Vertaling van "door te geven en verplichte voorafgaande " (Nederlands → Frans) :

2.2 VERPLICHTING OM INFORMATIE DOOR TE GEVEN EN VERPLICHTE VOORAFGAANDE RAADPLEGING/BERICHTGEVING
2.2 OBLIGATION DE TRANSMISSION D’INFORMATIONS ET DE CONSULTATION/INFORMATION PREALABLE EN RAPPORT

2.2 Verplichting om informatie door te geven en verplichte voorafgaande raadpleging/berichtgeving over tegenmaatregelen
2.2 Obligation de transmission d’informations et de consultation/information préalable en rapport avec les contre-mesures

Het advies van de Raad van State voorafgaande aan de wet van 9 augustus 1963 (Parl. St., Kamer, 1962-1963, nr. 527/1, p. 56) stelt dat deze regel, wat de betrekkingen betreft tussen de verzekeringsinstelling en degene die van haar een ten onrechte betaald bedrag heeft ontvangen, wordt ingegeven door het algemene beginsel opgenomen in artikel 1376 van het Burgerlijk Wetboek: “Hij die bij vergissing of met zijn weten iets ontvangen heeft dat hem niet verschuldigd was, is verplicht het terug te geven aan degene van wie hij het ontvangen heeft zonder dat het verschuldigd was”.
L’avis du Conseil d’État précédant la loi du 9 août 1963 (Doc. parl., Ch., 1962-1963, n° 527/1, p. 56) indique que cette règle s’inspire, en ce qui concerne les relations de l’organisme assureur avec celui qui en a reçu une somme indûment payée, du principe général figurant à l’article 1376 du Code civil : “Celui qui reçoit par erreur ou sciemment ce qui ne lui est pas dû, s’oblige à le restituer à celui de qui il l’a indûment reçu”.

In tegenstelling tot hetgeen de verzoekende partij beweert, is de ziekenhuisinstelling die verplicht is die informatie te geven, geen “derde” in de in het geding zijnde relatie omdat zij, als ziekenhuisinstelling die door de patiënt werd gekozen voor een medische raadpleging of als ziekenhuisinstelling waarin de door de patiënt gekozen geneesheer raadpleging houdt, de verplichte tussenpersoon is tussen de patiënt en de geneesheer, die zelf door een overeenkomst aan die instelling is gebonden.
Contrairement à ce que soutient la partie requérante, l’établissement hospitalier qui est tenu de donner cette information n’est pas un « tiers » dans la relation en cause, étant, comme établissement hospitalier choisi par le patient pour une consultation médicale ou comme établissement hospitalier dans lequel le médecin choisi par le patient consulte, l’intermédiaire obligé entre le patient et le médecin, lui-même lié par un contrat audit établissement.

