Vertaling van "gelijktijdige gebruik van lithium en olmesartan-medoxomil " (Nederlands → Frans) :

Lithium: Net als bij de andere angiotensine II-receptorantagonisten wordt het gelijktijdige gebruik van lithium en olmesartan-medoxomil niet aanbevolen (zie rubriek 4.5).
Lithium: Comme c’est le cas pour d’autres antagonistes du récepteur de l’angiotensine II, l’utilisation concomitante de lithium et d’olmesartan medoxomil n’est pas recommandée (voir rubrique 4.5).

Lithium: Een reversibele toename van de serumconcentraties van lithium en van de toxiciteit van lithium werd waargenomen bij toediening van lithium en angiotensine-conversie-enzym inhibitoren alsook bij angiotensine IIreceptorantagonisten. Bijgevolg wordt gecombineerd gebruik van olmesartan-medoxomil en lithium niet aanbevolen (zie 4.4).
Lithium: Des augmentations, réversibles, des concentrations sériques de lithium et de sa toxicité ont été rapportées lors de l’administration concomitante de lithium et d’inhibiteurs de l’enzyme de conversion de l’angiotensine ainsi qu’avec des antagonistes du récepteur de l’angiotensine II. Par conséquent, l’utilisation combinée d’olmesartan medoxomil et de lithium n’est pas recommandée (voir rubrique 4.4).

Het stopzetten van de olmesartan medoxomil therapie, al dan niet met een gelijktijdige hydrochloorthiazide therapie, gaf geen aanleiding tot “rebound” hypertensie. De effecten van een vaste dosis combinatietherapie olmesartan medoxomil / hydrochloorthiazide op de mortaliteit en de cardiovasculaire morbiditeit zijn momenteel nog onbekend.
L’arrêt du traitement par olmesartan medoxomil, avec ou sans traitement concomitant par hydrochlorothiazide, n'a pas induit de rebond hypertensif.

Olmesartan bindt sterk aan de plasma-eiwitten (99,7%), maar het potentieel voor klinisch significante eiwitbinding-verdringingsinteracties tussen olmesartan en andere gelijktijdig toegediende, sterk eiwitgebonden geneesmiddelen is laag (wat bevestigd wordt door het ontbreken van een klinisch significante interactie tussen olmesartan medoxomil en warfarine).
L’olmésartan se fixe fortement aux protéines plasmatiques (99,7%). Cependant, la significativité clinique des interactions compétitives entre l’olmésartan et les autres médicaments à forte liaison aux protéines plasmatiques administrés simultanément est faible, comme le confirme l’absence d’interaction cliniquement significative entre l’olmésartan médoxomil et la warfarine.

Olmesartan bindt sterk aan de plasmaproteïnen (99,7%), maar het potentieel voor klinisch significante eiwitbindingverdringingsinteracties tussen olmesartan en andere gelijktijdig toegediende, sterk eiwitgebonden geneesmiddelen is laag (wat bevestigd wordt door het ontbreken van een klinisch significante interactie tussen olmesartan medoxomil en warfarine).
L’olmesartan est fortement lié aux protéines plasmatiques (99,7%), mais la possibilité d’interactions cliniquement significatives de déplacement de la liaison aux protéines entre l’olmesartan et d’autres médicaments co-administrés fortement liés est faible (comme le confirme l’absence d’interaction cliniquement significative entre l’olmesartan medoxomil et la warfarine).

Olmesartan bindt sterk aan de plasmaproteïnen (99,7%), maar het potentieel voor klinisch significante eiwitbinding-verdringingsinteracties tussen olmesartan en andere gelijktijdig toegediende, sterk eiwitgebonden geneesmiddelen is laag (wat bevestigd wordt door het ontbreken van een klinisch significante interactie tussen olmesartan medoxomil en warfarine).
L’olmésartan est fortement lié aux protéines plasmatiques (99,7%), mais la possibilité d’interactions cliniquement significatives de déplacement de la liaison aux protéines entre l’olmésartan et d’autres médicaments co-administrés fortement liés est faible (comme le confirme l’absence d’interaction cliniquement significative entre l’olmésartan médoxomil et la warfarine).

Door de beperkte ervaring van het gebruik van hoge dosissen olmesartan medoxomil bij patiënten met een lichte tot matige nierinsufficiëntie (creatinineklaring 30-60 ml/min) bedraagt de maximale dosis 20 mg olmesartan medoxomil eenmaal daags en een regelmatige controle wordt geadviseerd.
La dose maximum d’olmésartan médoxomil chez des patients atteints d’insuffisance rénale légère à modérée (clairance de la créatinine de 30 à 60 ml/min) est de 20 mg d’olmésartan médoxomil une fois par jour, en raison de l’expérience limitée des dosages plus élevés chez ce groupe de patients, et une surveillance périodique est conseillée.

Lithium Reversibele stijging van de serumlithiumconcentratie en toxiciteit zijn waargenomen tijdens gelijktijdig gebruik van lithium en ACE-remmers en angiotensine II-receptorantagonisten, inclusief telmisartan.
Lithium Des augmentations réversibles des concentrations sériques et de la toxicité du lithium ont été observées au cours de traitements concomitants par du lithium et des inhibiteurs de l‟enzyme de conversion de l‟angiotensine ainsi qu‟avec des antagonistes des récepteurs de l‟angiotensine II, y compris le telmisartan.

Lithium Er is melding gemaakt van een reversibele stijging van de serumlithiumconcentratie en -toxiciteit tijdens gelijktijdig gebruik van lithium en angiotensine-converterend-enzymremmers (ACE-remmers), en angiotensine-II-receptorantagonisten, waaronder telmisartan.
Lithium Des augmentations réversibles des concentrations sériques et de la toxicité du lithium ont été observées au cours de traitements concomitants par du lithium avec des inhibiteurs de l'enzyme de conversion de l'angiotensine ainsi qu'avec des antagonistes des récepteurs de l'angiotensine II, y compris le telmisartan.

Reversibele stijging van de serumlithiumconcentratie en toxiciteit zijn waargenomen tijdens gelijktijdig gebruik van lithium en ACE-remmers en angiotensine II-receptorantagonisten, inclusief telmisartan.
Des augmentations réversibles des concentrations sériques et de la toxicité du lithium ont été observées au cours de traitements concomitants par du lithium et des inhibiteurs de l’enzyme de conversion de l’angiotensine ainsi qu’avec des antagonistes des récepteurs de l’angiotensine II, y compris le telmisartan.