Traduction de «dosering van paroxetine moet geleidelijk » (Néerlandais → Français) :

De dosering van paroxetine moet geleidelijk worden verhoogd tot een optimale respons bereikt is (zie rubriek 4.3 en rubriek 4.5).
La dose de paroxétine doit être augmentée progressivement jusqu’à obtention d’une réponse thérapeutique optimale (voir rubriques 4.3 et 4.5).

De dosering van paroxetine moet geleidelijk worden verhoogd tot een optimale respons wordt bereikt (zie rubrieken 4.3 en 4.5 ).
Il faut augmenter progressivement la dose de la paroxétine, jusqu’à obtention d’une réponse optimale (voir rubriques 4.3 et 4.5).

De dosering van paroxetine moet geleidelijk worden verhoogd tot een optimale respons bereikt is (zie rubriek 4.3 Contra-indicaties en rubriek 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie).
Le dosage de la paroxétine doit être augmenté progressivement jusqu’à l’obtention d’une réponse optimale (voir rubriques 4.3 Contre-indications et 4.5 Interactions avec d’autres médicaments et autres formes d’interactions).

Behandeling met paroxetine moet voorzichtig worden gestart twee weken na beëindiging van behandeling met een irreversibele MAOI of 24 uur na beëindiging van behandeling met een reversibele MAOI. De dosering van paroxetine moet geleidelijk worden verhoogd tot een optimale respons bereikt is (zie rubriek 4.3 en rubriek 4.5).
Il faut instaurer prudemment le traitement par paroxétine deux semaines après l’arrêt du traitement par un IMAO irréversible, ou 24 heures après la fin du traitement par un IMAO réversible. Il faut augmenter progressivement la posologie de la paroxétine, jusqu’à l’obtention de la réponse optimale (voir rubriques 4.3 et 4.5).

De behandeling met paroxetine moet voorzichtig worden opgestart 2 weken na de stopzetting van een behandeling met een irreversiebele MAO-I of 24 uren na de stopzetting van een reversiebele MAO-I. De dosis paroxetine moet geleidelijk verhoogd worden tot een optimale therapeutische respons wordt bereikt (zie rubriek 4.3 Contra-indicaties et 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie).
Le traitement par la paroxétine doit être initié avec prudence 2 semaines après l’arrêt d’un traitement par IMAO non réversible ou 24 heures après l’arrêt d’un IMAO réversible. La dose de paroxétine doit être augmentée progressivement jusqu’à ce qu’une réponse thérapeutique optimale soit obtenue (voir rubriques 4.3 Contre-indications et 4.5 Interactions avec d’autres médicaments et autres formes d’interactions).

De dosering van lamotrigine moet geleidelijk worden verlaagd over een periode van twee weken, tenzij een plotselinge stopzetting vereist is om redenen van veiligheid (bijvoorbeeld huiduitslag).
La dose de lamotrigine sera graduellement diminuée sur une période de deux semaines, sauf lorsqu’une question de sécurité (par exemple une éruption cutanée) nécessite un arrêt immédiat.

Bij stopzetting van de behandeling met paroxetine moet de dosering geleidelijk worden verlaagd over een periode van minstens een tot twee weken om het risico van ontwenningsreacties tegen te gaan (zie rubrieken 4.4 en 4.8 ).
Lorsqu’on arrête le traitement par paroxétine, il faut réduire progressivement la dose sur une période d’au moins une à deux semaines afin de réduire les réactions de sevrage (voir rubriques 4.4 et 4.8).

Bij patiënten met matige leverinsufficiëntie (Child-Pugh classificatie B) moet de dosering aanzienlijk worden gereduceerd gevolgd door een geleidelijke verhoging tot maximaal 50% (zie rubrieken 4.4 en 5.2) en EXJADE moet bij deze patiënten met voorzichtigheid worden gebruikt.
Chez les patients atteints d’une insuffisance hépatique modérée (Child-Pugh Classe B), la dose doit être considérablement réduite suivie d’une augmentation progressive sans dépasser 50% du dernier palier atteint (voir rubriques 4.4 et 5.2) et EXJADE doit être utilisé avec précautions chez ces patients.

Ze benadrukken ook dat, indien beslist wordt de behandeling met paroxetine en venlafaxine te stoppen, de dosis geleidelijk moet worden verminderd gezien het risico van ontwenningsverschijnselen bij plots stoppen [zie ook Folia december 1996].
Ils insistent aussi sur la nécessité, après avoir décidé d’interrompre le traitement par la paroxétine et la venlafaxine, de diminuer progressivement la dose étant donné le risque de manifestations de sevrage en cas d’arrêt brutal [voir aussi Folia de décembre 1996].