Traduction de «hiv-geïnfecteerde patiënten laten » (Néerlandais → Français) :

De beperkte beschikbare gegevens uit een fase IIa onderzoek bij HIV-geïnfecteerde patiënten laten een klinisch niet-significante afname van 20% van tipranavir C min zien.
Les données limitées issues d’une étude de phase IIa chez des patients infectés par le VIH ont montré une diminution de 20% de la C min de tipranavir non cliniquement significative.

Pediatrische patiënten HIV-1: De steady-state farmacokinetiek van tenofovir werd beoordeeld bij 8 met HIV-1 geïnfecteerde, adolescente patiënten (in de leeftijd van 12 tot < 18 jaar) met een lichaamsgewicht van ≥ 35 kg en bij 23 met HIV-1 geïnfecteerde kinderen in de leeftijd van 2 tot < 12 jaar (zie tabel 8 hieronder).
Population pédiatrique VIH-1 : La pharmacocinétique du ténofovir à l’état d’équilibre a été évaluée chez 8 patients adolescents infectés par le VIH-1 (âgés de 12 à < 18 ans) dont le poids corporel était ≥ 35 kg et chez 23 enfants infectés par le VIH-1 âgés de 2 à < 12 ans (voir Tableau 8 ci-dessous).

Studies bij met HIV geïnfecteerde patiënten hebben een goede penetratie van abacavir in het cerebrospinale vocht (CSV) laten zien, met een concentratieverhouding CSV: plasma van 30-44%.
Les études réalisées chez les patients infectés par le VIH ont montré une bonne pénétration de l’abacavir dans le LCR, avec un ratio des ASC d’abacavir “ LCR/plasma ” entre 30 et 44 %.

Ervaring bij patiënten die tevens geïnfecteerd zijn met hiv: het veiligheidsprofiel van entecavir was bij een beperkt aantal patiënten met hiv/HBV onder HAART-behandeling (Highly Active AntiRetroviral Therapy) met ook lamivudine gelijk aan het veiligheidsprofiel van patiënten die alleen met HBV waren geïnfecteerd (zie rubriek 4.4).
Données chez les patients co-infectés par le VIH: le profil de tolérance de l'entecavir chez un nombre limité de patients co-infectés par le VIH et le VHB sous traitement HAART (Traitement Antirétroviral Hautement Actif) contenant de la lamivudine était identique au profil de tolérance des patients monoinfectés par le VHB (voir rubrique 4.4).

Ervaring bij patiënten die gelijktijdig geïnfecteerd zijn met HIV en lamivudineresistent HBV: Tijdens een open-label onderzoek, uitgevoerd door onafhankelijke onderzoekers, bij 35 patiënten met chronische hepatitis B met lamivudineresistent HBV en gelijktijdig geïnfecteerd met HIV resulteerde een voortgezette, maximaal 144 weken durende behandeling met 10 mg adefovirdipivoxil in verlagingen van serum-HBV DNA-spiegels en ALAT-spiegels.
Expérience chez les patients co-infectés par le VIH et ayant un VHB résistant à la lamivudine : Dans une étude en ouvert, initiée par un investigateur, conduite chez 35 patients atteints d’hépatite B chronique, avec un VHB résistant à la lamivudine et co-infectés par le VIH, le traitement prolongé par 10 mg d’adéfovir dipivoxil a entraîné des réductions progressives des taux sériques d’ADN du VHB et des taux d’ALAT sur toute la période de traitement allant jusqu’à 144 semaines.

Patiënten die gelijktijdig geïnfecteerd zijn met hiv/HBV die HAART-behandeling krijgen: studie 038 omvatte 67 HBeAg positieve en 1 HBeAg negatieve patiënten die gelijktijdig geïnfecteerd waren met hiv.
Patients co-infectés par le VIH et le VHB recevant simultanément un traitement HAART: l'étude 038 a inclus 67 patients AgHBe positifs et 1 patient AgHBe négatif, co-infectés par le VIH.

Deze studie had een controlegroep van 7 HIV-geïnfecteerde patiënten met een normale leverfunctie die in leeftijd, geslacht, gewicht en tabakgebruik vergelijkbaar waren met de leverfunctiestoornisgroep. De gemiddelde (% coëfficient van de variatie tussen haakjes) waarden voor saquinavir AUC 0-12 en C max waren respectievelijk 24,3 (102%) µg·u/ml en 3,6 (83%) µg/ml voor de HIV-geïnfecteerde patiënten met matige leverfunctiestoornis.
Les valeurs correspondantes dans le groupe contrôle étaient de 28,5 µg.h/ml (71%) et 4,3 µg/ml (68%).

3.3.2 NAT-testing versus serologie bij bloeddonatie Klassieke serologische tests laten toe om de meerderheid van de HIV, HCV of HBV besmette potentiële donoren te herkennen en te excluderen. Er blijft echter een groep van recent geïnfecteerde donoren die niet te detecteren zijn met de klassieke serologische tests (vensterperiode vóór seroconversie), maar ook chronisch met HBV geïnfecteerde donoren waarbij het antigeen (Ag) niet meer te detecteren is.
3.3.2 Test NAT versus sérologie lors du don de sang Les tests sérologiques classiques permettent de reconnaître et d’exclure la majorité des donneurs potentiels contaminés par le HIV, HCV ou HBV. Il reste toutefois un groupe de donneurs infectés récemment et donc non détectables au moyen des tests sérologiques classiques (fenêtre sérologique avant séroconversion) mais aussi des donneurs infectés de manière chronique par HBV chez lesquels l’antigène (Ag) n’est plus détectable.

Deze klinische proef zal de veiligheid, tolerantie en immuunrespons van het therapeutisch vaccin THV01 nagaan bij patiënten geïnfecteerd met het HIV-1 virus (clade B) en in behandeling met HAART (“highly active antiretroviral therapy”).
L’objectif de cet essai est d’étudier la sécurité, la tolérabilité et la réponse immunitaire du vaccin thérapeutique THV01 chez les patients infectés par le virus HIV-1 (clade B) et sous traitement HAART (“traitement antirétroviral hautement actif”).

In 1985 kreeg een 58-jarige man een gelyofiliseerde botchip van een HIV geïnfecteerde botdonor. Deze man en minstens twee van de 12 andere patiënten die botgreffes van deze donor kregen, stierven later aan AIDS (Karcher, 1997).
En 1985, un homme de 58 ans a reçu un greffon osseux lyophilisé provenant d’un donneur infecté par le HIV. Cet homme et au moins deux des 12 autres patients qui avaient reçu des greffes osseuses de ce donneur sont décédés plus tard du SIDA (Karcher, 1997).