Traduction de «hoger aanwijzingen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dissociatieve stupor wordt gediagnosticeerd op basis van een ernstige vermindering of afwezigheid van willekeurige bewegingen en normale reacties op externe stimuli, zoals licht, geluid en aanraking, maar lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen aanwijzingen voor een lichamelijke oorzaak aan het licht. Daarenboven zijn er positieve aanwijzingen voor een psychogene oorzaak in de vorm van recente stressvolle gebeurtenissen of problemen.
Définition: Le diagnostic de stupeur repose sur la présence d'une diminution importante ou d'une absence des mouvements volontaires et d'une réactivité normale à des stimuli externes tels que la lumière, le bruit, ou le toucher, mais l'examen clinique et les examens complémentaires ne mettent en évidence aucun élément en faveur d'une cause physique. Par ailleurs, on dispose d'arguments en faveur d'une origine psychogène du trouble, dans la mesure où il est possible de mettre en évidence des événements ou des problèmes stressants récents.

bevalling gecompliceerd door overige aanwijzingen voor foetale nood
Travail et accouchement compliqués d'autres signes de détresse fœtale

Omschrijving: Het gemeenschappelijk thema van dissociatieve stoornissen of conversiestoornissen bestaat uit een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke zintuiglijke gewaarwordingen en controle over de motoriek. Alle vormen van dissociatieve stoornissen vertonen de tendens minder te worden na enige weken of maanden, vooral als hun begin samenviel met een traumatische levensgebeurtenis. Meer chronische stoornissen, vooral verlammingen en anesthesieën, kunnen ontstaan indien het begin samenvalt met onoplosbare problemen of persoonlijke conflicten. Deze stoornissen zijn voorheen geclassificeerd als verschillende vormen 'conversiehysterie'. Men neemt aan dat ze psychogeen van oorsprong zijn, nauw verbonden in de tijd als ze zijn met traumatische gebeurtenissen, onoplosbare en onverdraaglijke problemen of verstoorde betrekkingen. De symptomen vertegenwoordigen dikwijls de voorstelling van de patiënt over hoe een lichamelijke ziekte er uit ziet. Lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen enkele bekende lichamelijke of neurologische stoornis aan het licht. Daarenboven zijn er aanwijzingen dat het functieverlies een uitdrukking is van emotionele conflicten of noden. De symptomen kunnen zich ontwikkelen in nauwe relatie met psychische stress en verschijnen vaak plotseling. Alleen stoornissen van lichamelijke functies die gewoonlijk onder willekeurige controle staan en verlies van zintuiglijke gewaarwordingen vallen hieronder. Stoornissen met betrekking tot pijn en andere complexe lichamelijke sensaties die verlopen via het autonome zenuwstelsel zijn geclassificeerd onder somatisatiestoornissen (F45.0). De mogelijkheid van het naderhand optreden van ernstige lichamelijke of psychiatrische stoornissen dient altijd in gedachten te worden gehouden. | conversiehysterie | conversiereactie | hysterie | hysterische psychose
Définition: Les divers troubles dissociatifs (ou de conversion) ont en commun une perte partielle ou complète des fonctions normales d'intégration des souvenirs, de la conscience de l'identité ou des sensations immédiates et du contrôle des mouvements corporels. Toutes les variétés de troubles dissociatifs ont tendance à disparaître après quelques semaines ou mois, en particulier quand leur survenue est associée à un événement traumatique. L'évolution peut également se faire vers des troubles plus chroniques, en particulier des paralysies et des anesthésies, quand la survenue du trouble est liée à des problèmes ou des difficultés interpersonnelles insolubles. Dans le passé, ces troubles ont été classés comme divers types d'hystérie de conversion . On admet qu'ils sont psychogènes, dans la mesure où ils surviennent en relation temporelle étroite avec des événements traumatiques, des problèmes insolubles et insupportables, ou des relations interpersonnelles difficiles. Les symptômes traduisent souvent l'idée que se fait le sujet du tableau clinique d'une maladie physique. L'examen médical et les examens complémentaires ne permettent pas de mettre en évidence un trouble physique (en particulier neurologique) connu. Par ailleurs, on dispose d'arguments pour penser que la perte d'une fonction est, dans ce trouble, l'expression d'un conflit ou d'un besoin psychique. Les symptômes peuvent se développer en relation étroite avec un facteur de stress psychologique et ils surviennent souvent brusquement. Seuls les troubles impliquant soit une perturbation des fonctions physiques normalement sous le contrôle de la volonté, soit une perte des sensations sont inclus ici. Les troubles impliquant des manifestations douloureuses ou d'autres sensations physiques complexes faisant intervenir le système nerveux autonome, sont classés parmi les troubles somatoformes (F45.0). La possibilité de survenue, à une date ultérieure, d'un trouble physique ou psychiatrique grave, doit toujours êt ...

