Traduction de «hij de toelating wel had » (Néerlandais → Français) :

Verder bepaalt artikel 11 dat niet kan worden verzaakt aan de terugvordering van de uitkeringen die niet hadden kunnen worden toegekend in toepassing van de artikelen 20bis en 22 tot 23bis van het Koninklijk besluit van 20 juli 1971, dit om te vermijden dat de zelfstandige gerechtigde via de verzaking een hoger bedrag aan uitkeringen zou ontvangen dan datgene wat hij zou gekregen hebben indien hij de toelating wel had gevraagd.
L’article 11 stipule en outre qu’il ne peut être renoncé à la récupération des indemnités qui n’auraient pas pu être allouées en application des articles 20bis et 22 à 23bis de l’arrêté royal du 20 juillet 1971, ceci pour éviter que par le biais de la renonciation, le titulaire indépendant ne reçoive un montant d’indemnités supérieur à celui qu’il aurait perçu s’il avait obtenu cette autorisation.

Opvallend is dat bij een dergelijke keuze de beoefenaar zonder toelating van de patiënt wel gegevens kan overmaken aan derden wanneer hij zulks voor de gezondheid van de patiënt noodzakelijk acht (§8 van hetzelfde artikel) en dat §9 van dit artikel voorziet dat de patiënt tegen zijn wil toch de informatie krijgt wanneer dit zijn gezondheid door gebrek aan informatie zou schaden.
Par rapport à ce choix, il est inquiétant de constater que le praticien peut, sans l'autorisation du patient, transmettre des données à des tiers lorsqu'il le juge nécessaire pour la santé du patient (§8 de ce même article), et que le §9 de cet article précise que l'information peut malgré tout être fournie au patient, contre sa volonté, si le défaut d'information risque de porter atteinte à sa santé.

Dat spreekt voor zich want als hij bij opa en oma iets stouts doet, zien ze het vaak door de vingers terwijl hij bij papa en mama wel straf had gekregen.
Normal : après une bêtise, papi et mamie « laissent couler » alors que papa et maman auraient puni.

De deskundige, dokter V. , kwam, na onderzoek, tot het besluit dat de eerste geïntimeerde “in aanmerking komt voor het plaatsen van een endoprothese volgens de criteria, die nu gehanteerd worden” (zodat hij vanaf 1.5.2001 terugbetaling voor de endoprothese had kunnen bekomen ten laste van de appellant), kon niet “begrijpen dat een endoprothese geplaatst op 18 juli 2000 geen aanleiding geeft tot terugbetaling en een plaatsing na 1 mei 2001 – dus 10 maanden later – wel !” en was om die reden “de mening toegedaan dat (de eerste geïntimeerde) zich kan beroepen op een uitzonderlijke geneeskundige verstrekking en een zeldzame aandoening die zijn vitale functies aantast, zoals bedoeld in de RIZIV-regelgeving en dit met het oog op de behandeling van zijn abdominaal aneurysma op 18 juli 2000”.
De deskundige, dokter V. , kwam, na onderzoek, tot het besluit dat de eerste geïntimeerde " in aanmerking komt voor het plaatsen van een endoprothese volgens de criteria, die nu gehanteerd worden" (zodat hij vanaf 1.5.2001 terugbetaling voor de endoprothese had kunnen bekomen ten laste van de appellant), kon niet " begrijpen dat een endoprothese geplaatst op 18 juli 2000 geen aanleiding geeft tot terugbetaling en een plaatsing na 1 mei 2001 - dus 10 maanden later - wel !" en was om die reden " de mening toegedaan dat (de eerste geïntimeerde) zich kan beroepen op een uitzonderlijke geneeskundige verstrekking en een zeldzame aandoening die zijn vitale functies aantast, zoals bedoeld in de RIZIV-regelgeving en dit met het oog op de behandeling van zijn abdominaal aneurysma op 18 juli 2000" .

Er dient hierbij opgemerkt dat de terugvordering van deze “onverschuldigde bedragen” geen sanctie is ten aanzien van de verzekerde, maar wel een rechtzetting naar de situatie van vóór de inbreuk; op de dagen dat de betrokkene “niet toegelaten” werkte, had hij immers geen recht op arbeidsongeschiktheidsuitkeringen.
Il y a lieu de faire remarquer dans ce cadre que la récupération de ces “montants indus” ne constitue pas une sanction à l’égard de l’assuré, mais bien une rectification pour revenir à la situation qui prévalait avant l’infraction ; les jours où l’intéressé(e) a travaillé sans autorisation, il/elle n’avait en effet pas droit à des indemnités d’incapacité de travail.

Het Hof zette immers uiteen dat zodra blijkt dat de betrokkene wel degelijk recht had op de toestemming voorzien in de nationale wetgeving waaronder hij viel en in artikel 22 van Verordening nr. 1408/71, men niet kan beweren dat de betaling van een aanvullende tegemoetkoming door de lidstaat van aansluiting een bedreiging zou vormen voor het behoud in die lidstaat van een voor iedereen toegankelijke en evenwichtige medische en ziekenhuisdienstverlening, en van een verzorgingscapaciteit of een medische competentie op het nationaal grondgebied.
En effet, a exposé la Cour, dès lors qu’il s’avère que l’intéressée était bien en droit d’obtenir l’autorisation prévue par la législation nationale dont elle relevait et par l’article 22 du règlement n° 1408/71, il ne saurait être soutenu que le versement d’un remboursement complémentaire par l’État d’affiliation serait de nature à mettre en péril le maintien, dans cet État, d’un service médical et hospitalier équilibré et accessible à tous, ainsi que d’une capacité de soins ou d’une compétence médicale sur le territoire national.