Vertaling van "geding zijnde bepaling bestaanbaar " (Nederlands → Frans) :

Uit wat voorafgaat blijkt dat de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Il ressort de ce qui précède que la disposition en cause est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution.

De verwijzende rechter vraagt of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat onder de heffingsplichtigen van de erin geregelde heffing, aanvullende heffing en bijkomende heffing, geen onderscheid wordt gemaakt tussen de farmaceutische ondernemingen, naargelang zij generische geneesmiddelen dan wel merkgeneesmiddelen of referentiespecialiteiten op de markt brengen.
Le juge a quo demande si la disposition en cause est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, parmi les redevables des cotisations, cotisation complémentaire et cotisation supplémentaire qu'elle règle, aucune distinction n'est établie entre les entreprises pharmaceutiques selon qu'elles mettent sur le marché des médicaments génériques ou mettent sur le marché des médicaments de marque ou des spécialités de référence.

Het Hof van Cassatie vraagt of de in het geding zijnde bepalingen bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre ze een verschil in behandeling in het leven roepen tussen:
La Cour de cassation demande si les dispositions en cause sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'elles établissent une différence de traitement entre :

De in het geding zijnde bepaling, gesitueerd in afdeling IV “ Enige bijzondere verjaringen ” van hoofdstuk V “ Tijd die voor de verjaring vereist is ” van het Burgerlijk Wetboek beperkt zich ertoe een bijzondere duur in te voeren van de verjaringstermijn voor de vordering van de “ verzorgingsverstrekkers ”; de draagwijdte van die bepaling bestaat niet erin de gronden vast te stellen voor het stuiten van die verjaring, die vervat zijn in de algemene bepalingen van de artikelen 2242 tot 2250 van het Burgerlijk Wetboek.
La disposition en cause, située dans la section IV “De quelques prescriptions particulières” du chapitre V “Du temps requis pour prescrire” du Code civil, se limite à instaurer une durée particulière du délai de prescription à l’égard de l’action des “prestataires de soins”; cette disposition n’a pas pour portée de déterminer les causes d’interruption de cette prescription, qui sont prévues par les dispositions générales des articles 2242 à 2250 du Code civil.

Het bekritiseerde verschil in behandeling, in de veronderstelling dat het is aangetoond, ten aanzien van de mogelijkheid om een verjaring te stuiten door het versturen van een aangetekend schrijven, zou zijn oorsprong dus niet vinden in de in het geding zijnde bepaling, maar in de ontstentenis van een specifieke bepaling die, in de artikelen van het Burgerlijk Wetboek die zijn gewijd aan de “ oorzaken die de verjaring stuiten ”, erin voorziet dat de in artikel 2277bis van het Burgerlijk Wetboek bepaalde verjaring kan worden gestuit door het versturen van een ter post aangetekend schrijven, zoals bepaald in artikel 174 van de ZIV-wet.
La différence de traitement critiquée, à la supposer établie, quant à la possibilité d’interrompre une prescription par un envoi recommandé, ne trouverait donc pas sa source dans la disposition en cause, mais dans l’absence d’une disposition spécifique prévoyant, dans les articles du Code civil consacrés aux “causes qui interrompent la prescription”, que la prescription prévue par l’article 2277bis du Code civil peut être interrompue par une lettre recommandée à la poste, comme le prévoit l’article 174 de la loi AMI.

– aan de wetgever toekomt en het niet aan het Hof staat de opportuniteit ervan te beoordelen. Vervolgens zegt de Ministerraad niet in te zien hoe de in het geding zijnde bepaling het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie zou kunnen schenden, nu die bepaling op alle laboratoria voor klinische biologie, zonder onderscheid, van toepassing is.
Le Conseil des ministres dit ensuite ne pas apercevoir en quoi la disposition en cause pourrait violer le principe d’égalité et de non-discrimination, dès lors que cette disposition est applicable à tous les laboratoires de biologie clinique, sans distinction.

Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dient een striktere evenredigheidstoetsing te worden toegepast wanneer de in het geding zijnde bepaling ertoe strekt, in het nadeel van een individu, een vergissing te verbeteren die door de overheidsinstanties zelf is begaan, zonder dat de persoon wiens rechten door die bepaling worden geraakt, enige fout kan worden verweten (EHRM, 15.09.2009, Moskal t. Polen, § 73).
Selon la Cour européenne des droits de l’homme, un contrôle plus strict de proportionnalité doit être appliqué lorsque la disposition en cause vise à réparer, au détriment d’un individu, une erreur commise par les autorités elles-mêmes, sans qu’aucune faute ne puisse être reprochée à la personne dont les droits sont affectés par cette disposition (CEDH, 15.09.2009, Moskal c./ Pologne, § 73).