Traduction de «hadden de volgende » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

acute gedissemineerde encefalomyelitis volgend op infectieziekte
encéphalomyélite disséminée aigüe postinfectieuse

late bevalling van volgend kind bij tweeling, drieling, enz.
Accouchement retardé du deuxième jumeau, triplé, etc.

Omschrijving: Enige mate van emotionele verwarring gewoonlijk in aansluiting op de geboorte van een op hen volgend broertje of zusje komt voor bij de meeste jonge kinderen. Een rivaliteitsstoornis jegens broertje of zusje dient alleen gediagnosticeerd te worden indien de ernst of het voortduren van de stoornis statistisch uitzonderlijk is en samengaat met stoornis van sociaal functioneren. | Neventerm: | jalouzie tussen broertjes en zusjes
Définition: La plupart des jeunes enfants sont perturbés par la naissance d'un frère ou d'une sœur. On ne doit faire le diagnostic de rivalité dans la fratrie que lorsque la réaction émotionnelle est à l'évidence excessive ou trop prolongée et s'accompagne d'une perturbation du fonctionnement social. | Jalousie dans la fratrie

Omschrijving: Een duurzame persoonlijkheidsverandering sinds ten minste twee jaar, volgend op blootstelling aan catastrofale stress. De stress moet zo uitzonderlijk zijn dat het niet nodig is persoonlijke gevoeligheid te verdisconteren ten einde zijn diepgaande effect op de persoonlijkheid te verklaren. De stoornis wordt gekenmerkt door een vijandige of wantrouwende houding tegenover de wereld, sociale teruggetrokkenheid, gevoelens van leegte of hopeloosheid, een chronisch gevoel van 'op scherp staan' als bij voortdurende dreiging en van vervreemding. Posttraumatische stressstoornis (F43.1) kan aan dit type persoonlijkheidsverandering voorafgaan. | Neventerm: | persoonlijkheidsverandering na | concentratiekampervaringen | persoonlijkheidsverandering na | langdurige blootstelling aan levensbedreigende situaties, bijvoorbeeld als slachtoffer van terrorisme | persoonlijkheidsverandering na | langdurige gevangenschap onder reële doodsdreiging | persoonlijkheidsverandering na | marteling | persoonlijkheidsverandering na | rampen
Définition: Modification durable de la personnalité, persistant au moins deux ans, à la suite de l'exposition à un facteur de stress catastrophique. Le facteur de stress doit être d'une intensité telle qu'il n'est pas nécessaire de se référer à une vulnérabilité personnelle pour expliquer son effet profond sur la personnalité. Le trouble se caractérise par une attitude hostile ou méfiante envers le monde, un retrait social, des sentiments de vide ou de désespoir, par l'impression permanente d'être sous tension comme si on était constamment menacé et par un détachement. Un état de stress post-traumatique (F43.1) peut précéder ce type de modification de la personnalité. | Modification de la personnalité après:captivité prolongée avec risque d'être tué à tout moment | désastres | expériences de camp de concentration | exposition prolongée à des situations représentant un danger vital, comme le fait d'être victime du terrorisme | torture

Omschrijving: Heeft een geleidelijk begin, volgend op een aantal voorbijgaande ischemische episoden die een opeenhoping van infarcten in het hersenparenchym veroorzaken. | Neventerm: | overwegend corticale dementie
Définition: Démence vasculaire dont le début est progressif, qui fait suite à de nombreux épisodes ischémiques transitoires provoquant des lacunes dans le parenchyme cérébral. | Démence à prédominance corticale

Omschrijving: Resterende niet-specifieke en variabele gedragsverandering volgend op herstel van virale of bacteriële encefalitis. Het belangrijkste verschil tussen deze aandoening en de organische persoonlijkheidsstoornissen is dat het omkeerbaar is.
Définition: Altération résiduelle du comportement, non spécifique et variable, après guérison d'une encéphalite virale ou bactérienne. Le syndrome est réversible, ce qui constitue la principale différence entre ce tableau et les troubles organiques de la personnalité.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Andere bijwerkingen Sommige patiënten hadden de volgende bijwerkingen bij het gebruik van Galvus met metformine:
Autres effets indésirables Certains patients ont présenté les effets indésirables suivants lors de la prise de Galvus avec la metformine :

Sommige patiënten hadden de volgende bijwerkingen bij het gebruik van Galvus met een sulfonylureumderivaat:
Certains patients ont présenté les effets indésirables suivants lors de la prise de Galvus avec un sulfamide hypoglycémiant :

Sommige patiënten hadden de volgende bijwerkingen bij het gebruik van Galvus met een glitazon:
Certains patients ont présenté les effets indésirables suivants lors de la prise de Galvus avec une glitazone :

Sommige patiënten hadden de volgende bijwerkingen tijdens behandeling met fenofibraat:
Certains patients ont expérimenté les effets secondaires suivants en prenant du fénofibrate :

Sommige patiënten hadden de volgende bijwerkingen bij het gebruik van Galvus alleen:
Certains patients ont présenté les effets indésirables suivants lors de la prise de Galvus seul :

