Vertaling van "huidige therapeutische dosis " (Nederlands → Frans) :

Gegevens uit vroege klinische studies in de gepubliceerde literatuur, bij doses meer dan 20 keer hoger dan de huidige therapeutische dosis, meldden echter verhoogde myelosuppressie met langdurige neutropenie en trombocytopenie.
Cependant, les données des premières études cliniques publiées dans la littérature, à des doses plus de 20 fois supérieures à la dose thérapeutique actuelle, ont rapporté une myélosuppression augmentée, incluant neutropénie et thrombocytopénie prolongées.

Een klinische test voor de functionele doeltreffendheid van erytrocyten ontbreekt, waardoor de huidige normen zich beperken tot technische voorschriften inzake validiteit bij de afname, (volume, hemoglobinegehalte, enz.), na de bewaring (toegelaten spontaan hemolysepercentage van 1% in de VS, 0,8% in de EU) en na de transfusie bij de ontvanger (ten minste 75% van de getransfundeerde erytrocyten moet na 24 uur in de bloedsomloop blijven, op basis van een test op een aliquot van gemarkeerde erytrocyten en niet op een therapeutische dosis).
En l’absence d’un test clinique d’efficacité fonctionnelle érythrocytaire, les normes actuelles se limitent d’une part à des prescriptions techniques de validité au stade du prélèvement (volume, contenu en hémoglobine, etc.), au terme de la conservation (taux d’hémolyse spontanée admis de 1 % aux USA, 0,8 % dans l’UE) et après la transfusion chez le receveur (au moins 75 % des érythrocytes transfusés doivent rester en circulation après 24 h, sur base d’un test impliquant un aliquote d’érythrocytes marqués et non une dose thérapeutique).

Bij een vroegtijdige opsporing komt als eerste behandelingsmaatregel een maagspoeling met medicinale kool in aanmerking. Volgens de huidige klinische ervaring bij volwassenen die een dosis van 210 mg nifedipine (Dyrzka et al., 1977), 280 mg nifedipine (Schiffel et al., 1984) en 900 mg nifedipine (Herrington et al., 1986) ingenomen hadden, is het therapeutische antidotum bij voorkeur de toediening van calcium.
D'après l'expérience clinique actuelle pratiquée chez l'adulte après ingestion d'une dose de 210 mg de nifédipine (Dyrzka et al., 1977), de 280 mg de nifédipine (Schiffel et al., 1984) et de 900 mg de nifédipine (Herrington et al.,1986), l'antidote thérapeutique par excellence s'est avéré être l'administration de calcium.