Traduction de «gelijktijdige toediening van linezolid » (Néerlandais → Français) :

De gelijktijdige toediening van linezolid met pseudo-efedrine of fenylpropanolamine leidde tot een gemiddelde verhoging van de systolische bloeddruk met ongeveer 30-40 mmHg, in vergelijking met een stijging van 11-15 mmHg met linezolid alleen, van 14-18 mmHg met pseudo-efedrine of fenylpropanolamine alleen, en van 8-11 mmHg met placebo.
L'administration simultanée de linézolide et de pseudo-éphédrine ou de phénylpropanolamine a entraîné une augmentation moyenne de la tension artérielle systolique de l'ordre de 30-40 mm Hg contre 11-15 mm Hg sous linézolide seul, 14-18 mm Hg sous pseudo-éphédrine ou phénylpropanolamine seule et 8-11 mm Hg sous placebo.

De gelijktijdige toediening van linezolid met pseudoefedrine of fenylpropanolamine leidde tot een gemiddelde verhoging van de systolische bloeddruk met ongeveer 30-40 mmHg, in vergelijking met een stijging van 11-15 mmHg met linezolid alleen, van 14-18 mmHg met pseudo-efedrine of fenylpropanolamine alleen, en van 8-11 mmHg met placebo.
L'administration simultanée de linézolide et de pseudo-éphédrine ou de phénylpropanolamine a entraîné une augmentation moyenne de la tension artérielle systolique de l'ordre de 30-40 mm Hg contre 11-15 mm Hg sous linézolide seul, 14-18 mm Hg sous pseudo-éphédrine ou phénylpropanolamine seule et 8-11 mm Hg sous placebo.

Daarom is gelijktijdige toediening van linezolid en serotonerge middelen gecontraindiceerd, behalve wanneer de gelijktijdige toediening van linezolid en serotonerge middelen noodzakelijk is.
L'administration concomitante de linézolide et de sérotoninergiques est dès lors contre-indiquée, excepté lorsque l'administration de linézolide et de sérotoninergiques concomitants est essentielle.

Daarom is gelijktijdige toediening van linezolid en serotonerge middelen gecontra-indiceerd (zie rubriek 4.3), behalve wanneer de gelijktijdige toediening van linezolid en serotonerge middelen noodzakelijk is.
L'administration concomitante de linézolide et de sérotoninergiques est dès lors contre-indiquée (voir rubrique 4.3), excepté lorsque l'administration de linézolide et de sérotoninergiques concomitants est essentielle.

Serotoninesyndroom Bij gelijktijdige toediening van linezolid en serotonerge middelen, inclusief antidepressiva zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s), werden spontane meldingen van serotoninesyndroom gerapporteerd.
Syndrome sérotoninergique Des rapports spontanés de syndrome sérotoninergique associé à l'administration concomitante de linézolide et de sérotoninergiques, y compris d'antidépresseurs tels que les inhibiteurs sélectifs de la recapture de la sérotonine (ISRS), ont été mentionnés.

Het is raadzaam om de dosissen van geneesmiddelen met een vasopressieve werking, inclusief de dopaminerge stoffen, zorgvuldig te titreren om de gewenste respons te bekomen in geval van gelijktijdige toediening met linezolid.
Il est recommandé d'adapter les doses de vasopresseurs, y compris les substances dopaminergiques, afin d'obtenir la réponse souhaitée en cas de co-administration avec du linézolide.

Warfarine Als warfarine bij steady-state toegevoegd werd aan een behandeling met linezolid, daalde de gemiddelde maximale INR met 10% en de AUC-INR met 5% bij gelijktijdige toediening. Er zijn onvoldoende gegevens beschikbaar bij patiënten die behandeld werden met warfarine en linezolid om de eventuele klinische relevantie van deze bevindingen te beoordelen.
Warfarine Lors de l'adjonction de warfarine à un traitement par linézolide au steady-state, on a observé une diminution de 10% de l'INR maximal moyen en cas de co-administration, avec une diminution de 5% de l'INR pour l'ASC. On ne dispose pas de suffisamment de données en provenance de patients ayant reçu de la warfarine et du linézolide pour évaluer la signification clinique éventuelle de ces observations.

Tacrolimus, sirolimus: er is bij mensen nog geen onderzoek verricht naar gelijktijdige toediening van tacrolimus of sirolimus en Tracleer, maar gelijktijdig gebruik van tacrolimus of sirolimus en Tracleer kan leiden tot verhoogde plasmaconcentraties van bosentan, naar analogie van gelijktijdige toediening met ciclosporine A. Gelijktijdig gebruik van Tracleer kan de plasmaconcentraties van tacrolimus en sirolimus verlagen en wordt daarom niet aangeraden.
Tacrolimus, sirolimus : l’association de tacrolimus ou de sirolimus avec Tracleer n’a pas été étudiée chez l’homme. Néanmoins, de façon analogue à l’interaction observée avec la cyclosporine A, une augmentation de la concentration plasmatique du bosentan est attendue en cas d’administration concomitante de tacrolimus ou de sirolimus avec Tracleer.

Sildenafil: gelijktijdige toediening gedurende 6 dagen van bosentan 125 mg tweemaal daags (steady state) en sildenafil 80 mg driemaal daags (in steady state) bij gezonde vrijwilligers resulteerde in een verlaging met 63% van de AUC van sildenafil en in een verhoging van de AUC van bosentan met 50%. Bij gelijktijdige toediening is voorzichtigheid geboden.
Sildénafil : lors de l’utilisation concomitante du bosentan 125 mg, 2 fois par jour (état d’équilibre) et de sildénafil, 80 mg 3 fois par jour (état d’équilibre), pendant 6 jours chez des volontaires sains, une diminution de 63% de l’aire sous la courbe du sildénafil et une augmentation de 50% de l’aire sous la courbe du bosentan ont été observées. La prudence est recommandée en cas d’association.

Hoewel er weinig gegevens bestaan over interacties van cafeïne met andere werkzame bestanddelen bij prematuren, zijn er misschien lagere doses cafeïnecitraat nodig als gevolg van gelijktijdige toediening van werkzame bestanddelen waarvan is gerapporteerd dat ze de cafeïne-eliminatie bij volwassenen verminderen (bijvoorbeeld cimetidine en ketoconazol). Ook zijn er misschien hogere doses cafeïnecitraat nodig als gevolg van gelijktijdige toediening van werkzame bestanddelen die de cafeïne-eliminatie vergroten (bijvoorbeeld fenobarbital en fenytoïne).
Bien qu’il n’existe que peu de données sur les interactions de la caféine avec d’autres substances actives chez les prématurés, des doses de citrate de caféine plus faibles peuvent s’avérer nécessaires en cas d’administration concomitante de substances actives connues pour diminuer l’élimination de la caféine chez l’ adulte (par ex. cimétidine et kétoconazole) ; des doses de citrate de caféine plus élevées peuvent être nécessaires en cas d’administration concomitante de substances actives augmentant l’élimination de la caféine (par ex. phénobarbital et phénytoïne).