Omschrijving: normale ademhaling, niet bereikt binnen 1 minuut, maar met hartfrequentie 100 of hoger, enige spiertonus aanwezig, enige respons op stimulatie | Neventerm: | asfyxie met 1-minuut-Apgar-score 4-7 | blauwe asfyxie
Asphyxie avec indice d'Apgar à une minute entre 4 et 7

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt voor het 65e jaar, met een betrekkelijk snelle achteruitgang en met opvallende en talrijke stoornissen van de hogere corticale functies. | Neventerm: | preseniele dementie, Alzheimer-type | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in presenium | ziekte van Alzheimer, type 2
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant avant l'âge de 65 ans, évoluant assez rapidement vers une détérioration et comportant de multiples perturbations marquées des fonctions corticales supérieures. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début présénile Démence présénile, de type Alzheimer Maladie d'Alzheimer, type 2

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij menselijke gewassen bloedcellen werden ook met nietcommerciële toedieningsvormen bij concentraties fosaprepitant van 2,3 mg/ml en hoger aanwijzingen voor hemolyse gevonden, hoewel bepalingen met menselijk volledig bloed negatief waren.
Des cas d'hémolyse ont également été mis en évidence chez l'Homme dans des cellules sanguines lavées avec des formulations non commerciales utilisées à des concentrations de fosaprépitant de 2,3 mg/ml et supérieures, bien que les tests réalisés sur le sang total chez l'Homme soient négatifs.

Bij een acuut myocardinfarct dient bij patiënten met aanwijzingen van verslechterde nierfunctie, gedefinieerd als serumcreatinineconcentratie hoger dan 177 micromol/l en/of proteïnurie hoger dan 500 mg/24 uur, de behandeling met lisinopril niet te worden gestart.
En cas d’infarctus du myocarde aigu, le traitement à base de lisinopril ne peut pas être commencé chez les patients présentant une détérioration de la fonction rénale, c'est-à-dire chez qui la concentration en créatinine sérique excède 177 micromol/l et/ou chez qui la protéinurie excède 500 mg/24h.

Bij een acuut myocardinfarct dient bij patiënten met aanwijzingen van verslechterde nierfunctie, gedefinieerd als serum creatinine concentratie hoger dan 177 micromol/l en/of proteïnurie hoger dan 500 mg/uur, dient de behandeling met Lisinopril niet te worden gestart.
En cas d’infarctus aigu du myocarde, il ne faut pas instaurer le traitement par Lisinopril chez les patients présentant des signes d'altération de la fonction rénale (créatinémie supérieure à 177 micromol/l et/ou protéinurie supérieure à 500 mg/heure).

Bij een acuut myocardinfarct bij patiënten met aanwijzingen van verslechterde nierfunctie, gedefinieerd als serum creatinine concentratie hoger dan 177 micromol/l en/of proteïnurie hoger dan 500 mg/24uur, dient de behandeling met ZESTRIL niet te worden gestart.
A la phase aiguë de l'infarctus du myocarde, le traitement par ZESTRIL ne doit pas être initié en cas de dysfonctionnement rénal – défini par une créatininémie supérieure à 177 micromol/l et/ou par une protéinurie supérieure à 500 mg/24h.

Er zijn aanwijzingen dat plasmaniveaus van mitotaan hoger dan 14 mg/l kunnen leiden tot een verbeterde werkzaamheid (zie rubriek 5.1). Plasmaniveaus van mitotaan hoger dan 20 mg/l kunnen in verband worden gebracht met ernstige bijwerkingen en bieden geen verder voordeel wat betreft de werkzaamheid.
Certaines données suggèrent que des concentrations plasmatiques de mitotane supérieures à 14 mg/l pourraient améliorer l’efficacité (voir rubrique 5.1). Des concentrations plasmatiques de mitotane supérieures à 20mg/l peuvent être associées à des effets indésirables graves et n’offrent pas de bénéfice supplémentaire en termes d’efficacité.

Zidovudine: Bij hiv-positieve hemofiliepatiënten (‘bloeders’) die gelijktijdig zidovudine en ibuprofen gebruiken, zijn aanwijzingen van een hoger risico op haemarthrose (bloeding in een gewricht) en bloeduitstortingen.
Zidovudine: Chez les patients VIH-positifs atteints d’hémophilie (‘patients qui saignent’), il existe des éléments indiquant un risque plus élevé d’hémarthrose (saignement dans les articulations) et d’hématome si vous prenez de la zidovudine et de l’ibuprofène en même temps.

Er zijn aanwijzingen dat rokers hogere doses benzodiazepines nodig hebben dan niet-rokers voor een vergelijkbaar sedatief effect.
Certains indices suggèrent que les fumeurs auraient besoin de doses plus élevées de benzodiazépines par rapport aux non fumeurs pour obtenir un effet sédatif comparable.

Oorspronkelijk was er ook een groep die behandeld werd met de α-blokker doxazosine, maar deze behandeling werd vroegtijdig gestopt gezien aanwijzingen van hogere mortaliteit in deze studie-arm.
Au départ, il y a eu aussi un groupe traité par l’α -bloquant doxazosine, mais ce traitement a été arrêté prématurément en raison d’indices d’une mortalité accrue dans ce groupe.

Zidovudine Bij hiv-positieve hemofiliepatiënten die gelijktijdig zidovudine en ibuprofen gebruiken, bestaan aanwijzingen dat zij een hoger risico hebben op haemarthrose en hematomen.
Zidovudine Chez les patients VIH-positifs atteints d’hémophilie, il existe des éléments indiquant un risque accru d’hémarthrose et d’hématome en cas de prise concomitante de zidovudine et d’ibuprofène.

Ciclosporine: Er zijn beperkte aanwijzingen van een mogelijke interactie die kan leiden tot een hoger risico op nefrotoxiciteit.
Ciclosporine : Les données sont limitées concernant l’existence éventuelle d’une interaction donnant lieu à un risque accru de néphrotoxicité.