale pour laquelle les autorités publiques lui ont d'ailleurs conféré une compétence de régulation; que cela n'empêche toutefois pas qu'il constitue une association d'entreprises au sens de l'article 2, §1er, de la loi sur la concurrence, lorsqu'il prend des décisions qui ont pour objet de juger ou de réguler le comportement de marché des médecins, et que dans la mesure où elles ont pour objet ou ont pour effet de porter atteinte à la concurrence, ces décisions doivent être mises à l'épreuve des exigences de la loi sur la concurrence par les organes disciplinaires de l'Ordre; "