Traduction de «hiv behandeling kregen » (Néerlandais → Français) :

De proefpersonen kregen een antiretrovirale behandeling bij stabiele hiv-ziekte (hiv-1 virale belasting < 50 kopieën/ml en CD4- telling ≥ 200 cellen/µl). De meeste proefpersonen (87 %; 85/98) gebruikten een met ritonavir gebooste hiv-proteaseremmer (PI) in combinatie met hiv-nucleoside reverse transcriptaseremmers (NRTIs).
La majorité des sujets (87 %, 85/98) prenaient un inhibiteur de protéase du VIH (IP) boosté par le ritonavir associé à des inhibiteurs nucléosidiques de la transcriptase inverse du VIH (INTI).

Patiënten die tevens geïnfecteerd zijn met hiv-1 Het veiligheidsprofiel van INCIVO bij patiënten die tegelijkertijd een HCV- en een hiv-1-infectie hebben (n = 38), al of niet onder behandeling met antiretrovirale therapie of onder behandeling met efavirenz in combinatie met tenofovirdisoproxilfumaraat en emtricitabine, was vergelijkbaar met het veiligheidsprofiel van patiënten met alleen een HCV-infectie. Patiënten die atazanavir/ritonavir kregen in de groep met INCIVO-combinatiebehandeling en in de groep met peginterferon alfa en ribavirine hadden een voorbijgaande verhoging van de indirecte bilirubinewaardes tot en met week 2, die terugkeerden tot bijna de baselinewaardes op week 12.
Patients co-infectés par le VIH-1 Le profil de sécurité d’emploi d’INCIVO chez les patients co-infectés par le VHC et le VIH-1 (n = 38), qu’ils soient non traités par un antirétroviral ou traités par l’éfavirenz associé au fumarate de ténofovir disoproxil et l’emtricitabine, était similaire au profil de sécurité d’emploi chez les patients mono-infectés par le VHC. Les patients recevant l’atazanavir/ritonavir qu’ils soient dans le groupe INCIVO en association ou dans le groupe peginterféron alfa et ribavirine seuls ont présenté une augmentation transitoire des taux de bilirubine indirecte jusqu’à la semaine 2 avec retour à une valeur proche du taux initial à la semaine 12.

Patiënten met gelijktijdige infectie met humaan immunodeficiëntievirus (hiv)/HBV die geen antiretrovirale therapie krijgen: entecavir is niet onderzocht bij patiënten met een hiv/HBV co-infectie die niet gelijktijdig een effectieve hiv-behandeling kregen.
Patients co-infectés par le virus de l’immunodéficience humaine (VIH) et le VHB ne recevant pas simultanément de traitement antirétroviral contre le VIH: l’entecavir n'a pas été évalué chez les patients co-infectés VIH/VHB ne recevant pas simultanément de traitement antirétroviral pour le VIH.

Patiënten met gelijktijdige infectie met humaan immunodeficiëntievirus (hiv)/HBV die geen antiretrovirale therapie krijgen: entecavir is niet onderzocht bij patiënten met een hiv/HBV co-infectie die niet gelijktijdig een effectieve hiv behandeling kregen.
Patients co-infectés par le virus de l'immunodéficience humaine (VIH) et le VHB ne recevant pas simultanément de traitement antirétroviral contre le VIH: l'entecavir n'a pas été évalué chez les patients co-infectés VIH/VHB ne recevant pas simultanément de traitement antirétroviral pour le VIH.

Patiënten met gelijktijdige infectie met hiv/HBV die antiretrovirale therapie krijgen: entecavir is onderzocht bij 68 volwassenen met hiv/HBV co-infectie die HAART-behandeling inclusief lamivudine kregen (zie rubriek 5.1).
Patients co-infectés par le VIH et le VHB recevant simultanément un traitement antirétroviral: l’entecavir a été étudié chez 68 patients co-infectés VIH/VHB recevant un traitement antirétroviral HAART contenant de la lamivudine (voir rubrique 5.1).

Onderzoek van klinische HSV- en VZV-isolaten van patiënten die aciclovir kregen voor behandeling of voor profylaxe, heeft aangetoond dat virussen met verminderde gevoeligheid voor aciclovir uiterst zeldzaam zijn bij immuuncompetente personen en zelden worden aangetroffen bij ernstig immuungecompromitteerde personen, zoals orgaan- of beenmergtransplantatiepatiënten, patiënten die chemotherapie krijgen vanwege een maligne aandoening en personen die met het humane immuundeficiëntievirus (HIV) zijn geïnfecteerd.
La surveillance d’un nombre d’isolats cliniques d’HSV et de VZV issus de patients recevant aciclovir en traitement ou en prophylaxie a montré que l’existence de virus à sensibilité diminuée à l’aciclovir est extrêmement rare chez le sujet immunocompétent et occasionnelle chez les patients sévèrement immunodéprimés, comme par exemple les patients avec transplantation d’organe ou de moelle osseuse, les patients sous chimiothérapie anticancéreuse et les patients infectés par le virus de l’immunodéficience humaine (VIH).

In die studie werden 460 volwassenen die een behandeling kregen met twee nucleosidereversetranscriptaseremmers en minstens één PI en bij wie de plasmaconcentraties van hiv-1-RNA lager waren dan 200 kopieën/ml gedurende minstens de vorige zes maanden, willekeurig overgeschakeld van de PI op nevirapine (155 patiënten), efavirenz (156) of abacavir (149).
Au total, 460 adultes, dont les charges virales plasmatiques d’ARN du VIH-1 étaient inférieures à 200 c/ml au cours des six derniers mois au moins, et traités par deux inhibiteurs nucléosidiques de la transcriptase inverse et au moins un IP, ont été randomisés pour remplacer leur schéma par IP par la névirapine (155 patients), l’éfavirenz (156) ou l’abacavir (149).