Vertaling van "drempel kon worden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

overlijden in omstandigheden waarin het lichaam van de overledene werd gevonden en geen doodsoorzaak kon worden vastgesteld | dood gevonden
Découverte d'un cadavre Découverte fortuite d'un cadavre, sans cause apparente de décès

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Op dat ogenblik is het risico van mentale achterlijkheid (of meer algemeen van een vermindering van het intelligentiequotiënt) het belangrijkste: naar aanleiding van studies uitgevoerd bij overlevenden van het atoombombardement in Hiroshima en Nagasaki die in utero waren blootgesteld, weet men dat vooral de periode tussen de 8 ste en de 15 de week een risicoperiode is tijdens dewelke er geen drempel kon worden aangetoond.
A ce moment, le risque de retard mental (ou plus généralement de réduction du quotient intellectuel) est le risque principal : suite aux études réalisées sur les survivants des bombardements atomiques d’Hiroshima et Nagasaki qui avaient été exposés in utero, on sait qu’il concerne principalement la période entre la 8 ème et la 15 ème semaine, pendant laquelle l’existence d’un seuil n’a pu être démontrée.

Er kan ook worden vastgesteld dat de opkomst van dit tekort reeds vanaf week 41 kon vermoed worden omwille van een verminderde donatiefrequentie (daling van het aantal verwachte donoren van de orde van 5 tot 10 % (Olivier Bertrand - SFS, pers. comm.)) en een lichte daling van de totale voorraden erytrocytenconcentraten, d.i. tijdens de tweede week na de overschrijding van de epidemische drempel van 141 griepale syndromen/100.000 inwoners per week (zie Figuur 1 & Figuur 3) wat overeenstemt met 1,6 x deze drempel.
On peut également constater que l’arrivée de cette pénurie pouvait être pressentie en raison de la diminution de la fréquentation dans les collectes de sang (diminution du nombre de donneurs attendus de l'ordre de 5 à 10 % (Olivier Bertrand - SFS, pers. comm.)) et de l’infléchissement des réserves en concentrés érythrocytaires à partir de la semaine 41, c.-à-d. durant la deuxième semaine suivant le dépassement du seuil épidémique de 141 syndromes grippaux/100.000 habitants par semaine (v. Figure 1 & Figure 3), ce qui correspond à 1,6 x ce seuil.

De profylactische toediening van behandelde bloedplaatjes kon bloedingen voorkomen bij trombopeniepatiënten (indien risicofactor voor bloedingen: drempel van 20.000 bloedplaatjes per µL).
L’administration prophylactique de plaquettes traitées a pu prévenir des saignements chez des patients thrombopéniques (en présence de facteurs de risque de saignements: seuil de 20.000 plaquettes par µL).

Het in kaart brengen van de tandheelkundige verzorgingsgraad en verzorgingsnood van personen met bijzondere noden en van mogelijke drempels voor het organiseren van mondzorg kon op adequate wijze uitgevoerd worden en werd gerapporteerd in hoofdstukken 3, 4 en.
La situation du degré de soins dentaires et de la nécessité de soins des personnes à besoins particuliers et des possibles entraves pour l’organisation des soins bucco-dentaires a pu être déterminée de façon adéquate et a été rapportée dans les chapitres 3, 4 et.

Voor de volledige groep van personen van 65 jaar of ouder en de verschillende subgroepen op basis van leeftijd, zorgafhankelijkheid en taal kon geen statistisch verband gevonden worden tussen enerzijds de wens voor een raadpleging bij de tandarts en mogelijke drempels voor het organiseren van deze raadpleging en anderzijds de verschillende parameters van de objectieve behandelnood.
Pour le groupe complet de personnes de 65 ans ou plus et les différents sous-groupes sur la base de l’âge, de la dépendance de soins et de la langue, aucun rapport significatif n’a pu e trouvé entre, d’une part, le désire d’une consultation chez le dentiste et les obstacles potentiels pour l’organisation de cette consultation et, d’autre part, les différents paramètres du besoin objectif de traitement.

Vraag 1 peilde naar hoelang het geleden was dat de persoon een raadpleging had bij de tandarts (subjectieve zorgconsumptie); vraag 2 peilde naar de subjectieve behandelnood door te vragen of de persoon op het moment van de bevraging een mondprobleem had (ja/nee) en indien ja welk mondprobleem (subjectieve behandelnood); vraag 3 ging na in welke mate de persoon op het moment van de bevraging beroep wenste te doen op een tandarts (subjectieve nood die omgezet wordt in vraag naar zorg (‘demand’)); vraag 4 peilde naar mogelijke drempels bij het raadplegen van een tandarts; vraag 5 ging na op wie de persoon beroep kon doen voor het organiseren (vastleggen/maken van een afspraak, vervoer en begeleiding tijdens de raadpleging) van het tandartsbezoek en in de laatste vraag werd nagegaan op welke manier de vragenlijst werd ingevuld (door persoon zelfstandig, met hulp, weigering, niet in staat zelfs niet met hulp).
La question 1 sondait depuis quand la personne avait consulté un dentiste (consommation subjective de soins) ; la question 2 sondait le besoin subjectif de traitement en demandant si, au moment du sondage, la personne souffrait d’un problème bucco-dentaire (oui/non) et, dans l’affirmative, de quel problème il s’agissait (besoin subjectif de traitement) ; la question 3 vérifiait dans quelle mesure, au moment du sondage, la personne souhaitait faire appel à un dentiste (besoin subjectif qui est converti en une demande de soins (‘demand’)) ; la question 4 sondait les obstacles éventuels ressentis lors de la consultation d’un dentiste ; la question 5 vérifiait à qui la personne pouvait faire appel pour l’organisation (fixation / prise d’un rendezvous, transport et accompagnement durant la consultation) d’une visite chez le dentiste et, dans la dernière question, on vérifiait de quelle façon le questionnaire avait été complété (par la personne de façon autonome, avec de l’aide, refus, la personne n’est pas en mesure d’y répondre, même avec de l’aide).