Traduction de «hiv-patiënten de absolute » (Néerlandais → Français) :

Uit een meta-analyse (gepubliceerd in 2009, 8 dubbelblinde RCT’s, 2426 patiënten met een gemiddelde leeftijd van minstens 65 jaar) blijkt dat het dagelijks toedienen van 700 tot 1000 IU vitamine D (met of zonder calcium) het relatieve risico op een val bij vrouwen in de menopauze met 19% vermindert (in absolute cijfers: 44% versus 54%, een absolute risicoreductie van 9,4% voor een behandeling van 2 tot 36 maanden, voor het geheel van de geïncludeerde studies) 11 .
Selon une méta-analyse publiée en 2009 (8 RCTs en double aveugle, 2.426 patients, moyenne d’âge d’au moins 65 ans), l’administration de suppléments de 700 à 1.000 UI de vitamine D par jour (avec ou sans calcium) diminue chez les femmes ménopausées le risque de chute relativement de 19% (en valeurs absolues : 44% versus 54%, RAR de 9,4% pour un traitement de 2 à 36 mois (pour l’ensemble des études)) 11 .

Bij patiënten die in onderzoek 1 werden behandeld met placebo, resulteerde de 48 weken durende behandeling met ivacaftor in onderzoek 4 (63 patiënten) in een verbetering in de gemiddelde absolute verandering in procent voorspeld FEV 1 tot en met week 48 van 9,4 procentpunten, gelijk aan die, die werd geobserveerd bij patiënten die werden behandeld met ivacaftor in het met placebo gecontroleerde onderzoek.
Chez les patients ayant reçu le placebo dans l’étude 1, 48 semaines de traitement par l’ivacaftor dans l’étude 4 (63 patients) ont entraîné une amélioration de 9,4 points en pourcentage de la variation absolue moyenne du VEMS, exprimé en pourcentage de la valeur théorique, jusqu’à la Semaine 48, comparable à celle observée chez les patients traités par l’ivacaftor dans l’étude 1 contrôlée contre placebo.

Bij patiënten die in onderzoek 2 werden behandeld met placebo, resulteerde de 24 weken durende behandeling met ivafactor in onderzoek 4 (22 patiënten) in een verbetering in de gemiddelde absolute verandering in procent voorspeld FEV 1 tot en met week 24 van 8,1 procentpunten overeenkomend met het opgemerkte bij patiënten die werden behandeld met ivacaftor in het placebogecontroleerde onderzoek.
Chez les patients ayant reçu le placebo dans l’étude 2, 24 semaines de traitement par l’ivacaftor dans l’étude 4 (22 patients) ont entraîné une amélioration de 8,1 points en pourcentage de la variation absolue moyenne du VEMS, exprimé en pourcentage de la valeur théorique, jusqu’à la Semaine 24, comparable à celle observée chez les patients traités par l’ivacaftor dans l’étude 2 contrôlée contre placebo.

Bij patiënten die in onderzoek 1 werden behandeld met ivacaftor, resulteerde de 48 weken durende behandeling met ivacaftor in onderzoek 4 (73 patiënten) in een gemiddelde absolute verandering in procent voorspeld FEV 1 vanaf de baselinewaarde in onderzoek 1 tot Week 96 van 9,5 procentpunten, overeenkomend met die, die werd opgemerkt in week 48 (9,4 procentpunten) in onderzoek.
Chez les patients ayant reçu l’ivacaftor dans l’étude 1, 48 semaines de traitement par l’ivacaftor dans l’étude 4 (73 patients) ont entraîné une variation absolue moyenne du VEMS en pourcentage de la valeur théorique de 9,5 points en pourcentage à la Semaine 96 par rapport à sa valeur initiale dans l’étude 1, comparable à celle observée à la Semaine 48 (9,4 points en pourcentage) dans l’étude.

De tijd tot een absolute neutrofielentelling (ANC) hoger dan 0,5 x 10 9 /l was 21 dagen (spreiding 12 tot 47 dagen) bij de allogene patiënten en 11 dagen (spreiding 10 tot 15 dagen) bij de autologe patiënten.
Le temps nécessaire pour atteindre le Nombre Absolu de Neutrophiles (NAN) supérieur à 0,5x10 9 /l a été de 21 jours (variant entre 12 et 47 jours) dans le cas des allogreffes et de 11 jours (variant entre 10 et 15 jours) dans le cas des autogreffes.

Bij patiënten die in onderzoek 2 werden behandeld met ivacaftor, resulteerde de behandeling van 24 weken met ivacaftor in onderzoek 4 (26 patiënten) in een gemiddelde absolute verandering in procent voorspeld FEV 1 vanaf de baselinewaarde in onderzoek 2 tot week 72 van 10,1 procentpunten, gelijk aan wat werd waargenomen in Week 48 (10,2 procentpunten) in onderzoek.
Chez les patients ayant reçu l’ivacaftor dans l’étude 2, 24 semaines de traitement par l’ivacaftor dans l’étude 4 (26 patients) ont entraîné une variation absolue moyenne du VEMS en pourcentage de la valeur théorique de 10,1 points en pourcentage à la Semaine 72 par rapport à sa valeur initiale dans l’étude 2, comparable à celle observée à la Semaine 48 (10,2 points en pourcentage) dans l’étude.

Bij pediatrische patiënten was de absolute neutrofielentelling gemiddeld 3 dagen na de transplantatie bij 100% van de patiënten < 0,5x10 9 /l; dit duurde 5 en 18,5 dagen bij een autologe, respectievelijk een allogene transplantatie.
Dans la population pédiatrique, en médiane, 3 jours après la greffe, 100% des patients ont présenté une neutropénie (PN< 0,5.10 9 /l) qui a duré 5 jours après autogreffe et 18,5 jours après allogreffe.

De tijd tot een absolute neutrofielentelling (ANC) hoger dan 0,5x10 9 /l was 13 dagen (spreiding 9 tot 29 dagen) bij de allogene patiënten (OMC- BUS 4) en 10 dagen (spreiding 8 tot 19 dagen) bij de autologe patiënten (OMC-BUS 3).
Le temps nécessaire pour atteindre le Nombre Absolu de Neutrophiles (NAN) supérieur à 0,5x10 9 /l a été de 13 jours (variant entre 9 et 29 jours) dans le cas des allogreffes (OMC-BUS 4) et de 10 jours (variant entre 8 et 19 jours) dans le cas des autogreffes (OMC-BUS 3).

– Geen routinematig gebruik bij patiënten met een lager risico: absolute winst beperkt
– Pas d’usage systématique chez les personnes à moindre risque : bénéfice absolu limité

Gemetaboliseerd via CYP3A4, CYP2J2 en CYPonafhankelijke mechanismen. Het gebruik van rivaroxaban wordt niet aanbevolen bij patiënten die gelijktijdig een systemische behandeling met azol-antimycotica zoals ketoconazol, itraconazol, voriconazol en posaconazol of HIV-proteaseremmers krijgen.
Métabolisé via le CYP3A4, le CYP2J2 et des mécanismes indépendants des CYP utilisation non recommandée chez les patients recevant simultanément un traitement systémique par un antifongique azolé, tel que le kétoconazole, l’itraconazone, le voriconazole ou le posaconazole, ou un inhibiteur de la protéase du VIH, puissants inhibiteurs du CYP3A4 (et de la P-gp) Les substances actives inhibant de manière importante une seule des voies de dégradation du rivaroxaban, à savoir le CYP3A4 ou la P-gp, devraient augmenter dans une moindre mesure les concentrations plasmatiques du rivaroxaban.