Vertaling van "hebben’ werden minder " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een acute psychotische stoornis waarin de psychotische symptomen betrekkelijk stabiel zijn en een diagnose van schizofrenie rechtvaardigen, maar minder dan ongeveer één maand hebben voortgeduurd; de veelvormige en instabiele kenmerken, zoals beschreven onder F23.0, zijn afwezig. Als de schizofrene symptomen aanhouden dient de diagnose gewijzigd te worden in schizofrenie (F20.-). | Neventerm: | acute (ongedifferentieerde) schizofrenie | kortdurende schizofreniforme psychose | kortdurende schizofreniforme stoornis | oneirofrenie | schizofrene reactie
Définition: Trouble psychotique aigu, caractérisé par la présence de symptômes psychotiques relativement stables, justifiant un diagnostic de schizophrénie, mais persistant moins d'un mois. Les caractéristiques polymorphes instables décrites en F23.0 sont absentes. Quand les symptômes schizophréniques persistent, le diagnostic doit être modifié pour celui de schizophrénie (F20.-). | Accès | Psychose | Trouble | schizophréniforme de courte durée | Onirophrénie Réaction schizophrénique Schizophrénie aiguë (indifférenciée)

Omschrijving: Deze categorie omvat een verscheidenheid aan stoornissen waarvan lang bestaande wanen het enige of het meest opvallende, klinische kenmerk zijn en die niet zijn geclassificeerd als organisch, schizofreen of affectief. Waanstoornissen die minder dan enige maanden hebben voortgeduurd dienen, althans voorlopig, geklasseerd te worden onder F23.-.
Définition: Comprend des troubles divers, caractérisés uniquement, ou essentiellement, par la présence d'idées délirantes persistantes et ne pouvant être classés parmi les troubles organiques, schizophréniques ou affectifs. Quand la durée d'un trouble délirant est inférieure à quelques mois, il doit être classé, au moins temporairement, en F23.-.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Oedeem, onaangenaam gevoel op de borst, lokale reacties op de plaats van de infusie of de katheter en ‘het koud hebben’ werden minder vaak gemeld door deze patiënten, voornamelijk patiënten met maligne ziekte in een laat stadium.
L’œdème, la gêne thoracique, les réactions au point d’injection ou d’insertion du cathéter et la sensibilité au froid sont moins fréquemment observés chez ces patients, notamment les sujets présentant une tumeur maligne à un stade avancé.

Patiënten die met mono amine oxydase (MAO)-inhibitoren behandeld werden minder dan 14 dagen voor toediening van pethidine (morfine-achtig analgeticum) hebben levensbedreigende reacties vertoond ter hoogte van het centraal zenuwstelsel en ter hoogte van het ademhalings- en bloedcirculatiecentrum.
Des patients traités avec des inhibiteurs de la monoamine oxydase (IMAO) moins de 14 jours avant l’administration de péthidine (analgésique opioïde) ont montré des réactions menaçant le pronostic vital affectant le système nerveux central ainsi que les centres respiratoire et circulatoire.

In de traditionele door de overheid georganiseerde systemen heeft de werking op het stuk van de uitgavenbeheersing geen problemen doen rijzen, maar die systemen hebben wel verwachtingen gecreëerd die niet werden gehonoreerd en ze hebben onvoldoende rekening gehouden met de wensen van het publiek. De hervormingen in het Britse nationale gezondheidszorgsysteem hebben vervolgens in meer of in mindere mate ingang gevonden in analoge systemen of systeemonderdelen in andere landen.
Les réformes introduites dans le cadre du système national de santé britannique ont ensuite diffusé à des degrés divers, vers les systèmes ou les éléments de systèmes analogues dans d’autres pays.

Conclusie Voor de (acute) behandeling en de (vroegtijdige en langdurige) preventie van recidieven van veneuze trombo-embolie, is het riskant om, op basis van de actueel gepubliceerde studies, conclusies te trekken voor (hoog)bejaarden. Deze studies werden uitgevoerd bij patiënten met een jongere gemiddelde leeftijd (54-57 jaar), die dus ook minder comorbiditeit hebben en in het algemeen ook een lager bloedingsrisico hebben dan de oudere patiënten die men in de dagelijkse praktijk ziet.
En conclusion Pour le traitement (aigu) et la prévention (précoce et prolongée) des récidives de thromboembolie veineuse, il est hasardeux de tirer des conclusions pour les personnes (fort) âgées des études actuellement publiées, celles-ci concernant des patients en moyenne moins âgés (54-57 ans), souffrant donc aussi de moins de comorbidités et avec, globalement, un moindre risque de saignements que les patients âgés vus au quotidien.

Verdere bijwerkingen uit klinische studies uitgevoerd bij kinderen In studies met paroxetine bij patiënten jonger dan 18 jaar, werden vaak (bij minder dan 1 op de 10 kinderen/adolescenten) de volgende bijwerkingen gezien: een toename van zelfmoordgedachten en -pogingen, zelfverminking, vijandig, agressief of onvriendelijk gedrag, geen eetlust, bevingen, abnormaal zweten, hyperactiviteit (te veel energie hebben), agitatie, wisselende emoties (met inbegrip van huilen en stemmingsveranderingen) en ongewone blauwe plekken of bloeding (zoals neusbloedingen).
Autres effets indésirables observés lors d’études cliniques réalisées chez des enfants Dans les études sur l’utilisation de paroxétine avant l’âge de 18 ans, les effets indésirables fréquents – qui touchaient 1 enfant/adolescent sur 10 – étaient les suivants : augmentation des pensées suicidaires et des tentatives de suicide, automutilation, hostilité, agressivité, manque d’appétit, tremblements, sudation anormale, hyperactivité (excès d’énergie), agitation, émotions fluctuantes (y compris pleurs et sautes d’humeur) et bleus ou saignements inhabituels (p. ex. saignements de nez).

Zwangerschap Gegevens van honderden zwangere patiënten die werden behandeld met standaarddoses van fluconazol (minder dan 200 mg/d) in één inname of in de vorm van herhaalde doses tijdens het eerste trimester, hebben geen bijwerkingen op de foetus in het licht gesteld.
Grossesse Les données sur plusieurs centaines de patientes enceintes traitées avec des doses standard de fluconazole (moins de 200 mg/jour), administrées en une seule prise ou à des doses répétées au cours du premier trimestre, n’ont pas mis en évidence d’effets indésirables pour le fœtus.

Zeer zelden (treedt op bij minder dan 1 op 10.000 patiënten): Melk-alkalisyndroom (dit treedt meestal enkel op wanneer te grote hoeveelheden calcium werden ingenomen), de symptomen zijn: vaak het gevoel hebben te moeten plassen, hoofdpijn, gebrek aan eetlust, misselijkheid of braken, ongewone vermoeidheid of zwakte, verhoogde calciumconcentraties in het bloed, verstoring van het zuur-base evenwicht (alkalose) en nierbeschadiging.
Très rare (se produisant chez moins de 1 patient sur 10.000) : syndrome de Burnett (survenant la plupart du temps uniquement lorsqu’une quantité trop importante de calcium a été ingérée), les symptomes sont : un besoin fréquent d’uriner, des maux de tête, un manque d’appétit, des nausées ou vomissements, une fatigue inhabituelle ou une sensation de faiblesse, un taux élevé de calcium dans le sang, des troubles de l’équilibre acido-basique (alcalose) et des lésions rénales.