De werkzaamheid van Enbrel was vastgesteld in een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde studie bij 205 patiënten met artritis psoriatica. Patiënten hadden een leeftijd tussen 18 en 70 jaar en hadden actieve artritis psoriatica (≥ 3 gezwollen gewrichten en ≥ 3 gevoelige gewrichten) in ten minste één van de volgende vormen: (1) distale interphalangeale (DIP) betrokkenheid; (2) polyarticulaire artritis (afwezigheid van reumatoïde nodules en aanwezigheid van psoriasis); (3) artritis mutilans; (4) asymmetrische artritis psoriatica; of (5) spondylitisachtige ankylose.
articulations douloureuses) dans au moins l’une de ces formes : (1) atteinte interphalangienne distale (AID) ; (2) polyarthrite (absence de nodules rhumatoïdes et présence de psoriasis) ; (3) arthropathie destructrice ; (4) rhumatisme psoriasique asymétrique ; ou (5) ankylose vertébrale de type inflammatoire.

Volwassen patiënten met artritis psoriatica De werkzaamheid van Enbrel was vastgesteld in een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde studie bij 205 patiënten met artritis psoriatica. Patiënten hadden een leeftijd tussen 18 en 70 jaar en hadden actieve artritis psoriatica (≥ 3 gezwollen gewrichten en ≥ 3 gevoelige gewrichten) in ten minste één van de volgende vormen: (1) distale interphalangeale (DIP) betrokkenheid; (2) polyarticulaire artritis (afwezigheid van reumatoïde nodules en aanwezigheid van psoriasis); (3) artritis mutilans; (4) asymmetrische artritis psoriatica; of (5) spondylitisachtige ankylose.
(AID) ; (2) polyarthrite (absence de nodules rhumatoïdes et présence de psoriasis) ; (3) arthropathie destructrice ; (4) rhumatisme psoriasique asymétrique ; ou (5) ankylose vertébrale de type inflammatoire.

De extractie van de gegevens over de patiëntes van de Onafhankelijke Ziekenfondsen die een bevalling hadden in 2010, hebben we ons gebaseerd op de volgende nomenclatuurcodes 6 :
L’extraction des données pour les patientes des Mutualités Libres ayant accouché en 2010 se base sur les codes de nomenclature suivants 6 :

In dit cohortonderzoek werden patiënten (65 tot 84 jaar oud) die hun antihypertensieve behandeling hadden gestaakt en de eerste 2 volgende weken normotensief (in deze studie gedefinieerd als bloeddruk < 160/90 mmHg) bleven, gedurende 12 maanden gevolgd.
Cette étude de cohorte a suivi pendant 12 mois des patients (âgés de 65 à 84 ans) qui, à l’arrêt de leur traitement antihypertenseur, étaient restés normotendus (c.-à-d. dans cette étude tension artérielle < 160/90 mmHg) pendant les deux premières semaines suivantes.

3) Alcoholisme bij volwassenen Op dit gebied werden meer evaluaties uitgevoerd dan voor diverse andere verslavingen bij volwassenen. Ze hadden betrekking op de volgende therapeutische aanpakken bij de hulpverlening aan gezinnen: therapie om de aanpassing aan stress te verbeteren (Rychtarik et McGillicuddy, 1998); aanpak van de twaalf stappen van Al-Anon voor het gezin (Miller et al, 1999) of in groepen (Dittrich et Trapold, 1984); psycho-educatie van de niet aan drank verslaafde familieleden (CRAFT) (Miller et al, 1999); eenzijdige familiale aanpak van de niet aan drank verslaafde partner (Thomas et al, 1990); aanpak voor een verandering onder druk (Barber et al, 1996, 1998); koppeltherapieën van het gedragstherapeutische type, gericht op het controleren van het nemen van disulfiram (Azrin, 1976; Azrin et al, 1982; O’Farell et al, 1992, 1993, 1998) of een andere overeenkomst (Fals et al, 2001, 2002); familie- of koppeltherapeutische aanpak van het meer klassieke type (McCrady et al, 1979; Orchen, 1983; Grigg, 1994; Shoham et al, 1998).
3) L’alcoolisme chez l’adulte Les évaluations ont été, ici, plus nombreuses que dans le cas de toxicomanies diverses chez l’adulte et ont porté sur les approches thérapeutiques suivantes, en ce qui concerne l’aide aux familles : thérapie pour améliorer l’adaptation au stress (Rychtarik et McGillicuddy, 1998); approche des 12 étapes d’Al-Anon pour la famille (Miller et al, 1999) ou en groupe (Dittrich et Trapold, 1984); psychoéducation des membres non alcooliques de la famille (CRAFT) (Miller et al, 1999); approche familiale unilatérale pour le conjoint non alcoolique (Thomas et al, 1990); approche pour un changement sous pression (Barber et al, 1996, 1998); thérapies de couple de type comportemental, centrés sur le contrôle de la prise de disulfiram (Azrin, 1976; Azrin et al, 1982; O’Farell et al, 1992, 1993, 1998) ou sous un autre contrat (Fals et al, 2001, 2002); approche familiale ou de couple plus classique (McCrady et al, 1979; Orchen, 1983; Grigg, 1994; Shoham et al, 1998).