“Schenden de artikelen 191, eerste lid, 15°, artikel 191, eerste lid, 15°quater en 191, eerste lid, 15°quinquies, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 15 [lees: 14], juli 1994, zoals van toepassing tijdens de periode waarop het geschil betrekking heeft, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat resp. een heffing wordt ingevoerd op het omzetcijfer verwezenlijkt op de Belgische markt van de geneesmiddelen die zijn ingeschreven op de lijst van de vergoedbare farmaceutische specialiteiten ten laste van de farmaceutische firma’s die die omzet hebben verwezenlijkt, vanaf 2002 een aanvullende heffing wordt ingesteld op het omzetcijfer dat is verwezenlijkt gedurende het jaar voorafgaand aan datgene waarvoor de heffing verschuldigd is volgens de nadere regels bepaald in 15° en de voorwaarden vastgesteld in deze bepaling, wanneer in het voorafgaande jaar de door de verzekeringsinstelling geboekte uitgaven hoger liggen dan het globaal budget vastgesteld in uitvoering van artikel 69, § 5 en ten slotte voor de jaren 2002 en 2003 een bijkomende heffing wordt ingesteld van 1,5 % van de omzet die resp. in het jaar 2001 en 2002 wordt verwezenlijkt en hierbij, geen onderscheid maakt tussen de farmaceutische bedrijven die generische geneesmiddelen op de markt brengen en deze die zogenaamde merkgeneesmiddelen of referentiespecialiteiten op de markt brengen, terwijl zij zich in onderscheiden situaties bevinden, in het licht van het doel van die heffingsmaatregelen?”.
“L'article 191, alinéa 1 er , 15°, 15°quater et 15°quinquies, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 15 [lire : 14] juillet 1994, tel qu'il était applicable au cours de la période sur laquelle porte le litige, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'une cotisation est établie sur le chiffre d'affaires réalisé sur le marché belge des médicaments inscrits sur la liste des spécialités pharmaceutiques remboursables, à charge des entreprises pharmaceutiques qui ont réalisé ce chiffre d'affaires, en ce qu'une cotisation complémentaire est établie, à partir de 2002, sur le chiffre d'affaires réalisé au cours de l'année précédant celle pour laquelle la cotisation est due, selon les modalités fixées au 15° et les conditions définies dans cette disposition, si, pour l'année précédente, les dépenses comptabilisées par l'organisme assureur dépassent le budget global fixé en application de l'article 69, § 5, et, enfin, en ce que, pour les années 2002 et 2003, il est établi une cotisation complémentaire de 1,5 % du chiffre d'affaires réalisé respectivement en 2001 et 2002, sans qu'une distinction soit faite entre les entreprises pharmaceutiques qui commercialisent des médicaments génériques et celles qui commercialisent des médicaments de marque ou des spécialités de référence, alors qu'elles se trouvent dans des situations distinctes au regard du but de ces cotisations ?”.

met “reglementaire documenten”, de documenten worden bedoeld die de terugbetaling toelaten van de geneeskundige verstrekkingen (cf. art. 73bis, 1°) de geneeskundige verstrekkingen in overeenstemming moeten zijn met de GVU-wet, haar uitvoeringsbesluiten of krachtens deze wet afgesloten overeenkomsten en akkoorden, en met de verordeningen (cf. art. 73bis, 2°). De bestaande administratiefrechtelijke inbreuk bedoeld in artikel 73bis, 7°, “tekortkomingen te begaan die betrekking hebben op louter administratieve formaliteiten” werd geherformuleerd en terminologisch in overeenstemming gebracht met de andere onderdelen van het artikel 73 bis. De verplichting van de voorafgaande verwittiging werd opgeheven omdat de sociale inspecteurs reeds een beoordelingsbevoegdheid hebben die hen toelaat een waarschuwing te geven in plaats van automatisch een proces-verbaal van vaststelling op te stellen (cf. artikel 21 van het sociaal strafwetboek).
L’infraction administrative existante visée à l’article 73bis, 7°, qui consiste à “commettre des manquements relatifs aux formalités strictement administratives”, a été reformulée et harmonisée d’un point de vue terminologique avec les autres parties de l’article 73 bis. L’obligation d’avertissement préalable a été abrogée parce que les inspecteurs sociaux ont déjà une compétence d’appréciation leur permettant de donner un avertissement au lieu de rédiger systématiquement un procèsverbal de constatation (voir article 21 du Code pénal social).

