Vertaling van "eerdere andere opleiding " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Stoornissen van de persoonlijkheid en het gedrag op volwassen leeftijd die zich hebben ontwikkeld bij personen zonder eerdere persoonlijkheidsstoornis na ondervinding van catastrofale of buitengewoon-lang-aanhoudende stress of na een ernstige psychiatrische-ziekte. Deze diagnosen mogen alleen gesteld worden als er bewijs is van een uitgesproken en duurzame verandering van het patroon waarin iemand de omgeving en zichzelf waarneemt, daarmee in betrekking staat of daarover denkt. De persoonlijkheidsverandering dient aanmerkelijk te zijn en samen te gaan met star en onaangepast gedrag dat voor de pathogene ervaring niet aanwezig was. De verandering mag geen directe manifestatie te zijn van een andere psychische stoornis of een restverschijnsel van enige psychische stoornis, daaraan voorafgaand.
Définition: Cette catégorie concerne des anomalies de la personnalité et du comportement chez l'adulte, survenant en l'absence de troubles préalables de la personnalité et faisant suite à un facteur de stress, soit catastrophique, soit excessif et prolongé, ou à une maladie psychiatrique sévère. Ce diagnostic ne doit être porté que dans les cas où on a la preuve d'un changement manifeste et durable des modes de perception, de relation ou de pensée concernant l'environnement ou soi-même. La modification de la personnalité doit être significative et être associée à un comportement rigide et mal adapté, absent avant la survenue de l'événement pathogène. La modification ne doit pas être la manifestation directe d'un autre trouble mental ni un symptôme résiduel d'un trouble mental antérieur.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In tegenstelling tot osteopaten worden chiropractors voornamelijk opgeleid in de chiropraxie zonder een eerdere andere opleiding (56% volgens onze enquête bij de beoefenaars).
Contrairement aux ostéopathes, les chiropracteurs sont principalement formés en chiropraxie, sans autre formation antérieure (56% d’après notre enquête auprès des praticiens).

Het andere deel volgt een opleiding die meer gericht is op een osteopathie met een “wetenschappelijke” roeping, die zich tracht aan te passen aan de klinische evaluatiecriteria. Deze vorm van opleiding is eerder gebaseerd op manipulatietechnieken dan op concepten.
L’autre partie suit un enseignement davantage tourné vers une ostéopathie à vocation 'scientifique', qui tente de se conformer aux critères d’évaluation clinique et qui se base sur les techniques de manipulation plutôt que sur des concepts jugés dépassés.

Ondanks de vele positieve punten blijven verschillende aspecten in de werking van de referentiecentra problematisch: grote geografische afstand voor vele patiënten, lange wachttijden, de motivatie van een aantal patiënten die niet zozeer op therapie en verbetering gericht is maar eerder op het vervullen van een aantal administratieve plichten met het oog op het bekomen van een uitkering, geen of ontoereikende individuele therapie terwijl de wetenschappelijke kennis betreffende de groepstherapieën zeer beperkt is, onvoldoende contact met huisartsen en kinesitherapeuten, ontoereikende opleiding van andere zorgactoren, te weinig banden met de externe psychotherapeuten en vooral een leemte in de conceptualisering en het opzetten van zorgnetwerken voor de toekomst.
Malgré les nombreux points positifs, plusieurs aspects restent problématiques dans le fonctionnement des centres de référence : grande distance géographique pour de nombreux patients, longs délais d’attente, motivation de nombreux patients moins dirigée vers la thérapie et l’amélioration que vers la réponse aux exigences administratives en vue d’obtenir une allocation, absence ou insuffisance de thérapie individuelle alors que les connaissances scientifiques relatives aux thérapies de groupe sont très limitées, contacts insuffisants avec la médecine générale et les kinésithérapeutes, formation insuffisante d’autres acteurs de soins, trop peu de liens avec des psychothérapeutes extérieurs et surtout lacune dans la conceptualisation et le développement de réseaux de soins pour l’avenir.

Verder valt op te merken dat het aandeel opvoed(st)ers, ergotherapeuten, kinesisten, logopedisten en animatieverantwoordelijken (paramedici) en artsen, kaderleden en logistieke functies (ander), dat oordeelde dat mondhygiëne voldoende aan bod kwam gedurende de opleiding, eerder laag was (13-19%).
On remarque également que la part d’éducateurs, d’ergothérapeutes, de kinésithérapeutes, de logopèdes et de responsables de l’animation (membres du personnel paramédical), de médecins, de cadres et des fonctions logistiques (autres) qui a estimé que l’hygiène buccale était suffisamment abordée durant la formation était plutôt réduite (13-19%).