Vertaling van "enig subjectief recht van eisende partij waaraan " (Nederlands → Frans) :

W. R.v.St) doch dat het administratief kort geding geen afbreuk doet aan de bevoegdheid van de rechterlijke macht om uitspraak te doen over geschillen betreffende subjectieve rechten, en desgevallend dringende en voorlopige maatregelen te bevelen ter voorkoming van schade, wanneer deze het gevolg is van een ogenschijnlijke schending van enig subjectief recht van eisende partij waaraan in hoofde van verwerende partij een rechtsplicht beantwoordt (Cass., 15.10.1993, met conclusie eerste Advocaat-generaal D'HOORE, R.W. 1993- 94, 711).
W. R.v.St) doch dat het administratief kort geding geen afbreuk doet aan de bevoegdheid van de rechterlijke macht om uitspraak te doen over geschillen betreffende subjectieve rechten, en desgevallend dringende en voorlopige maatregelen te bevelen ter voorkoming van schade, wanneer deze het gevolg is van een ogenschijnlijke schending van enig subjectief recht van eisende partij waaraan in hoofde van verwerende partij een rechtsplicht beantwoordt (Cass., 15.10.1993, met conclusie eerste Advocaat-Generaal D'HOORE, R.W. 1993-94, 711).

Wat het tweede onderdeel van het enige cassatiemiddel betreft, waarin bezwaren worden geuit tegen het feit dat in het bestreden vonnis is beslist dat vanaf het ogenblik dat de ongeschiktheden van de aangeslotene van de eisende partij volgens de evaluatie in gemeen recht tot minder dan 66% waren verminderd, de door de eisende partij gestorte uitkeringen een eigen rechtsgrond hadden en niet toe te schrijven waren aan de fout van de aansprakelijke derde, terwijl de prestaties toegekend op basis van de Wet van 9 augustus 1963, die in dit geval van toepassing is, eenzelfde schade dekken en de omstandigheid dat de aangeslotene van de eisende partij langdurig werkloos was op het ogenblik van het ongeval niet tot gevolg heeft dat hij slechts een theoretische schade zou hebben geleden die de inperking van zijn recht op schadevergoeding zou wettigen.
Quant à la seconde branche du moyen unique de cassation, en ce qu’il fait grief au jugement attaqué d'avoir décidé qu'à partir du moment où les incapacités de l'affilié de la demanderesse ont été réduites selon l'évaluation en droit commun à des taux inférieurs à 66 %, les indemnités versées par la demanderesse avaient une cause juridique propre et étaient étrangères à la faute du tiers responsable, alors que les prestations accordées sur la base de la loi du 9 août 1963 applicable en l'espèce, couvrent un même dommage et que la circonstance que l'affilié de la demanderesse chômeur de longue durée au moment de l'accident n'a pas pour conséquence qu'il n'aurait subi qu'un dommage théorique justifiant la réduction de son droit à indemnisation.