De verwerende partij brengt daartegen tevergeefs de overgangsbepaling in die opgenomen is in artikel 48 van de programmawet (II) van 24 decembe
r 2002, waardoor in zijn nieuwe versie artikel 216, tweede lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, onder m
eer bepaalt dat “de commissies bedoeld in artikel 155, derde lid, de beroepen blijven behandele
...[+++]n die hen zijn voorgelegd en waar de appellant of diens raadsman, reeds verschenen is voor de opheffing van artikel 156”.
La partie défenderesse y oppose vainement la disposition transitoire de l’article 48 de la loi-programme (II) du 24 décembre 2002 en vertu de laquelle, dans sa nouvelle version, l’article 216, alinéa 2, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, stipule notamment que “les Commissions d’appel visées à l’article 155, alinéa 3, demeurent saisies des appels pour lesquels l’appelant ou son conseil, a déjà comparu devant elles avant l’abrogation de l’article 156”.