Traduction de «duidelijk klinisch effect » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: stoornissen die voldoen aan enkele kenmerken van anorexia nervosa, maar waarvan het algehele klinische beeld die diagnose niet rechtvaardigt. Eén van de kernsymptomen, zoals duidelijke angst om dik te zijn of amenorroe, kan bijvoorbeeld afwezig zijn bij een duidelijk gewichtsverlies en gewichtsreducerend gedrag. Deze diagnose dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van lichamelijke ziekten waarvan bekend is dat ze gewichtsverlies geven.
Définition: Troubles qui comportent certaines caractéristiques de l'anorexie mentale, mais dont le tableau clinique global ne justifie pas ce diagnostic. Exemple: l'un des symptômes-clés, telle une aménorrhée ou une peur importante de grossir, peut manquer alors qu'il existe une perte de poids nette et un comportement visant à réduire le poids. On ne doit pas faire ce diagnostic quand un trouble somatique connu pour entraîner une perte de poids est associé.

Omschrijving: Een acute psychotische stoornis waarin hallucinaties, wanen of stoornissen van de waarneming duidelijk merkbaar zijn, maar opvallend wisselend en veranderend van dag tot dag of zelfs van uur tot uur. Emotionele onrust met intense voorbijgaande gevoelens van geluk of extase; angst en prikkelbaarheid zijn eveneens dikwijls aanwezig. De veelvormigheid en instabiliteit zijn typerend voor het algemene klinische beeld en de psychotische kenmerken rechtvaardigen een diagnose van schizofrenie (F20.-) niet. Deze stoornissen hebben dikwijls een abrupt begin, ontwikkelen zich vaak snel in enkele dagen en vertonen dikwijls een snelle oplossing van symptomen zonder herhaling. Als de symptomen aanhouden dient de diagnose gewijzigd te worden in persisterende waanstoornis (F22.-). | Neventerm: | bouffée délirante zonder symptomen van schizofrenie of niet-gespecificeerd | cycloïde psychose zonder symptomen van schizofrenie of niet-gespecificeerd
Définition: Trouble psychotique aigu, comportant des hallucinations, des idées délirantes ou des perturbations des perceptions manifestes, mais très variables, changeant de jour en jour, voire d'heure en heure. Il existe souvent un bouleversement émotionnel s'accompagnant de sentiments intenses et transitoires de bonheur ou d'extase, d'anxiété ou d'irritabilité. Le polymorphisme et l'instabilité sont caractéristiques du tableau clinique. Les caractéristiques psychotiques ne répondent pas aux critères de la schizophrénie (F20.-). Ces troubles ont souvent un début brutal, se développent rapidement en l'espace de quelques jours et disparaissent souvent rapidement, sans rechutes. Quand les symptômes persistent, le diagnostic doit être modifié pour celui de trouble délirant persistant (F22.-). | Bouffée délirante | Psychose cycloïde | sans symptômes schizophréniques ou sans précision

Omschrijving: Een heterogene groep stoornissen die worden gekenmerkt door het acute begin van psychotische symptomen, zoals wanen, hallucinaties, stoornissen van de waarneming en door de ernstige verstoring van gewone gedragingen. 'Acuut' wordt gedefinieerd als een progressieve ontwikkeling van een duidelijk abnormaal klinisch beeld in ongeveer twee weken of minder. Voor deze stoornissen is geen bewijs voor een organische oorzaak. Verbijstering en onbegrip zijn dikwijls aanwezig, maar desoriëntatie in tijd, plaats en persoon is niet aanhoudend of -ernstig genoeg om een diagnose van organisch veroorzaakt delirium (F05.-) te rechtvaardigen. Volledig herstel treedt doorgaans op binnen enkele maanden, dikwijls binnen enkele weken of zelfs dagen. Als de stoornis aanhoudt is er een wijziging van klassering nodig. De stoornis kan al of niet samengaan met acute stress, gedefinieerd als doorgaans stressveroorzakende gebeurtenissen die een of twee weken aan het begin voorafgaan.
Définition: Groupe hétérogène de troubles caractérisés par la survenue aiguë de symptômes psychotiques tels que des idées délirantes, des hallucinations, des perturbations des perceptions et par une désorganisation massive du comportement normal. Une survenue aiguë est définie comme étant l'apparition, allant crescendo, d'un tableau clinique manifestement pathologique, en deux semaines au plus. Ces troubles ne comportent aucun élément en faveur d'une étiologie organique. Ils s'accompagnent souvent d'une perplexité ou d'une hébétude, mais les perturbations de l'orientation dans le temps, dans l'espace, et quant à la personne, ne sont pas suffisamment persistantes ou graves pour répondre aux critères d'un delirium d'origine organique (F05.-). En général, ces troubles guérissent complètement en moins de quelques mois, souvent en quelques semaines ou jours. Le diagnostic doit être modifié si le trouble persiste. Le trouble peut être associé à un facteur aigu de stress, c'est-à-dire habituellement à des événements stressants survenus une ou deux semaines avant le début du trouble.

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In een studie met ReFacto hadden twintig van de 113 (18%) PTPs een verhoogde anti-CHO antilichaamtiter, zonder enig duidelijk klinisch effect.
Dans une étude avec ReFacto, vingt des 113 (18%) PTPs ont eu une augmentation du titre d’anticorps anti-CHO, sans retentissement clinique apparent. Si des réactions apparemment liées à l’administration de ReFacto AF apparaissent, l'injection doit être ralentie ou arrêtée, en fonction de l’état clinique du patient (voir rubrique 4.4).

