Traduction de «gezonde postmenopauzale vrijwilligers » (Néerlandais → Français) :

Een studie gedurende 2 weken bij gezonde postmenopauzale vrijwilligers die werden behandeld met 20 μg ethinylestradiol per dag toonde aan dat, in vergelijking tot voorbehandeling met placebo, voorbehandeling met 250 mg Faslodex resulteerde in een significant verminderde stimulatie van het postmenopauzale endometrium, gemeten met ultrasone meting van de dikte van het endometrium.
Une étude de 2 semaines réalisée chez des volontaires saines ménopausées traitées par 20 microgrammes/jour d’éthinyl-estradiol a montré qu’un pré-traitement par 250 mg de Faslodex réduit significativement la stimulation de l’endomètre post-ménopausique comparé à un pré-traitement par placebo, évaluée par ultrasons de l’épaisseur de l’endomètre.

Binnen twee weken na toediening van 2,5 mg 14 C-gelabeld letrozol aan gezonde postmenopauzale vrijwilligers werd 88,2 ± 7,6% van de radioactiviteit teruggevonden in de urine, en 3,8 ± 0,9% in de faeces.
Dans les 2 semaines qui ont suivi l'administration de 2,5 mg de létrozole marqué au 14 C à des volontaires ménopausées en bonne santé, 88,2 ± 7,6 % de la radioactivité a été récupérée dans les urines et 3,8 ± 0,9 % dans les selles.

Binnen twee weken na toediening van 2,5 mg 14 C-gelabeld letrozol bij gezonde postmenopauzale vrijwilligers werd 88,2 ± 7,6% van de radioactiviteit teruggevonden in de urine en 3,8 ± 0,9% in de feces.
Dans les 2 semaines suivant l’administration de 2,5 mg de létrozole marqué au 14 C à des femmes postménopausées volontaires saines, on retrouvait 88,2 ± 7,6 % de la radioactivité dans les urines, et 3,8 ± 0,9 % dans les selles.

Binnen de 2 weken na toediening van 2,5 mg 14 C-gemerkt letrozol aan gezonde postmenopauzale vrijwilligers werd 88,2 ± 7,6% van de radioactiviteit teruggevonden in de urine en 3,8 ± 0,9% in de feces.
Dans les 2 semaines suivant l’administration de 2,5 mg de létrozole marqué au 14 C à des femmes post-ménopausées volontaires saines, on retrouvait 88,2 ± 7,6 % de la radioactivité dans les urines, et 3,8 ± 0,9 % dans les selles.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en bij postmenopauzale vrouwen veroorzaakte intraveneus ranitidine een verhoging in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20 % (wat de normale variatie van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur is) waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagactiviteit.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, la ranitidine administrée par voie intraveineuse a augmenté la biodisponibilité de l’acide ibandronique d’environ 20 % (ce qui est dans les limites de variabilité normale de la biodisponibilité de l’acide ibandronique),probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en postmenopauzale vrouwen veroorzaakt intraveneuze toediening van ranitidine een toename in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur van ongeveer 20 %, waarschijnlijk als gevolg van een verminderde zuurtegraad van de maag.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, l’administration intraveineuse de ranitidine a augmenté d’environ 20 % la biodisponibilité de l’acide ibandronique, probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en postmenopauzale vrouwen veroorzaakt intraveneuze toediening van ranitidine een toename in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur van ongeveer 20 %, waarschijnlijk als gevolg van een verminderde zuurgraad van de maag.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, l’administration intraveineuse de ranitidine a augmenté d’environ 20 % la biodisponibilité de l’acide ibandronique, probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.