Vertaling van "gedurende 56 maanden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

73,0% van de patiënten die met levetiracetam werden behandeld, en 72,8% van de patiënten die met carbamazepine CR werden behandeld, werd epilepsievrij gedurende zes maanden; het gecorrigeerde absolute verschil tussen de behandeling was 0,2% (95% BI: -7,8 - 8,2), Meer dan de helft van de proefpersonen bleef epilepsievrij gedurende 12 maanden (56,6% van de proefpersonen op levetiracetam en 58,5% van de proefpersonen op carbamazepine CR).
73,0 % des patients traités par lévétiracétam et 72,8% de ceux traités par carbamazépine CR n'ont pas présenté de crises pendant 6 mois ; la différence absolue ajustée entre les traitements était de 0,2% (IC

Meer dan de helft van de personen bleef vrij van aanvallen gedurende 12 maanden (56,6% en 58,5% van de personen onder levetiracetam en carbamazepine CR respectievelijk).
Plus de la moitié des sujets ne présentaient plus de crises pendant 12 mois (respectivement 56,6 % et 58,5 % des patients traités par lévétiracétam et carbamazépine à LC).

A. Dabigatran Een cruciale studie (RE-COVER) 58 onderzocht het effect van dabigatran bij 2536 patiënten (gemiddelde leeftijd van 55 jaar, mediaan 55-56 jaar), met een acute trombo-embolie. Ze werden behandeld gedurende een mediane duur van 9 dagen (IQR van 8 tot 11) met een parenteraal anticoagulans (niet-gefractioneerde heparine IV of LMWH SC) en kregen vervolgens dabigatran 2 x 150 mg/d of warfarine (INR-streefwaarde 2-3) gedurende 6 maanden.
A. Dabigatran Une étude pivot (étude RE-COVER) 58 a évalué chez 2.539 patients (âge moyen de 55 ans, médiane de 55-56 ans), traités durant une médiane de 9 jours (IQR de 8 à 11) par un anticoagulant perentéral (héparine non fractionnée IV ou HBPM SC) pour une thromboembolie aiguë et recevant ensuite 2 x 150 mg de dabigatran par jour soit de la warfarine (INR cible 2-3) durant 6 mois.

patiënten met een bloeding (WHO graad 1-4) op enig moment gedurende de 6 maanden, n (%) 106 (79) 56 (93)
Valeur du p a < 0,001 Patients avec survenue de saignement (Grades OMS 1-4) à 106 (79) 56 (93) n'importe quel moment durant les 6 mois, n (%) Valeur du p a 0,012

Abelcet werd toegediend gedurende perioden tot 11 maanden, en gecumuleerde dosissen hebben 56,6 gram bereikt zonder significante toxiciteit.
Abelcet a été administré jusque pendant 11 mois, et des doses cumulées ont atteint 56,6 g sans toxicité significative.

In de TRANSCEND-studie met 5.926 patiënten werd telmisartan vergeleken met placebo gedurende 56 maanden.
Dans l’étude TRANSCEND, le telmisartan a été comparé à un placebo chez 5.926 patients, pendant 56 mois.

Behalve de chronische vermoeidheid (het majeur inclusiecriterium) voorziet de CVS-diagnose dat de CVS-patiënten eveneens gedurende minstens zes maanden aan minstens vier uit een groep van acht mineure inclusieklachten lijden 56 .
À l’exception de la fatigue chronique (le critère d’inclusion majeur), le diagnostic de SFC prévoit que les patients SFC souffrent également pendant six mois au moins de minimum quatre plaintes

patiënten met een bloeding (WHO graad 1-4) op enig moment gedurende de 6 maanden, n (%) 106 (79) 56 (93)
Patients ayant eu recours à un traitement de secours, n (%) 24 (18) 25 (40)