Traduction de «gemeenschappen bevoegd om hun eigen beleid inzake » (Néerlandais → Français) :

In België zijn bijgevolg de Gemeenschappen bevoegd om hun eigen beleid inzake vaccinatie te voeren.
En Belgique, les Communautés sont donc compétentes pour mener leur propre politique de vaccinations.

De afbakening tussen het preventieve gezondheidsbeleid, waarvoor de gemeenschappen exclusief bevoegd zijn, en bepaalde onderdelen van het beleid inzake volksgezondheid is niet steeds eenvoudig te maken.
La délimitation entre la politique de santé préventive relevant de la compétence exclusive des communautés et certaines parties de la politique en matière de santé publique n’est pas toujours simple.

Ter staving van dat antwoord heeft het Hof enerzijds bevestigd dat akkoorden die in het kader van collectieve onderhandelingen tussen de sociale gesprekspartners zijn gesloten om tegemoet te komen aan de doelstellingen inzake sociaal beleid, buiten de toepassingssfeer vallen van artikel 81 van het EG- Verdrag ondanks hun eventuele restrictieve gevolgen voor de mededinging (onmogelijkheid voor de werkgevers van de betrokken sector om individueel hun eigen regeling voor een aanvullende sociale dekking te organiseren).
Au soutien de cette réponse, la Cour a affirmé, d’une part, que des accords conclus dans le cadre de négociations collectives entre partenaires sociaux en vue de rencontrer des objectifs de politique sociale échappent purement et simplement à l’application de l’article 81 CE, et cela, en dépit de leurs éventuels effets restrictifs sur la concurrence (impossibilité pour les employeurs relevant du secteur concerné d’organiser, à titre individuel, leur propre régime de couverture sociale complémentaire).

De Gemeenschappen publiceren de onderzoeksresultaten inzake vaccinale dekking daarentegen via hun eigen referentieorgaan («Kind & Gezin», «Office de la Naissance et de l’Enfance»).
Par contre, les Communautés via leurs propres organismes de référence (« Kind & Gezin », « Office de la Naissance et de l’Enfance ») publient les résultats d’enquêtes de couverture vaccinale.

artikel 6 van het koninklijk besluit betreffende het beleid inzake het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk van 27 maart 1998 voorziet dat de werkgever in het dynamisch risicobeheersingsysteem rekening moet houden met de specifieke risico’s die eigen zijn aan bepaalde groepen van werknemers.
l’article 6 de l’arrêté royal relatif à la politique en matière de bien-être des travailleurs lors de l’exécution de leur travail du 27 mars 1998 prévoit que l’employeur doit tenir compte dans le système de gestion des risques dynamique des risques spécifiques qui sont propres à certains groupes de travailleurs.

“de bevoegde autoriteiten vast te leggen, en de procedures volgens welke de percentages van “goedkope” geneesmiddelen die de geneesheren moeten voorschrijven om te vermijden dat hun voorschrijfgedrag als onnodig duur zou worden beschouwd en bijgevolg aan een sanctie zou worden onderworpen, maar niet de nadere regels inzake voorschriften van farmaceutische specialiteiten te bepalen, buiten het mechanisme van sancties die de geneesheren kunnen worden opgelegd; [overwegende] dat bovendien artikel 73, § 2, alle geneesheren beoogt, en niet alleen de geneesheren die zijn toegetreden tot de overeenkomst geneesheren-ziekenfondsen; dat de verwijzing naar artikel 73, § 2, van de op 14 juli 1994 gecoördineerde wet niet kan dienen om de geldigheid van de bestreden akte te beoordelen” (eigen vertaling).
“d'établir les autorités compétentes et les procédures selon lesquelles les pourcentages de médicaments “bon marché” que doivent prescrire les médecins pour éviter que leur mode de prescription soit considéré comme inutilement onéreux et par conséquent exposé à une sanction, mais non de régler, en dehors du mécanisme de sanction susceptibles d'être infligées aux médecins, les modalités de prescriptions de spécialités pharmaceutiques; [considérant] qu'en outre, l'article 73, § 2, vise tous les médecins et non uniquement ceux qui ont adhéré à la convention médico-mutualiste; que la référence à l'article 73, § 2, de la loi coordonnée le 14 juillet 1994 ne peut servir à apprécier la validité de l'acte attaqué”.