Traduction de «drempel verlagen patiënten » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bovendien is het risico van convulsies hoger bij patiënten die gelijktijdig geneesmiddelen nemen die de epileptogene drempel verlagen (zie rubriek “Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie”).
En outre, le risque de convulsions est plus élevé chez les patients prenant simultanément des médicaments qui abaissent le seuil épileptogène (voir rubrique “Interactions”).

Anti-epileptica en geneesmiddelen die de epileptogene drempel verlagen Patiënten die gelijktijdig mefloquine en anti-epileptica gebruikten (bijv. valproïnezuur, carbamazepine, fenobarbital of fenytoïne) hadden minder beheersing van convulsies en lagere plasmaspiegels van het anti-epilepticum dan verwacht.
Les patients prenant de la méfloquine pendant un traitement concomitant par anticonvulsivants (par ex., acide valproïque, carbamazépine, phénobarbital ou phénytoïne) ont présenté une perte de contrôle des crises épileptiques et un taux sanguin d’anticonvulsivants plus faible que prévu.

Aangezien neuroleptica de epileptogene drempel verlagen, moeten patiënten met een voorgeschiedenis van epilepsie tijdens de behandeling nauwgezet gevolgd worden.
Les neuroleptiques sont connus pour abaisser le seuil épileptogène. Les patients qui présentent des antécédents de crises convulsives doivent donc être étroitement surveillés pendant le traitement.

In ernstige gevallen kunnen volgende symptomen optreden: derealisatie, depersonalisatie, hyperacusis, oorsuizen, ongevoeligheid en tintelend gevoel in de ledematen, overgevoeligheid aan licht, geluid en aan fysiek contact, verandering van de waarneming, onvrijwillige bewegingen, misselijkheid, braken, diarree, verlies van de eetlust, buikkrampen, hallucinaties, deliria, convulsies, trillingen, paniekaanvallen, vertigo, hyperreflexie, verlies van het kortetermijngeheugen, hyperthermie, palpitaties, tachycardie. De convulsies treden vaker op bij patiënten die een voorgeschiedenis hebben van convulsies of bij patiënten die andere geneesmiddelen gebruiken die de drempel voor convulsies verlagen, zoals antidepressiva.
Dans des cas sévères, les symptômes suivants peuvent se produire: perte du sens de la réalité, dépersonnalisation, hyperacousie, bourdonnements d’oreilles, insensibilité et excitations cutanées aux extrémités, hypersensibilité à la lumière, au bruit et au contact physique, changement de la perception, mouvements involontaires, vomissements, nausées, diarrhée, perte de l’appétit, crampes abdominales,

Epilepsiepatiënten of patiënten die vatbaar zijn voor epilepsie-aanvallen mogen pas tramadol toegediend krijgen wanneer daar dwingende redenen voor bestaan. Het risico op convulsies kan groter worden bij patiënten die tramadol innemen tegelijk met geneesmiddelen die de drempel voor aanvallen verlagen (zie rubriek 4.5 “Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie”).
Les patients épileptiques ou susceptibles d’avoir des crises d’épilepsie ne peuvent être traités au tramadol que pour des raisons imperatives.Les risques de convulsions peuvent augmenter chez les patients qui prennent du tramadol en même temps que des médicaments qui abaissent le seuil des attaques (voir rubrique 4.5 “Interactions médicamenteuses et autres formes d’interactions”).

Epilepsiepatiënten of patiënten die vatbaar zijn voor epilepsie-aanvallen mogen pas tramadol toegediend krijgen wanneer daar dwingende redenen voor bestaan. Het risico op convulsies kan groter worden bij patiënten die tramadol innemen tegelijk met geneesmiddelen die de drempel voor aanvallen verlagen (zie punt 4.5 “Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie”).
Les patients épileptiques ou susceptibles d’avoir des crises d’épilepsie ne peuvent être traités au tramadol que pour des raisons impératives.Les risques de convulsions peuvent augmenter chez les patients qui prennent du tramadol en même temps que des médicaments qui abaissent le seuil des attaques (voir rubrique 4.5 “Interactions médicamenteuses et autres formes d’interactions”).

Deze patiënten kunnen patiënten zijn met vooraf bestaande laesies van het centrale zenuwstelsel, die gelijktijdig behandeld worden met fenbufen en gelijkaardige niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen of met geneesmiddelen die de drempel voor het optreden van convulsies verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).
Il peut s’agir de patients ayant des lésions préexistantes du système nerveux central traités simultanément par fenbufène et des médicaments anti-inflammatoires non stéroïdiens ou par des médicaments abaissant le seuil d'apparition des convulsions tels que la théophylline (voir rubrique 4.5).