Vertaling van "hbv dna onder " (Nederlands → Frans) :

In de twee bovengenoemde onderzoeken werd behandeling met 10 mg adefovirdipivoxil geassocieerd met significante reducties van serum-HBV DNA (respectievelijk 3,52 en 3,91 log 10 kopieën/ml versus 0,55 en 1,35 log 10 kopieën/ml), toegenomen aandeel van patiënten met normalisatie van ALAT (48 en 72% versus 16 en 29%) of toegenomen aandeel van patiënten met serum-HBV DNA onder de grenzen voor kwantificering (< 400 kopieën/ml Roche Amplicor Monitor PCR-test) (21 en 51% versus 0%) in vergelijking met placebo.
Dans les deux études mentionnées ci-dessus, le traitement par 10 mg d’adéfovir dipivoxil a été associé à une réduction significative des taux sériques d’ADN du VHB (respectivement 3,52 et 3,91 log 10 copies/ml versus 0,55 et 1,35 log 10 copies/ml), à une augmentation de la proportion de patients présentant une normalisation des taux d’ALAT (48 et 72 % versus 16 et 29 %) ou à une augmentation de la proportion de patients présentant des taux sériques d’ADN du VHB inférieurs aux limites de quantification (< 400 copies/ml test Roche Amplicor Monitor PCR) (21 et 51 % versus 0 %) par rapport au placebo.

Verder was de ontwikkeling van resistentie tegen adefovirdipivoxil op lange termijn (4 tot 5 jaar) significant lager bij patiënten met serum-HBV DNA onder de grenzen voor kwantificering (< 1.000 kopieën/ml) in week 48, vergeleken met patiënten met serum-HBV DNA boven 1.000 kopieën/ml in week 48. Bij HBeAg-positieve patiënten was de incidentie van adefovirgeassocieerde resistentiemutaties 3% (2/65), 17% (11/65) en 20% (13/65) na een mediane blootstellingsduur van respectievelijk 135, 189 en 235 weken.
De plus, le développement à long terme (4 à 5 ans) d’une résistance à l’adéfovir dipivoxil était significativement plus bas chez les patients dont les taux sériques d’ADN du VHB étaient inférieurs aux limites de quantification (< 1 000 copies/ml) à la semaine 48 par

Voor studie WV16241 waren de primaire eindpunten voor de werkzaamheid normalisatie van ALT en HBV DNA onder 2 x 10 4 kopieën/mL.
Dans l'étude WV16241, les critères principaux d'efficacité étaient la normalisation des ALAT et un taux d'ADN du VHB inférieur à 2 x 10 4 copies/ml.

Onder lamivudine-refractaire patiënten met een HBV DNA uitgangswaarde van < 10 7 log 10 kopieën/ml bereikte 64% (9/14) een HBV DNA < 300 kopieën/ml in week 48.
Parmi les patients résistants à la lamivudine ayant un taux d’ADN-VHB < 10 7 log 10 copies/ml à baseline, 64% (9/14) ont atteint un taux d’ADN-VHB < 300 copies/ml à la semaine 48.

Patiënten met gelijktijdige infectie met HIV en HBV Beperkte klinische ervaring bij patiënten met gelijktijdige infectie met HIV en HBV duidt erop dat behandeling met emtricitabine of tenofovirdisoproxilfumaraat in antiretrovirale combinatietherapie voor het onder controle brengen van HIV-infectie ook resulteert in een reductie in HBV DNA (respectievelijk 3 log 10 reductie of 4 tot 5 log 10 reductie) (zie rubriek 4.4).
Patients co-infectés par le VIH et le VHB L’expérience clinique limitée chez des patients co-infectés par le VIH et le VHB suggère que le traitement par l’emtricitabine ou le fumarate de ténofovir disoproxil dans le cadre d’une association antirétrovirale ayant pour objectif le contrôle de l’infection par le VIH résulte également en une réduction du taux d’ADN du VHB (réductions respectives de 3 log 10 et de 4 à 5 log 10 ) (voir rubrique 4.4).

Beperkte klinische ervaring bij patiënten met gelijktijdige infectie met HIV en HBV duidt erop dat behandeling met emtricitabine of tenofovirdisoproxilfumaraat in antiretrovirale combinatietherapie voor het onder controle brengen van HIV-infectie ook resulteert in een reductie in HBV DNA (respectievelijk 3 log 10 reductie of 4 tot 5 log 10 reductie) (zie rubriek 4.4).
L’expérience clinique limitée chez des patients co-infectés par le VIH et le VHB suggère que le traitement par emtricitabine ou fumarate de ténofovir disoproxil dans le cadre d’une association antirétrovirale ayant pour objectif le contrôle de l’infection par le VIH résulte également en une réduction du taux d’ADN du VHB (réductions respectives de 3 log 10 et 4 à 5 log 10 ) (voir rubrique 4.4).

Aan het einde van 5 jaar hadden alle patiënten HBV-DNA-niveaus die onder de detectielimiet vielen of die lager waren dan de niveaus van voor de behandeling.
Au terme des 5 années, tous les patients avaient un taux d'ADN du VHB indétectable ou en dessous de celui avant traitement.