Vertaling van "eerder bewijs van hbv-infectie voordat " (Nederlands → Frans) :

Patiënten die het risico lopen op HBV-infectie dienen gecontroleerd te worden op eerder bewijs van HBV-infectie voordat de Enbrel-therapie wordt ingesteld.
Les patients à risque d’infection par le VHB devront faire l’objet d’un dépistage préalable d’infection à VHB avant l’initiation d’un traitement par Enbrel.

Dit is in overeenstemming met eerdere studies die een verband tussen ijzerstapeling in hepatocyten en vatbaarheid voor HBV infectie suggereerden (Lustbader et al., 1983; Senba et al., 1985; Zhou et al., 1987).
Ceci concorde avec des études précédentes qui avaient suggéré un lien entre la surcharge en fer dans les hépatocytes et une sensibilité à l’égard d’une infection HBV (Lustbader et al., 1983; Senba et al., 1985; Zhou et al., 1987).

Patiënten met een hoog risico op een HBV-infectie dienen te worden gescreend voordat zij starten met het gebruik van Arzerra.
Un dépistage du VHB doit être envisagé chez les patients à haut risque d’infection par le VHB, avant l’instauration du traitement par Arzerra.

Ervaring met patiënten met gelijktijdige HIV-infectie die eerder waren behandeld met lamivudine Tijdens een gerandomiseerd, 48 weken durend, dubbelblind, gecontroleerd onderzoek met tenofovirdisoproxil 245 mg (als fumaraat) onder volwassen patiënten met gelijktijdige infectie met HIV-1 en chronische hepatitis B die eerder waren behandeld met lamivudine (onderzoek ACTG 5127) was de gemiddelde uitgangswaarde voor de serum-HBV DNA-spiegel bij de patiënten die gerandomiseerd waren naar de tenofovirgroep 9,45 log 10 kopieën/ml (n = 27).
Expérience acquise chez les patients avec co-infection par le VIH ayant été traités antérieurement par la lamivudine Lors d’une étude randomisée contrôlée en double aveugle sur 48 semaines du ténofovir disoproxil 245 mg (sous forme de fumarate) chez des patients adultes co-infectés par le VIH-1 et par l’hépatite B chronique avec traitement antérieur par la lamivudine (étude ACTG 5127), les taux sérique moyens initiaux d’ADN du VHB chez les patients randomisés dans le groupe ténofovir ont été de 9,45 log 10 copies/ml (n = 27).

Bij volwassenen is het bewijs dat Viread bij HIV-1-infectie baat geeft, gebaseerd op resultaten van één onderzoek onder nog niet eerder behandelde patiënten, waaronder patiënten met een hoge virusbelasting (> 100.000 kopieën/ml) en onderzoeken onder patiënten die al eerder werden behandeld met antiretrovirale middelen en die in een vroeg stadium niet meer op behandeling reageerden (< 10.000 kopieën/ml, waarbij het merendeel van de patiënten < 5.000 kopieën/ml heeft) en waarin Viread werd toegevoegd aan een stabiele basisbehandeling (voornamelijk tri-therapie).
Chez l’adulte, la démonstration du bénéfice apporté par Viread en cas d’infection par le VIH-1 s’appuie sur les résultats d’une étude réalisée chez des patients naïfs de tout traitement antirétroviral, comprenant des patients ayant une charge virale élevée (> 100 000 copies/ml) et sur des études dans lesquelles Viread était ajouté au traitement stable de base existant (généralement, une trithérapie) chez des patients prétraités par antirétroviraux et en échec virologique précoce (< 10 000 copies/ml, la majorité des patients ayant moins de 5 000 copies/ml).

Voordat de behandeling met epirubicine gestart wordt, moet de patiënt hersteld zijn van acute toxiciteiten (zoals stomatitis, neutropenie, trombocytopenie en gegeneraliseerde infecties) als gevolg van een eerdere behandeling met cytotoxica.
Les toxicités aiguës (telles que stomatite, neutropénie, thrombocytopénie et les infections généralisées) présentées par les patients qui ont reçu un traitement cytotoxique antérieur doivent s’être résorbées avant d’entamer le traitement par l’épirubicine.

Voordat de behandeling met epirubicine gestart wordt, moet de patiënt hersteld zijn van acute toxiciteiten (zoals stomatitis, mucositis, neutropenie, trombocytopenie en gegeneraliseerde infecties) als gevolg van een eerdere behandeling met cytotoxica.
Les patients doivent avoir récupéré des toxicités aiguës (telles qu’une stomatite, une mucosite, une neutropénie, une thrombocytopénie et des infections généralisées) ou d'un traitement cytotoxique préalable avant de débuter le traitement par épirubicine.