Vertaling van "dient men lagere " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het gemeenschappelijk thema van dissociatieve stoornissen of conversiestoornissen bestaat uit een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke zintuiglijke gewaarwordingen en controle over de motoriek. Alle vormen van dissociatieve stoornissen vertonen de tendens minder te worden na enige weken of maanden, vooral als hun begin samenviel met een traumatische levensgebeurtenis. Meer chronische stoornissen, vooral verlammingen en anesthesieën, kunnen ontstaan indien het begin samenvalt met onoplosbare problemen of persoonlijke conflicten. Deze stoornissen zijn voorheen geclassificeerd als verschillende vormen 'conversiehysterie'. Men neemt aan dat ze psychogeen van oorsprong zijn, nauw verbonden in de tijd als ze zijn met traumatische gebeurtenissen, onoplosbare en onverdraaglijke problemen of verstoorde betrekkingen. De symptomen vertegenwoordigen dikwijls de voorstelling van de patiënt over hoe een lichamelijke ziekte er uit ziet. Lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen enkele bekende lichamelijke of neurologische stoornis aan het licht. Daarenboven zijn er aanwijzingen dat het functieverlies een uitdrukking is van emotionele conflicten of noden. De symptomen kunnen zich ontwikkelen in nauwe relatie met psychische stress en verschijnen vaak plotseling. Alleen stoornissen van lichamelijke functies die gewoonlijk onder willekeurige controle staan en verlies van zintuiglijke gewaarwordingen vallen hieronder. Stoornissen met betrekking tot pijn en andere complexe lichamelijke sensaties die verlopen via het autonome zenuwstelsel zijn geclassificeerd onder somatisatiestoornissen (F45.0). De mogelijkheid van het naderhand optreden van ernstige lichamelijke of psychiatrische stoornissen dient altijd in gedachten te worden gehouden. | conversiehysterie | conversiereactie | hysterie | hysterische psychose
Définition: Les divers troubles dissociatifs (ou de conversion) ont en commun une perte partielle ou complète des fonctions normales d'intégration des souvenirs, de la conscience de l'identité ou des sensations immédiates et du contrôle des mouvements corporels. Toutes les variétés de troubles dissociatifs ont tendance à disparaître après quelques semaines ou mois, en particulier quand leur survenue est associée à un événement traumatique. L'évolution peut également se faire vers des troubles plus chroniques, en particulier des paralysies et des anesthésies, quand la survenue du trouble est liée à des problèmes ou des difficultés interpersonnelles insolubles. Dans le passé, ces troubles ont été classés comme divers types d'hystérie de conversion . On admet qu'ils sont psychogènes, dans la mesure où ils surviennent en relation temporelle étroite avec des événements traumatiques, des problèmes insolubles et insupportables, ou des relations interpersonnelles difficiles. Les symptômes traduisent souvent l'idée que se fait le sujet du tableau clinique d'une maladie physique. L'examen médical et les examens complémentaires ne permettent pas de mettre en évidence un trouble physique (en particulier neurologique) connu. Par ailleurs, on dispose d'arguments pour penser que la perte d'une fonction est, dans ce trouble, l'expression d'un conflit ou d'un besoin psychique. Les symptômes peuvent se développer en relation étroite avec un facteur de stress psychologique et ils surviennent souvent brusquement. Seuls les troubles impliquant soit une perturbation des fonctions physiques normalement sous le contrôle de la volonté, soit une perte des sensations sont inclus ici. Les troubles impliquant des manifestations douloureuses ou d'autres sensations physiques complexes faisant intervenir le système nerveux autonome, sont classés parmi les troubles somatoformes (F45.0). La possibilité de survenue, à une date ultérieure, d'un trouble physique ou psychiatrique grave, doit toujours êt ...

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij ouderen dient men lagere dosissen te gebruiken o.w.v. een verhoogde gevoeligheid (syncope).
Chez les sujets âgés, en raison d’une sensibilité accrue (syncope), utiliser des doses faibles.