(d) respecteren van de vertrouwelijkheid van de hulpverleningsrelatie: verplichting tot geheimhouding van de hulpverleningsrelatie met uitzondering van de rapportage aan een externe opdrachtgever of verwijzer; indien de geheimhouding in het belang van de cliënt moet worden doorbroken, dient de cliënt te worden geïnformeerd en dient deze onthulling tot het strikt noodzakelijke te worden beperkt (e) recht op informatie en vertrouwelijkheid bij dossiervorming, gegevensverstrekking aan derden en rapportage: het dossier bevat enkel noodzakelijke gegevens, wordt vertrouwelijk bewaard, is niet toegankelijk voor derden, kan door de cliënt worden ingezien, en dient op uitdrukkelijk schriftelijk verzoek van de cliënt te worden vernietigd; de psychotherapeut verstrekt in principe alleen gegevens aan derden in het belang (en na toestemming) van de cliënt; de cliënt dient gelegenheid te hebben tot inzage in de schriftelijke rapportage die op hem/haar betrekking heeft; bij mondelinge rapportage dient de inhoud daarvan voorafgaand met de cliënt te worden besproken; de cliënt heeft het recht rapportage aan externen te weigeren of te wijzigen, tenzij er een wettelijke verplichting tot rapportage bestaat; rapportages en verklaringen omvatten enkel noodzakelijke gegevens en zijn streng vertrouwelijk.
de transmission de données à des tiers et de compte-rendu: le dossier ne doit contenir que les données nécessaires, est conservé de façon confidentielle, n’est pas accessible à des tiers, peut être consulté par le client et doit être détruit sur demande explicite et écrite de celui-ci; en principe, ce n’est que dans l’intérêt (et après accord) du client que le psychothérapeute fournit des données sur celui-ci à des tiers; le client doit avoir l’occasion de consulter le compte-rendu écrit qui le concerne; en cas de compte-rendu oral, le contenu de celui-ci doit avoir fait l’objet d’un entretien préalable avec le client; le client a le droit de refuser ou de modifier un compte-rendu à des personnes externes, sauf s’il existe une obligation légale d’effectuer un compte-rendu; les comptes-rendu et les déclarations ne doivent contenir que des données nécessaires et sont strictement confidentiels.

Artikel 16 van de Verordening van 16 april 1997 tot uitvoering van artikel 80, 5° van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, blijft van toepassing (het tweede en het derde lid van dit artikel 16 zijn opgeheven ingevolge de opheffing van het voorafgaande karakter van de door de adviserend geneesheer verleende toelating en het gegeven dat de verzendingsmodaliteiten van het formulier met de toelating voortaan in artikel 230 van het KB van 03.07.1996 worden bepaald).
L’article 16 du Règlement du 16 avril 1997 portant exécution de l’article 80, 5° de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, demeure d’application (les alinéas 2 et 3 de cet article 16 ont été abrogés à la suite de la suppression du caractère préalable de l’autorisation accordée par le médecin-conseil et du fait que les modalités d’envoi de la formule d’autorisation sont dorénavant prévues à l’article 230 de l’AR du 03.07.1996).

Deze behandeling is terug te vinden in de lijst van verstrekkingen die een voorafgaande toestemming vereisen voor een ten laste neming door de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging (zie lijst in bijlage bij de Omzendbrief V. I. 2011/272 betreffende de Toepassing van art. 20 van Verordening (EG) nr. 883/2004, dan wel art. 22 van Verordening (EEG) nr. 1408/71, na de arresten Kohll en Decker).
Ce traitement figure dans la liste des prestations qui requièrent une autorisation préalable pour une prise en charge par l’assurance soins de santé obligatoire (voir liste annexée à la Circulaire 2011/272 concernant l’application de l’art. 20 du Règlement (CE) n° 883/2004, ou l’art. 22 du Règlement (CEE) n° 1408/71, après les arrêts Kohll et Decker).

dat de oudere zo lang mogelijk moet kunnen verblijven in zijn vertrouwde omgeving; dat de erkenningsnormen van rustoorden moeten worden geharmoni-seerd; dat de verleende verzorging op de meest passende wijze moet worden gefinancierd door de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging; dat de programmatie van de RVT-bedden vanaf 1 januari 1998 progressief zal worden verhoogd met 5.000 bedden per jaar en dat gedurende vijf jaar; dat er een bevriezing komt van principiële akkoorden of voorafgaande vergunningen tot het creëren van bijkomende bedden.
la personne âgée doit pouvoir rester aussi longtemps que possible dans son environnement familier; les normes d'agrément des maisons de repos doivent être harmonisées; les soins dispensés doivent être financés de la manière la plus adéquate par l'assurance obligatoire soins de santé; la programmation des lits MRS sera, à partir du 1er janvier 1998, augmentée progressivement pendant cinq ans, à raison de 5.000 lits par an; les accords de principe ou les autorisations préalables seront gelés jusqu'à la création de lits supplémentaires.