De beperkingen van deze gegevens en de onzekerheden bij extrapolatie van ex-vivogegevens naar de klinische situatie impliceren echter dat er geen duidelijke conclusie getrokken kan worden betreffende regelmatig gebruik van ibuprofen. Bij occasioneel gebruik van ibuprofen wordt een klinisch relevant effect niet als waarschijnlijk beschouwd (zie rubriek 5.1).
Néanmoins, ces données sont limitées et l’extrapolation des données ex vivo à la situation clinique est incertaine, ce qui implique qu’aucune conclusion définitive ne peut être tirée concernant l’utilisation régulière d’ibuprofène, et on estime qu’un effet cliniquement significatif est peu probable en cas d’utilisation occasionnelle d’ibuprofène (voir rubrique 5.1).

De beperkingen van deze gegevens en de onzekerheden bij extrapolatie van ex-vivogegevens naar de klinische situatie impliceren echter dat er geen duidelijke conclusie getrokken kan worden betreffende het regelmatige gebruik van ibuprofen. Bij occasioneel gebruik van ibuprofen wordt een klinisch relevant effect niet als waarschijnlijk beschouwd.
Néanmoins, ces données sont limitées et l’extrapolation des données ex vivo à la situation clinique est incertaine, ce qui implique qu’aucune conclusion définitive ne peut être tirée concernant l’utilisation régulière d’ibuprofène, et on estime qu’un effet clinique significatif est peu probable en cas d’utilisation occasionnelle d’ibuprofène.

De beperkingen van deze gegevens en de onzekerheden bij extrapolatie van ex vivo gegevens naar de klinische situatie impliceren echter dat er geen duidelijke conclusie gesteld kan worden over regelmatig ibuprofengebruik, en het wordt niet waarschijnlijk geacht dat occasioneel ibuprofengebruik een klinisch relevant effect heeft ( zie rubriek 5.1).
Toutefois, le caractère lacunaire de ces données et les incertitudes qui planent quant à la validité d’une extrapolation à la situation clinique de données recueillies ex vivo empêchent toute conclusion péremptoire concernant l’usage ordinaire de l’ibuprofène, et il ne faut guère s’attendre à observer un effet cliniquement pertinent lors d’une utilisation occasionnelle de cette substance (voir rubrique 5.1).

De beperkingen van deze gegevens en de onzekerheden bij extrapolatie van ex vivo gegevens naar de klinische situatie impliceren echter dat er geen duidelijke conclusie gesteld kan worden over regelmatig ibuprofengebruik, en een klinisch relevant effect wordt niet waarschijnlijk geacht bij occasioneel ibuprofengebruik.
Toutefois, le caractère lacunaire de ces données et les incertitudes qui planent quant à la validité d’une extrapolation à la situation clinique de données recueillies ex vivo empêchent toute conclusion péremptoire concernant l’usage ordinaire de l’ibuprofène, et il ne faut guère s’attendre à observer un effet cliniquement pertinent lors d’une utilisation occasionnelle de cette substance.

Deze waargenomen interactie heeft geen invloed op het gecombineerde gebruik van valsartan en hydrochloorthiazide, aangezien gecontroleerde klinische studies hebben aangetoond dat er een duidelijk antihypertensief effect optreedt dat groter is dan het effect dat verkregen wordt met één van beide werkzame bestanddelen alleen of met placebo.
Cette interaction n’a aucun impact sur l’utilisation combinée de valsartan et d'hydrochlorothiazide, car des études cliniques contrôlées ont révélé l’existence d’un effet antihypertenseur net et plus important qu’en cas d’administration isolée des médicaments ou du placebo.

Deze waargenomen interactie heeft geen invloed op het gecombineerde gebruik van valsartan en hydrochloorthiazide, aangezien gecontroleerde klinische onderzoeken hebben aangetoond dat er een duidelijk antihypertensief effect optreedt dat groter is dan het effect dat verkregen wordt met één van beide werkzame bestanddelen alleen of met placebo.
Cette interaction observée n’a pas d’effet sur l’administration du valsartan et de l’hydrochlorothiazide en association, puisque les études cliniques contrôlées ont montré un effet antihypertenseur net, supérieur à celui obtenu avec une des deux substances actives administrées en monothérapie ou avec le placebo.

Op basis van zeer beperkt klinisch onderzoek heeft blootstelling aan ziconotide in plasma zowel bij ACE-remmers (zoals benazepril, lisinopril en moëxipril) als bij HIV-proteaseremmers (zoals ritonavir, saquinavir en indinavir) geen duidelijk effect.
D'après les résultats d’essais cliniques conduits en nombre limité, les inhibiteurs de l'enzyme de conversion de l'angiotensine (par exemple benazépril, lisinopril et moéxipril) et les inhibiteurs des protéases du VIH (par exemple ritonavir, saquinavir, indinavir) n'ont pas d'effet apparent sur les concentrations plasmatiques de ziconotide.

In de klinische studies vormden tot 6% van de patiënten hoge concentraties antilichamen tegen exenatide, met bij de helft van hen een vermindering van het hypoglykemiërend effect tot gevolg; wat dit betekent op lange termijn is niet duidelijk.
Dans les études cliniques, jusqu’à 6% des patients ont développé des taux élevés d’anticorps contre l’exénatide, ce qui a entraîné une diminution de l’effet hypoglycémiant chez la moitié d’entre eux; les conséquences à long terme de l’apparition de ces anticorps ne sont pas claires.

21 Het effect van rookstop op de prognose van klinische COPD-patiënten is niet duidelijk –de loutere waarnemingen geven misleidende informatie omdat rokers met een ernstigere ziekte meer gemotiveerd zijn om te stoppen.
21 Les effets du sevrage tabagique sur le pronostic des patients BPCO cliniques sont peu clairs – des études d'observation donnent des informations trompeuses puisque les fumeurs les plus motivés à arrêter de fumer sont ceux qui souffrent de la maladie la plus grave.