Bij cardiovasculaire depressie dient men het hoofd van de patiënt lager te leggen en plasma expanders / plasma volume substituten en vasopressoren toe te dienen.
La dépression cardiovasculaire peut exiger la mise en position déclive du patient, le remplissage vasculaire et l’administration d’agents vasoconstricteurs.

Omdat 14-OH-claritromycine een lagere activiteit heeft tegen Mycobacterium avium complex (MAC), kan de totale activiteit tegen dit pathogeen veranderd zijn; daarom dient men voor de behandeling van MAC alternatieven voor claritromycine te overwegen.
La 14-OH-clarithromycine ayant une activité réduite sur le complexe Mycobacterium avium (MAC), l’activité globale vis-à-vis de ce pathogène peut en être altérée. Par conséquent, des alternatives à la clarithromycine doivent être envisagées pour le traitement des MAC.

Verminderde leverfunctie: Men dient een lagere of intermitterende dosis (bijv. om de andere dag 20 mg) te overwegen bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zie rubriek 5.2 “Farmacokinetische gegevens”) of bij patiënten onder een gelijktijdige behandeling dewelke het risico om interactie met fluoxetine uit te lokken, met zich meebrengt (zie rubriek 4.5 “Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie“).
Fonction hépatique diminuée : Il faut envisager une dose plus faible ou intermittente (par exemple de 20 mg un jour sur deux) chez les patients présentant un trouble de la fonction hépatique (voir rubrique 5.2 « Données pharmacocinétiques ») ou chez les patients suivant simultanément un traitement qui pourrait déclencher un risque d’interaction avec la fluoxétine (voir rubrique 4.5 « Interactions avec d’autres médicaments et autres formes d’interactions »).

Men dient een lagere of minder frequente dosis (bijv. om de dag 20 mg) te overwegen bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zie rubriek 5.2) of bij patiënten bij wie gelijktijdige toediening van andere geneesmiddelen het risico van interactie met fluoxetine (zie rubriek 4.5) met zich meebrengt.
Il faut envisager une réduction de la dose ou de la fréquence d’administration (par ex. 20 mg tous les deux jours) chez les patients ayant des troubles de la fonction hépatique (voir rubrique 5.2) ou chez les patients recevant un traitement concomitant par d’autres médicaments pouvant présenter une interaction avec la fluoxétine (voir rubrique 4.5).

Na deze periode dient men de plasmaconcentratie van de actieve metaboliet van leflunomide te bepalen om na te gaan of deze lager is dan de kritische grens (dit kan gebeuren via het verantwoordelijke bedrijf: Sanofi-Aventis).
Après cette période, il convient de contrôler la concentration plasmatique du métabolite actif du léflunomide afin de vérifier si celle-ci se situe sous le seuil critique (cela peut se faire par l’intermédiaire de la firme responsable: Sanofi-Aventis).

Men dient een lagere of minder frequente dosis (bijv. om de dag 20 mg) te overwegen bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zie 5.2 Farmacokinetische eigenschappen) of bij patiënten bij wie gelijktijdige toediening van andere geneesmiddelen het risico van interactie met Fontex (zie 4.5 Interacties) in zich bergt.
Une posologie inférieure ou intermittente (20 mg un jour sur deux par exemple) devra être envisagée chez les patients ayant une insuffisance hépatique (cf. rubrique 5.2), ou chez les patients ayant un traitement concomitant susceptible de provoquer une interaction avec Fontex (cf. rubrique 4.5).

Men dient een lagere of minder frequente dosis (bijv. om de dag 20 mg) te overwegen bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zie 5.2 Farmacokinetische eigenschappen) of bij patiënten bij wie gelijktijdige toediening van andere geneesmiddelen het risico van interactie met Prozac (zie 4.5 Interacties) in zich bergt.
Une posologie inférieure ou intermittente (20 mg un jour sur deux par exemple) devra être envisagée chez les patients ayant une insuffisance hépatique (cf. rubrique 5.2), ou chez les patients ayant un traitement concomitant susceptible de provoquer une interaction avec Prozac (cf. rubrique 4.5).