Vertaling van "en n1-patiënten bleek " (Nederlands → Frans) :

Na analyse van T3- en N1-patiënten bleek dat deze subgroepen dezelfde slagingspercentages hadden als patiënten die een lager risico liepen.
L'analyse des patients T3 et N1 a démontré que ces sousgroupes présentaient des taux de réussite de l'ablation aussi élevés que les patients à plus faible risque.

Hypertensieve patiënten met type 2 diabetes en nefropathie: uit een analyse van de studie bij patiënten met vergevorderde nefropathie bleek dat de effecten van irbesartan op zowel renale als cardiovasculaire voorvallen niet uniform over alle subgroepen waren verdeeld. Met name bleek dat deze minder positief waren bij vrouwen en niet-blanke patiënten (zie rubriek 5.1).Dubbele blokkade van het renine-angiotensinealdosteronsysteem (RAAS) Dubbele blokkade van het RAAS door combinatie van Aprovel en aliskiren is niet aanbevolen wegens het verhoogd risico van hypotensie, hyperkaliëmie en veranderingen in de nierfunctie.
Double blocage du système rénine-angiotensine-aldostérone (SRAA) : Un double blocage du SRAA par l’association de Aprovel et d’aliskiren n’est pas recommandé en raison d’un risque accru d’hypotension, d’hyperkaliémie et de modifications de la fonction rénale.

Eén jaar na aanvang (primaire analyse) bleek 91,3% (p=0,005) van de patiënten die ibandroninezuur 150 mg eens per maand ontvingen, een lumbale wervelkolom BMD toename te hebben boven of gelijk aan de uitgangswaarde (BMD responders), vergeleken met 84,0% van de patiënten die ibandroninezuur 2,5 mg dagelijks ontvingen. Twee jaar na aanvang bleek 93,5% (p=0,004) en 86,4% van de patiënten die respectievelijk ibandroninezuur 150 mg eens per maand of ibandroninezuur 2,5 mg dagelijks ontvingen, responder te zijn.
A un an (analyse principale), la DMO lombaire a été supérieure ou égale à sa valeur à l'inclusion (définition des patients répondeurs) chez 91,3 % (p=0,005) des patientes sous acide ibandronique 150 mg une fois par mois versus 84 % des patientes sous acide ibandronique 2,5 mg une fois par jour.

Kenmerken bij patiënten Bij oudere patiënten en bij patiënten met lichte tot matige nierdysfunctie of lichte tot matige leverfunctiestoornissen bleek het farmacokinetische gedrag van lercanidipine gelijk aan dat waargenomen in de algemene patiëntenpopulatie; patiënten met ernstige nierdysfunctie of dialyseafhankelijke patiënten vertoonden hogere waarden (ongeveer 70%) van het werkzame bestanddeel.
Caractéristiques des patients Chez les patients âgés et chez les patients ayant une dysfonction rénale légère à modérée ou une dysfonction hépatique légère à modérée, le comportement pharmacocinétique de la lercanidipine s’est avéré similaire à celui observé au sein de la population générale de patients ; les patients ayant une dysfonction rénale sévère ou les patients sous dialyse présentaient des taux plus élevés (environ 70 %) de substance active.

Samenvatting van het veiligheidsprofiel Uit het geheel aan veiligheidsgegevens verkregen uit klinische onderzoeken, uitgevoerd met orale toedieningsvormen van levetiracetam bij volwassen patiënten met partieel beginnende aanvallen, bleek dat 46,4% van de patiënten in de levetiracetam-groep en 42,2% van de patiënten in de placebogroep bijwerkingen ondervonden; 2,4% van de patiënten in de levetiracetam-groep en 2,0% van de patiënten in de placebo-groep ondervonden ernstige bijwerkingen.
Résumé du profil de tolérance L’ensemble des données de tolérance des études cliniques menées chez des patients adultes présentant des crises partielles avec les formes orales de lévétiracétam a montré que 46,4 % des patients du groupe lévétiracétam et 42,2 % des patients du groupe placebo ont présenté des effets indésirables. Des effets indésirables graves ont été observés chez 2,4 % des patients du groupe lévétiracétam et chez 2,0 % des patients du groupe placebo.

Deze dosis is gebaseerd op beperkte farmacokinetische gegevens waaruit bleek dat de plasmablootstelling aan het geneesmiddel in de meerderheid van de patiënten overeenkwam met de blootstelling die klinisch werkzaam bleek te zijn in oudere kinderen en volwassenen (zie rubriek 5.2).
Ceci est basé sur des données de pharmacocinétique limitées montrant que ces doses permettent d’obtenir chez la majorité des patients des expositions plasmatiques du médicament similaires à celles considérées comme cliniquement efficaces chez les enfants plus âgés et chez les adultes (voir rubrique 5.2).

Huid- en onderhuidaandoeningen In onderzoek TAX316 werd alopecia gemeld die aanhield in de controleperiode na het einde van chemotherapie bij 687 TAC-patiënten en 645 FAC-patiënten. Aan het einde van de controleperiode bleek alopecia nog aan te houden bij 29 TAC-patiënten (4,2%) en 16 FAC-patiënten (2,4%).
Affections de la peau et du tissu sous-cutané Lors de l'étude TAX316, une alopécie persistant au cours de la période de suivi instaurée à la fin de la chimiothérapie était signalée chez 687 patientes TAC et 645 patientes FAC. A l'issue de cette période de suivi, l’alopécie était toujours en cours chez 29 patientes TAC (4,2 %) et 16 patientes FAC (2,4 %).

In beide studies met HCV-patiënten bleek het aandeel patiënten dat een SVR bereikte, onder de met eltrombopag behandelde patiënten (n = 201, 21%) groter te zijn dan onder de met placebo behandelde patiënten (n = 65, 13%) (zie tabel 5).
Dans les deux études dans le VHC, une proportion significativement plus élevée de patients traités par eltrombopag (n = 201, 21 %) a obtenu une RVS par rapport à ceux ayant reçu le placebo (n = 65, 13 %) (voir Tableau 5).

Bovendien bleek uit een Single Photon Emission Computed Tomography (SPECT) onderzoek in schizofrene patiënten dat patiënten gevoelig voor olanzapine een lagere striatale D 2 bezetting hadden dan patiënten gevoelig voor sommige andere antipsychotica en risperidon, terwijl deze vergelijkbaar waren met patiënten gevoelig voor clozapine.
De plus, une étude d’imagerie en tomoscintigraphie d’émission monophotonique (SPECT) chez des patients schizophrènes a mis en évidence une occupation du système striatal D 2 plus faible chez les patients répondant à l’olanzapine que chez les patients répondant à d’autres antipsychotiques et à la rispéridone, et comparable à celle observée chez des patients répondant à la clozapine.

Na een behandeling van 52 weken bleek bij 14 van de 18 patiënten (77,8%) sprake te zijn van een handhaving of verbetering van het percentiel voor gewicht ten opzichte van leeftijd (boven het derde percentiel), bij 14 van de 15 patiënten (93,3%) lag de lengte boven het derde percentiel en bij 12 van de 15 patiënten (80,0%) lag de hoofdomtrek boven het derde percentiel.
Après 52 semaines de traitement, 14 patients sur 18 (77,8 %) avaient maintenu ou amélioré leur poids par rapport à l’âge (au-dessus du 3 ème percentile) ; 14 patients sur 15 (93,3 %) étaient au-dessus du 3 ème percentile pour la taille et 12 sur 15 (80,0 %) étaient au-dessus du 3 ème percentile pour le périmètre crânien.