Traduction de «combinatie niet werden » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

personen die in contact komen met gezondheidszorg voor specifieke verrichtingen die niet werden uitgevoerd
Sujets ayant recours aux services de santé pour des actes médicaux spécifiques, non effectués

Omschrijving: Willekeurige, herhaalde, stereotype, niet-functionele (en vaak ritmische) bewegingen die geen deel uitmaken van een als zodanig onderkende psychiatrische of neurologische toestand. Indien zulke bewegingen optreden als symptomen van een andere stoornis, dient slechts de omvattende stoornis geregistreerd te worden. Als niet zelfverwondende bewegingen komen voor: wiegen met het lichaam, hoofdschudden, haartrekken, haar in elkaar draaien, vingerschuddende maniërismen en handenflappen. Stereotyp wel zelfverwondend gedrag behelst herhaald hoofdbonzen, in het gezicht slaan, in de ogen prikken en bijten in de handen, op de lippen of in andere lichaamsdelen. Alle stereotype bewegingsstoornissen komen het meest frequent voor in combinatie met zwakzinnigheid (indien dit het geval is, dienen beide geregistreerd te worden). Indien in de ogen prikken voorkomt bij een kind met een visuele stoornis, dienen beide gecodeerd te worden: in de ogen prikken onder deze categorie en de visuele gesteldheid onder de code van de desbetreffende somatische stoornis. | Neventerm: | stoornis met stereotypieën/gewoontevorming
Définition: Trouble caractérisé par des mouvements intentionnels, répétitifs, stéréotypés, dépourvus de finalité (et souvent rythmés), non lié à un trouble psychiatrique ou neurologique identifié. Lorsque ces mouvements surviennent dans le cadre d'un autre trouble, seul ce dernier doit être noté. Ces mouvements peuvent ne pas avoir de composante automutilatrice; ils comprennent: un balancement du corps, un balancement de la tête, le fait de s'arracher les cheveux, de se tordre les cheveux, de claquer des doigts et de battre des mains. Les comportements stéréotypés auto-mutilateurs comprennent: le fait de se cogner la tête, de se gifler, de se mettre le doigt dans l'œil, de se mordre les mains, les lèvres ou d'autres parties du corps. L'ensemble de ces mouvements stéréotypés surviennent le plus souvent chez des enfants présentant un retard mental (dans ce cas, les deux diagnostics doivent être notés). Quand le fait de s'enfoncer le doigt dans l'œil survient chez un enfant présentant un déficit visuel, les deux diagnostics doivent être notés: le premier dans cette catégorie et le deuxième à l'aide du code somatique approprié. | Stéréotypies/comportements répétitifs

Omschrijving: Dit wordt gekenmerkt door de combinatie van aanhoudend dissociaal- of agressief-gedrag (volgens de algemene criteria uit F91.- en niet louter bestaand uit opstandig, uitdagend en storend gedrag) met een in alle opzichten belangrijke stoornis in de omgang met andere kinderen. | Neventerm: | agressieve stoornis, niet in groepsverband | gedragsstoornis, solitaire agressieve vorm
Définition: Trouble caractérisé par la présence d'un comportement dyssocial ou agressif persistant (répondant aux critères généraux cités en F91.- et non limité à un comportement oppositionnel, provocateur ou perturbateur), associé à une altération significative et globale des relations avec les autres enfants. | Trouble (des):agressif, type mal socialisé | conduites, type solitaire-agressif

behoefte aan immunisatie tegen niet-gespecificeerde combinaties van infectieziekten
Nécessité d'une vaccination associée contre plusieurs maladies infectieuses

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Kinderen en adolescenten Perindapam mag niet worden gebruikt bij kinderen en adolescenten, omdat de doeltreffendheid en de veiligheid van perindopril alleen of in combinatie niet werden onderzocht bij kinderen en adolescenten.
Enfants et adolescents Perindapam ne doit pas être utilisé chez les enfants et les adolescents parce que l'efficacité et la tolérance du périndopril, seul ou en combinaison n'ont pas été établies chez les enfants et les adolescents.

- Herbehandeling van patiënten die niet reageerden op eerdere behandeling (patiënten die recidiveerden en bij wie geen effect optrad) met peginterferon-alfa-2b in combinatie met Rebetol: Tijdens een niet-vergelijkend onderzoek werden 2.293 patiënten met matige tot ernstige fibrose, die niet reageerden op eerdere behandeling met een combinatie van alfa-interferon/ribavirine, herbehandeld met peginterferon-alfa-2b, 1,5 microgram/kg subcutaan, éénmaal per week, in combinatie met een hoeveelheid Rebetol aangepast aan het gewicht.
- Retraitement par peginterféron alfa-2b en association avec Rebetol des patients en situation d’échec à un précédent traitement (patients rechuteurs et non répondeurs) : Dans une étude non-comparative, 2 293 patients avec une fibrose modérée à sévère en échec à un précédent traitement par un interféron alpha en association avec la ribavirine ont été retraités par peginterféron alfa-2b, 1,5 microgramme/kg par voie sous-cutanée, une fois par semaine, en association avec Rebetol adapté au poids.

- Nieuwe behandeling na falen van een vorige behandeling (relaps bij non-responders) met peginterferon alfa-2b in combinatie met ribavirine In een niet-vergelijkende studie werden 2293 patiënten met een matige of ernstige fibrose die niet hadden gereageerd op een vorige behandeling met een combinatie van alfainterferon/ribavirine, opnieuw behandeld met peginterferon alfa 2b 1,5 microgram/kg subcutaan eenmaal per week in combinatie met ribavirine in een dosering volgens het lichaamsgewicht.
- Retraitement après un échec des traitements préalables (rechute et absence de réponse) par l’association peginterféron alpha-2b/ribavirine Au cours d’une étude non comparative, 2 293 patients ayant une fibrose modérée à sévère et présentant un échec d’un traitement préalable par l’association interféron alpha/ribavirine ont été retraités par un traitement combiné de peginterféron alpha-2b à une dose de 1,5 microgramme/kg par voie sous-cutanée, une fois par semaine, et de ribavirine à une dose ajustée en fonction du poids.

