Vertaling van "fractuur van hals deel niet-gespecificeerd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

fractuur van hals, deel niet-gespecificeerd
Fracture du cou, partie non précisée

crush-letsel van hals, deel niet-gespecificeerd
Ecrasement du cou, partie non précisée

open wond van hals, deel niet-gespecificeerd
Plaie ouverte du cou, partie non précisée

oppervlakkig letsel van hals, deel niet-gespecificeerd
Lésion traumatique superficielle du cou, partie non précisée

fractuur van schoudergordel, deel niet-gespecificeerd
Fracture de la ceinture scapulaire, partie non précisée

fractuur van onderarm, deel niet-gespecificeerd
Fracture de l'avant-bras, partie non précisée

fractuur van femur, deel niet-gespecificeerd
Fracture du fémur, partie non précisée

fractuur van onderbeen, deel niet-gespecificeerd
Fracture de la jambe, partie non précisée

fractuur van benige thorax, deel niet-gespecificeerd
Fracture des os du thorax, partie non précisée

fractuur van schedel of aangezichtsbeenderen, deel niet-gespecificeerd
Fracture du crâne et des os de la face, partie non précisée

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Negen vooraf gespecificeerde categorieën van ongewenste voorvallen werden geëvalueerd (cardiovasculaire trombo-embolische voorvallen, pericarditis, ontstaan van of exacerbatie van congestief hartfalen, nierfalen/disfunctie, ulcuscomplicaties van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, ernstige niet-GI-bloedingen, infecties, niet-infectieuze pulmonale complicaties en overlijden).
Neuf événements indésirables prédéterminés ont été évalués (événements cardiovasculaires thromboemboliques, péricardite, nouvelle apparition ou exacerbation d’insuffisance cardiaque congestive, trouble de la fonction rénale / insuffisance rénale, complications hautes d’ulcère gastro-intestinal, hémorragies importantes non gastro-intestinales, infections, complications pulmonaires non infectieuses et décès).

Een toevallige diagnose kan worden gedefinieerd als de niet-gezochte informatie die aan het licht komt tijdens het zoeken naar gewenste informatie. In dit deel van het onderzoek werden volgende onderzoeken geacht te kunnen leiden tot toevallige diagnoses: bepalen van de serumspiegels van het Thyroïd Stimulerend Hormoon (TSH), echografie van de hals, duplex echografie van de halsslagader, CT scan, positronemissie-tomografie (PET scan) en magnetische-resonantiebeeldvorming (MRI).
Dans cette partie de l'étude, les tests suivants ont été considérés comme pouvant potentiellement mener à ce type de découverte fortuite : le dosage de la thyréostimuline (TSH), l’échographie du cou (ultrasound - US), l’échographie des carotides, la tomodensitométrie (CT scan), la tomographie à émission de positron (PET-scan) et l’imagerie par résonance magnétique (IRM).