In een farmacokinetisch onderzoek uitgevoerd bij gezonde proefpersonen die werden behandeld met een vaste combinatie Inuvair (4 doses van 100/6 microgram) of een enkelvoudige dosis beclometasondipropionaat CFK (4 doses van 250 microgram) en Formoterol HFA (4 doses van 6 microgram), waren de AUC van de actieve metaboliet van beclometasondipropionaat (beclometason- 17-monopropionaat) en de maximale plasmaconcentratie van de vaste combinatie respectievelijk 35% en 19% lager dan met de niet-extrafijne beclometasondipropionaat CFK-formulering, maar de absorptiesnelheid was daarentegen hoger (0,5 versus 2h) bij de vaste combinatie, vergeleken met alleen de niet-extrafijne beclometasondipropionaat CFK.
avec l'association fixe, comparativement à la formulation non-extrafine de dipropionate de béclométasone CFC; par contre, la vitesse d'absorption était plus rapide (0,5 heure contre 2 heures) avec l'association fixe qu'avec la formulation non-extrafine de dipropionate de béclométasone CFC seul.

- PegIntron/ribavirine herbehandeling van patiënten die niet reageerden op eerdere behandeling Tijdens een niet-vergelijkend onderzoek werden 2.293 patiënten met matige tot ernstige fibrose, die niet reageerden op eerdere behandeling met een combinatie van alfa-interferon/ribavirine, herbehandeld met PegIntron, 1,5 microgram/kg subcutaan, éénmaal per week, in combinatie met een hoeveelheid ribavirine aangepast aan het gewicht. Het niet reageren op eerdere behandeling werd gedefinieerd als recidief of non-respons (HCV-RNA- positief aan het einde van minimaal 12 weken behandeling).
- Retraitement par PegIntron/ribavirine des patients en situation d’échec à un précédent traitement Dans une étude non-comparative, 2 293 patients avec une fibrose modérée à sévère en échec à un précédent traitement par un interféron alpha en association avec la ribavirine ont été retraités par PegIntron, 1,5 microgramme/kg par voie sous-cutanée, une fois par semaine, en association avec la

De belangrijkste variabele voor wat betreft de werkzaamheid – HbA 1c na 16 weken behandeling – was bij aanvang van de studie niet verschillend voor patiënten die werden behandeld met NovoMix 30 in combinatie met metformine of voor patiënten die werden behandeld met metformine in combinatie met sulfonylurea.
Le critère primaire d’efficacité - c’est-à-dire le taux d’HbA 1c après 16 semaines de traitement - n’a pas été différent entre les patients traités par NovoMix 30 en association avec la metformine et les patients traités par la metformine en association à un sulfamide hypoglycémiant.

Bovendien werd in een dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie bij patiënten die al methotrexaat kregen en tevens werden behandeld met Enbrel en anakinra, een hoger aantal ernstige infecties (7%) en neutropenie vastgesteld dan bij patiënten die naast methotrexaat alleen behandeld werden met Enbrel (zie rubriek 4.4 en 4.8). Er is geen klinisch voordeel aangetoond van de combinatie Enbrel en anakinra en deze combinatie wordt daarom niet aanbevolen.
De plus, dans un essai contrôlé, en double aveugle, versus placebo, chez des patients adultes recevant un traitement de fond par le méthotrexate, les patients traités par Enbrel et l’anakinra ont présenté un taux plus élevé d’infections graves (7%) et de neutropénies que les patients traités par Enbrel seul

(Sinds 1 januari 2012 (K.B. 24.10.2011, B.S. 22.11.2011) geldt één nomenclatuurcode (242454-242465) voor zowel de open cholecystectomie als de laparoscopische cholecystectomie). De codes voor de cholecystectomie in combinatie met andere heelkundige verstrekkingen (244731-244742) werden in dit onderzoek niet in aanmerking genomen.
A noter que depuis le 1er janvier 2012 (A.R. 24.10.2011, M.B. 22.11.2011), un même code de la nomenclature (242454 - 242465) est d’application pour la cholécystectomie ouverte et la cholécystectomie laparoscopique.

Traditioneel werden bij een nierkoliek anticholinerge spasmolytica gegeven, al dan niet in combinatie met een NSAID.
Auparavant, les spasmolytiques anticholinergiques étaient classiquement administrés, en association ou non à un AINS, dans la colique néphrétique.

In dat artikel werden onder andere de resultaten beschreven van een dubbelblinde, gerandomiseerde studie bij patiënten met gevorderde reumatoïde artritis; daaruit bleek dat bij deze gevorderde vormen, behandeling met een combinatie van sulfasalazine en hydroxychloroquine, al dan niet in associatie met methotrexaat, doeltreffender was dan methotrexaat alleen voor wat betreft verbetering van de symptomen, zonder dat er een verhoging was van het aantal ongewenste effecten.
Cet article décrivait entre autres les résultats d' une étude randomisée, en double insu, chez des patients atteints d' arthrite rhumatoïde avancée; les résultats montraient que dans cette forme avancée, un traitement par une association de sulfasalazine et d' hydroxychloroquine, associées ou non à du méthotrexate, était plus efficace sur l' amélioration des symptômes que le méthotrexate seul, et ce sans augmentation de l' incidence d' effets indésirables.